การสังหารหมู่วันนักบุญวาเลนไทน์

การสังหารหมู่วันนักบุญวาเลนไทน์ (อังกฤษ: St. Valentine's Day Massacre) เป็นเหตุการณ์สังหารหมู่สมาชิกและผู้ที่เกี่ยวข้องของกลุ่มที่เรียกตนเองว่า นอร์ทไซด์แก๊ง (North Side Gang) ซึ่งเป็นกลุ่มผู้ผลิตสุราผิดกฎหมาย เหตุการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้นเมื่อเวลา 10.30 น. ของวันที่ 14 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2472 ในชิคาโก ซึ่งในขณะนั้นสหรัฐอเมริกามีคำสั่งห้ามสุรา โดยวันที่เกิดเหตุการณ์ดังกล่าวตรงกับวันวาเลนไทน์

การสังหารหมู่วันนักบุญวาเลนไทน์
สถานที่	คลังสินค้าแห่งหนึ่งในลินคอล์นพาร์ก ชิคาโก
วันที่	14 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2472 10.30 น. (ตามเวลาภาคกลางของสหรัฐ)
ประเภท	การสังหารหมู่
อาวุธ	ปืนกลมือทอมป์สัน 2 กระบอก ปืนลูกซอง 2 กระบอก
ตาย	7 คน (สมาชิกของกลุ่มนอร์ทไซด์แก๊ง 5 คน และผู้ที่เกี่ยวข้องอีก 2 คน)
ผู้ก่อการ	ไม่ทราบ
ผู้สมรู้	4 คน (ไม่ทราบตัวผู้ก่อเหตุ)

เช้าวันนั้น สมาชิกและผู้ที่เกี่ยวข้องของกลุ่มนอร์ทไซด์แก๊งถูกรวบตัวที่โรงรถในคลังสินค้าแห่งหนึ่งในลินคอล์นพาร์ก และได้ยืนเรียงแถวแนบชิดกับกำแพง และถูกยิงโดยฆาตกรไม่ทราบชื่อ 4 คน ซึ่งแต่งกายเหมือนเจ้าหน้าที่ตำรวจ ซึ่งเป็นผลมาจากความพยายามในการปราบปรามอาชญากรรมในช่วงที่มีคำสั่งห้ามสุรา ซึ่งในขณะนั้นมีกลุ่มนักเลงหลัก ๆ คือกลุ่มนอร์ทไซด์แก๊ง นำโดย จอร์จ "บักส์" เมอแรน (George "Bugs" Moran) และกลุ่มเซาท์ไซด์แก๊ง (South Side Gang) นำโดย แอล คาโปน ซึ่งต่อมาเปลี่ยนชื่อเป็น "ก๊วนชิคาโก" (Chicago Outfit)

ยังไม่มีใครทราบตัวผู้กระทำความผิดอย่างแน่ชัด แต่อดีตสมาชิกแก๊งนักเลงที่ชื่อ อีแกนส์แรตส์ (Egan's Rats) ที่ทำงานให้กับคาโปนถูกสงสัยว่ามีบทบาทเช่นเดียวกับสมาชิกของกรมตำรวจชิคาโกที่ถูกกล่าวหาว่าต้องการแก้แค้นจากการสังหารลูกชายของเจ้าหน้าที่ตำรวจ