การแผลงเป็นอาหรับ

การแผลงเป็นอาหรับ (อังกฤษ: Arabization, อาหรับ: تعريب‎ taʻrīb ทาอะรีบ) คือการทำให้ประชากรที่เดิมทีไม่ใช่ชาวอาหรับ กลายเป็นประชากรที่พูดภาษาอาหรับ และมีวัฒนธรรมแบบชาวอาหรับ โดยในอดีต การแผลงเป็นอาหรับมักเกิดขึ้นหลักจากการที่ชาวอาหรับ ซึ่งอดีตอาศัยในอยู่บริเวณอาระเบีย (บริเวณประเทศซาอุดีอาระเบียและเยเมนปัจจุบัน) ได้พิชิตดินแดนต่าง ๆ ในช่วงการเผยแพร่ของศาสนาอิสลามในศตวรรษที่ 7 ดินแดนเหล่านี้ได้แก่ แอฟริกาเหนือ (เช่น อียิปต์ มอร็อกโค อัลจีเรีย ตูนิเซีย) อิรัก จอร์แดน ซีเรีย เลบานอน เป็นต้น โดยประชากรในดินแดนเหล่านี้ ไม่ได้พูดภาษาอาหรับหรือถือวัฒนธรรมอาหรับมาก่อน อาทิ ก่อนการพิชิตดินแดนโดยชาวอาหรับ ประชากรอียิปต์ส่วนใหญ่พูดภาษาคอปต์ ส่วนประชากรซีเรียส่วนใหญ่พูดภาษาอราเมอิก

อ้างอิง

1. Haeri, N. (2003). Creating Contemporaneity. In Sacred Language, Ordinary People (pp. 73-111). Palgrave Macmillan US.
2. Wilken, R. L. (2012). The first thousand years: a global history of Christianity. Yale University Press.
3. Wilken, R. L. (2012). The first thousand years: a global history of Christianity. Yale University Press.