บุคคลาธิษฐานเทศนา

สำหรับความหมายอื่น ดูที่ บุคลาธิษฐาน

บทความนี้มีเนื้อหาที่สั้นมาก ต้องการเพิ่มเติมเนื้อหาหรือพิจารณารวมเข้ากับบทความอื่นแทน

บุคคลาธิษฐานเทศนา (บาลี: Puggalādhiṭṭhāna-desanā) หมายถึงเทศนาที่มีบุคคลเป็นที่ตั้ง หรืออ้างถึงบุคคล ได้แก่ พระวินัย พระสูตร เป็นต้น ต่างจาก ธรรมาธิษฐานเทศนา ซึ่งหมายถึงเทศนาที่มีธรรมเป็นที่ตั้ง หรืออ้างถึงสภาวะธรรมล้วน ๆ ได้แก่ พระอภิธรรม

ปัจจุบันความหมายบุคคลาธิษฐานเทศนาในศาสนาพุทธเปลี่ยนมาใช้หมายถึงการยกคนหรือสิ่งที่เป็นรูปธรรมอื่น ๆ ขึ้นมาเป็นหลักในการอธิบาย เช่น เปรียบกิเลสเหมือนมาร คู่กับ ธรรมาธิษฐาน

อ้างอิง

1. พระพรหมคุณาภรณ์ (ประยุทธ์ ปยุตฺโต), พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม, พิมพ์รวมเล่ม 3 ภาคครั้งที่ 16 เป็นอนุสรณ์พระราชทานเพลิงศพพลเรือโท ชอบสิโรดม, 2551, หน้า 63

• พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช) ป.ธ. ๙ ราชบัณฑิต พจนานุกรมเพื่อการศึกษาพุทธศาสน์ ชุด คำวัด, วัดราชโอรสาราม กรุงเทพฯ พ.ศ. 2548