จัปจิสาหิบ

จัปจิ (Jap Ji) หรือ จัปจิสาหิบ (Japji Sahib) คือบทสวดตอนเริ่มต้นในคุรุกรันตสาหิบ คัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์สูงสุดของศาสนาซิกข์ซึ่งแต่งขึ้นโดยคุรุนานักเทพจิ คุรุศาสดาคนแรกในศาสนาซิกข์ บทสวดของจัปจินั้นเริ่มต้นด้วย "มูลมันตรา" ตามด้วย 38 "เปาวรี" (1 เปาวรี = กลอน 1 บท) และปิดด้วย "สาโลกา"

เชื่อกันว่าจัปจิสาหิบนั้นเป็นงานเขียนแรกของคุรุนานัก และมีเนื้อความที่ครอบคลุมแก่นของศาสนาซิกข์ และยังเป็นคุรุพานิ (บทกลอนในวรรณกรรมซิกข์) ที่สำคัญที่สุดอีกด้วย และเป็นคุรุพานิแรกในนิตนีม

ส่วนที่เป็นที่จดจำมากคือวาทกรรมของคุรุนานักเรื่อง "อะไรคือการเคารพบูชาที่แท้จริง" และ "อะไรคือธรรมชาติของพระเป็นเจ้า" ซึ่งในจัปจิสาหิบได้ระบุไว้ว่า ลักษณะของพระเป็นเจ้านั้นไม่สามารถอธิบายได้ และการเคารพบูชาที่แท้จริงคือการบูชา "นาม" คือเสียง คำ และพลังภายใน การรับรู้ถึงการมีอยู่ของพระเป็นเจ้า และให้ชีวิตเป็นไปตามพระประสงค์ของพระองค์

บทสวดอีกบทที่เกี่ยวข้องกับจัปจิสาหิบ คือ "จาปุสาหิบ" ซึ่งอยู่ในตอนต้นของทาสามกรันตะ ซึ่งแต่งโดยคุรุโควินทสิงห์

อ้างอิง

1. HS Singha (2009), The Encyclopedia of Sikhism, Hemkunt Press, ISBN 978-81-7010-301-1, page 110
2. B Singh and GP Singh (2007), Japji, Hemkunt Press, ISBN 81-7010-182-4, pages 17–42