Pavane For Dead Princess

Pavane pour une infante défunte เป็นผลงานการประพันธ์ของคีตกวีชาวฝรั่งเศสชื่อว่า Maurice Ravel ในปี ค.ศ.1899 ในขณะที่เขากำลังศึกษาการประพันธ์เพลง ณ Conservatoire de Paris กับ Gabriel Fauré. Ravel ได้ตีพิมพ์บทเพลง Pavane สำหรับ Orchestra ในปี 1910 ซึ่งเป็น score ที่ประกอบด้วย

ฟลุ๊ท 2 ตัว โอโบ คลาริเน็ต 2 ตัว (in Bb) บาสซูน 2 ตัว ฮอร์น 2 ตัว ฮาร์ป และเครื่องสาย ซึ่งมีความยาวระหว่าง 6-7 นาที ซึ่งเป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวางมากกว่าต้นฉบับเสียอีก

Ravel ได้กล่าวถึงผลงานตัวเองว่าบทเพลงนี้เกิดจากการจินตนาการถึง องค์หญิงตัวน้อย ที่รอคอยเวลาที่จะได้ออกไปเต้นรำ เพลง Pavane เป็นบทเพลงเต้นรำช้าๆที่ให้ความสนุกและเป็นที่นิยมอย่างมากในยุโรปในช่วงศตวรรษที่ 16 และ 17

Ravel อุทิศ Pavane ให้กับผู้อุปถัมภ์ของเขา Princesse de Polignac และเขามีโอกาสแสดงผลงานที่บ้านของเจ้าหญิงน้อยก็หลายครั้ง มันถูกตีพิมพ์ครั้งแรกโดย Eugène Demets ในปี 1900 แต่ไม่ค่อยจะได้รับความนิยม จนกระทั่งนักเปียโนชาวสเปน Ricardo Viñes ให้การแสดงครั้งแรกในวันที่ 5 เมษายน ค.ศ. 1902 ในไม่ช้าก็กลายเป็นงานที่ได้รับความนิยมมากแม้ว่า Ravel จะคิดว่า "มันแค่ผลงานชั้นนึง"

Ravel ตั้งใจชิ้นที่จะเล่นช้ามาก ตามที่ผู้เขียนชีวประวัติโดย เบนจามิน Ivry นักวิจารณ์ Émile Vuillermoz บ่นว่าการเล่นของ Ravel นั้นเป็นงานที่ "ช้ามาก" อย่างไรก็ตามนักแต่งเพลงก็ไม่ได้ประทับใจกับการตีความที่เกิดขึ้น หลังจากการแสดงของชาร์ลส์อูล์มอนต์ ราเวลพูดกับเขาว่าชิ้นนั้นถูกเรียกว่า "Pavane สำหรับเจ้าหญิงที่ตายแล้ว" ไม่ใช่ "พาเวียที่ตายเพื่อเจ้าหญิง" เมื่อถามโดยนักประพันธ์เพลง Manoah Leide-Tedesco เขาถามถึงชื่อของเพลง Pavane pour une infante défunte , Ravel ยิ้มอย่างอายและตอบว่า "อย่าแปลกใจเลย ฉันเพียงแค่ชอบคำเหล่านั้นและฉันก็เขียนมันลงไป c'est tout " แต่ราเวลยังระบุด้วยว่าชิ้นส่วนนี้แสดงให้เห็นถึงสวรรค์ที่จะต้องเต้นรำโดยราชันย์ที่พบในภาพวาดโดย ดิเอโกเวลาซเกซ

เมื่อราเวลตีพิมพ์รุ่นที่ดัดแปลงมาจาก Pavane ในปี 1910 เขาได้ทำเมโลดี้ให้กับฮอร์น: สกอถูกเขียนกำกับว่าต้องเป็น "2 Cors simples en sol" ( Two Hand-horn inG) หรือฮอร์นที่ไม่มีวาล์วนั้นเอง ซึ่งในปารีสการสอนฮอร์นที่ไม่มีวาล์ว เป็นไปอย่างเข้มข้นและยาวนานมากกว่าในยุโรป ซึ่งในปารีสเริ่มมีการนำเอาฮอร์ที่มีวาล์วมาใช้ในปี ค.ศ. 1903 และในปี ค.ศ. 1910 Pavane ก็ได้ถูกตีพิมพ์ และได้แสดงครั้งแรกเกิดขึ้นวันที่ 27 กุมภาพันธ์ ปี 1911 ที่แมนเชสเตอร์ประเทศอังกฤษ ซึ่งมี Sir Henry Wood เป็นวาทยกร และมีนักวิจารย์ท่านหนึ่งชื่อว่า Samuel Langford ได้ยกย่องเพลงนี้ว่าเป็นผลงานที่เพราะที่สุด แม้จะคาดเดาถึงตัวตนของนักประพันธ์ได้ยาก มีเสียงประสานที่เข้าใจยากอยู่ในท่วงทำนองที่ร้อนแรง แต่ก็ยังให้อารมณ์และความงดงามเผยออกมาได้อย่างน่าอัศจรรย์

คำสอนของฮอร์นด้วยมือของเขานั้นยังคงอยู่ใน ปารีส Conservatory นานกว่าในศูนย์ยุโรปอื่น ๆ ในปี 1903 มี ฮอร์นวาล์วเท่านั้น แทนที่ฮอร์นเป็นคำสั่งหลักอย่างเป็นทางการ คะแนนดนตรีถูกตีพิมพ์ในปี 2453 รอบปฐมทัศน์ที่ 27 กุมภาพันธ์ 2454 ใน แมนเชสเตอร์ อังกฤษดำเนินการโดย เซอร์เฮนรี่วู้ด จากการทบทวนคอนเสิร์ตนักวิจารณ์ ซามูเอลแลงก์ฟอร์ด เรียกว่างาน "ที่สวยที่สุด" และเสริมว่า "งานชิ้นนี้เป็นตัวแทนของนักประพันธ์ซึ่งแทบจะไม่ต้องใช้พุทธศาสนาในการแต่งเพลงที่รวดเร็ว ใน Pavane เราเข้าสู่ภาวะปกติเกือบจะเป็นพระพุทธศาสนาโบราณการแสดงออกทางสีหน้าที่เงียบสงบและความไพเราะอันไพเราะของเสียงเพลง "

การบันทึกแผ่นเสียงแผ่นแรกของ Pavane ถูกสร้างขึ้นในปี 1921 ในปารีส ต่อมามีการบันทึกเสียงที่ปารีสในปี 1932 จริงๆแล้วควรจะดำเนินการโดยนักแต่งเพลง แต่จริง ๆ แล้วดำเนินการโดยโดรส์เดอฟรายตาส - บรังโก โดยอยู่ภายใต้การกำกับดูแลของราเวล เป็นทั้งที่ปรึกษาและควบคุมการอัดเสียงทุกขั้นตอน

ราเวลเองทำแผ่น ม้วนเปียโน ในปี 1922 (การแสดงของเขามีความยาวประมาณ 5.40 นาที่)

การที่มีบทเพลง Pavane ปรากฏในทุกแผ่นเสียงรวมเพลง Classic repertoire เป็นเครื่องยืนยันชั้นดีว่า Pavane เป็นที่โด่งดังและนิยมมาก ซึ่งบทเพลง "The Lamp Is low" ก็ได้แรงบันดาลใจมาจากเพลง Pavane นั้นเอง อีกทั้งได้ปรากฏอยู่ในอัลบั้มเพลงดังของฝรั่งเศสและอังกฤษอีกด้วย