กลุ่มภาษาบอลโต-สลาวิก

กลุ่มภาษาบอลโต-สลาวิก เป็นสาขาหนึ่งของตระกูลภาษาอินโด-ยูโรเปียน เดิมประกอบด้วยเพียงกลุ่มภาษาบอลติกและกลุ่มภาษาสลาวิก โดยภาษาต่าง ๆ ในทั้งสองกลุ่มมีลักษณะหลายอย่างที่เหมือนกัน ซึ่งไม่พบในกลุ่มภาษาอื่น ๆ ในตระกูลภาษาอินโด-ยูโรเปียน ซึ่งนำไปสู่พัฒนาการที่มีร่วมกันของภาษาในกลุ่มนี้

กลุ่มภาษาบอลโต-สลาวิก
ภูมิภาค:	ยุโรปเหนือ, ยุโรปตะวันออก, ยุโรปกลาง, ยุโรปตะวันออกเฉียงใต้, เอเชียเหนือ, บางส่วนของเอเชียกลาง
การจําแนก ทางภาษาศาสตร์:	อินโด-ยูโรเปียน กลุ่มภาษาบอลโต-สลาวิก
ภาษาดั้งเดิม:	ภาษาบอลโต-สลาฟดั้งเดิม
กลุ่มย่อย:	กลุ่มภาษาสลาวิก กลุ่มภาษาบอลติก
กลอตโตลอก:	balt1263
ประเทศที่ภาษาในกลุ่มต่อไปนี้เป็นภาษาประจำชาติ:   กลุ่มภาษาสลาวิกตะวันออก   กลุ่มภาษาสลาวิกตะวันตก   กลุ่มภาษาสลาวิกใต้   กลุ่มภาษาบอลติกตะวันออก

ถึงแม้ว่าจะมีการถกเถียงเกี่ยวกับการประกาศให้รวมกลุ่มภาษาบอลติกและกลุ่มภาษาสลาวิกเป็นกลุ่มภาษาเดียวกัน ซึ่งบางส่วนอาจมีสาเหตุมาจากประเด็นโต้แย้งทางการเมือง แต่ปัจจุบันก็ได้มีมติเป็นเอกฉันท์ในกลุ่มผู้เชี่ยวชาญตระกูลภาษาอินโด-ยูโรเปียนให้จัดกลุ่มภาษาบอลติกและกลุ่มภาษาสลาวิกเข้าเป็นกลุ่มภาษาเดียวกัน แต่ก็ยังมีการถกเถียงเกี่ยวกับรายละเอียดเกี่ยวกับความสัมพันธ์ด้านธรรมชาติต่าง ๆ ของภาษาที่อยู่ในกลุ่มนี้อยู่

อ้างอิง

1. Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, บ.ก. (2013). "Balto-Slavic". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.CS1 maint: display-editors (link)
2. "Balto-Slavic languages. Encyclopædia Britannica. Encyclopædia Britannica Online". Encyclopædia Britannica Inc. สืบค้นเมื่อ 10 December 2012. Those scholars who accept the Balto-Slavic hypothesis attribute the large number of close similarities in the vocabulary, grammar, and sound systems of the Baltic and Slavic languages to development from a common ancestral language after the breakup of Proto-Indo-European. Those scholars who reject the hypothesis believe that the similarities are the result of parallel development and of mutual influence during a long period of contact.
3. Fortson 2010, p. 414.