อันดับเหยี่ยว

อันดับเหยี่ยว ช่วงเวลาที่มีชีวิตอยู่: สมัยอีโอซีน-ปัจจุบัน, 47–0Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N
การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์
อาณาจักร:	Animalia
ไฟลัม:	Chordata
ชั้น:	Aves
ชั้นฐาน:	Neognathae
อันดับ:	Accipitriformes [Louis Jean Pierre Vieillot
วงศ์
Sagittariidae Pandionidae Accipitridae
แผนที่ความหลากหลายของอันดับเหยี่ยว (258 ชนิด) (จากสีอ่อนไปเข้ม) บ่งบอกถึงความสมบูรณ์ของสายพันธุ์.

อันดับเหยี่ยว (Accipitriformes) เป็นอันดับที่ประกอบด้วยนกล่าเหยื่อเวลากลางวันส่วนมาก เช่น เหยี่ยวนกเขา, อินทรี และ แร้ง มีประมาณ 225 ชนิด ในอดีตจะรวมเหยี่ยวในอันดับ Falconiformes แต่ผู้แต่งบางคนแยกมาไว้ในอันดับ Accipitriformes การศึกษา DNA ในปัจจุบันแสดงว่า เหยี่ยวปีกแหลมไม่ได้เป็นญาติใกล้ชิดกับนกในอันดับ Accipitriformes แต่ใกล้ชิดกับนกแก้วและนกเกาะคอน ตั้งแต่การแบ่งแยก (แต่ก็ไม่ได้วางเหยี่ยวถัดจากนกแก้วหรือนกเกาะคอน) ได้รับการยอมรับโดยคณะกรรมการการการจัดแบ่งประเภทอเมริกาใต้แห่งสมาคมนักปักษีวิทยาแห่งอเมริกา (American Ornithologists' Union) (SACC), คณะกรรมการการจัดแบ่งประเภทอเมริกาเหนือ (NACC), และ การประชุมปักษีนานาชาติ (IOC)

บนพื้นฐานของ DNA และการจัดประเภทของ NACC และ IOC ได้จัดแร้งโลกใหม่ใน Accipitriformes, ขณะที่ SACC ได้จัดแร้งโลกใหม่อยู่ในอันดับอื่น การจัดวางแร้งโลกใหม่นั้นยังคงเป็นปัญหามาตั้งแต่ก่อนคริสต์ศตวรรษที่ 1990

อนุกรมวิธาน

อันดับ Accipitriformes

• Accipitridae (เหยี่ยวหน้าเทา, อินทรี, เหยี่ยวรุ้ง, เหยี่ยวนกเขา, เหยี่ยวไคต์, แร้งโลกเก่า)
• Cathartidae (แร้งโลกใหม่)
• Pandionidae (เหยี่ยวออสเปร)
• Sagittariidae (นกเลขานุการ)

อ้างอิง

1. Nagy, Jenő (2020). "Biologia Futura: rapid diversification and behavioural adaptation of birds in response to Oligocene–Miocene climatic conditions" (PDF). Biologia Futura. 71 (1–2): 109–121. doi:10.1007/s42977-020-00013-9.
2. อันดับเหยี่ยว ดัชนีสิ่งมีชีวิต กลุ่มอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพและสิ่งแวดล้อม
3. Voous 1973.
4. Cramp 1980, pp. 3, 277.
5. Ferguson-Lees & Christie 2001, p. 69.
6. Christidis & Boles 2008, pp. 50–51.
7. Hackett et al 2008.
8. Remsen, Cadena & Jaramillo Nores.
9. Chesser et al. 2010.
10. Gill Donsker.

บรรณานุกรม

• Christidis, Les; Boles, Walter E. (2008). Systematics and Taxonomy of Australian Birds. CSIRO Publishing. ISBN 0-643-06511-3. สืบค้นเมื่อ 2010-01-14.CS1 maint: ref=harv (link) Includes a review of recent literature on the controversy.
• Cramp, Stanley (1980). Handbook of the Birds of Europe, the Middle East and North Africa: The Birds of the Western Palearctic – Hawks to Bustards. Oxford University Press. pp. 3, 277. ISBN 0-19-857505-X.CS1 maint: ref=harv (link)
• Ferguson-Lees, James; Christie, David A. (2001). Raptors of the World. Illustrated by Kim Franklin, David Mead, and Philip Burton. Houghton Mifflin. ISBN 978-0-618-12762-7. สืบค้นเมื่อ 2011-05-26.CS1 maint: ref=harv (link)
• Gill, Frank; Donsker, D. "IOC World Bird List (version 2.4)". Worldbirdnames.org. สืบค้นเมื่อ 2010-03-12.CS1 maint: ref=harv (link)
• Remsen, J. V., Jr.; Cadena, C. D.; Jaramillo, A.; Nores, M. "A classification of the bird species of South America (section "ACCIPITRIDAE (HAWKS) 3" note 1)". Version 11 December 2008. American Ornithologists' Union. สืบค้นเมื่อ 2010-05-26. Unknown parameter |coauthors= ignored (|author= suggested) (help)CS1 maint: ref=harv (link)