ชาวกีราวารู

ชาวกีราวารู เป็นชนพื้นเมืองบนเกาะกีราวารู ประเทศมัลดีฟส์ เป็นผู้ตั้งถิ่นฐานกลุ่มแรก ๆ ของมัลดีฟส์ ต่อมาเกาะดังกล่าวมีปัญหาเรื่องการกัดเซาะชายฝั่ง รัฐบาลจึงย้ายพวกเขาไปอาศัยบนเกาะฮุลฮูเล กรุงมาเล และส่วนอื่นของคาฟูอะทอลล์

กีราวารู

ภูมิภาคที่มีประชากรอย่างมีนัยสำคัญ
ประเทศมัลดีฟส์
ภาษา
ดิเวฮิ (เดิมใช้ภาษาทมิฬโบราณ)
ศาสนา
อิสลาม
กลุ่มชาติพันธุ์ที่เกี่ยวข้อง
มัลดีฟส์ · ทมิฬ · มลยาฬี · สิงหล

ศัพทมูลวิทยา

"กีราวารู" มาจากคำดิเวฮิว่า "กีรา" แปลว่ากัดเซาะ กับคำสิงหลว่า "วารู" แปลว่าคนคือชาวเกาะ

ประวัติ

ยุคแรกเริ่ม

ชาวกีราวารูคือผู้สืบเชื้อสายจากชาวทมิฬโบราณซึ่งอพยพจากชายฝั่งตะวันตกเฉียงใต้ของประเทศอินเดีย และชายฝั่งตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศศรีลังกา คาดว่าเข้าไปตั้งถิ่นฐานในหมู่เกาะมัลดีฟส์ตั้งแต่ยุคสังคัม (ช่วง 300 ปีก่อนคริสต์กาลจนถึง ค.ศ. 300) เข้าไปตั้งถิ่นฐานบนเกาะกีราวารู เป็นลากูนทางตอนเหนือของมาเล ซึ่งปรากฏสิ่งก่อสร้างและวัดบนเกาะ ชาวกีราวารูถูกกล่าวถึงในมุขปาฐะเรื่องการสถาปนาอาณาจักรบนเกาะมาเลของกษัตริย์โกอิมาลา ว่าชาวกีราวารูเป็นชนพื้นเมืองมาช้านาน และได้รับอนุญาตให้เฝ้าถวายพระพรกษัตริย์โกอิมาลา

ชาวกีราวารูต่างจากชาวมัลดีฟส์ทั่วไป ทั้งด้านกายภาพ ภาษา และวัฒนธรรม พึงสังเกตได้ว่าเป็นวัฒนธรรมอย่างทมิฬ-มลยาฬัม เดิมนับถือสุริยเทพและศาสนาพุทธ ถือคติผัวเดียวเมียเดียวอย่างเคร่งครัด การหย่าร้างเป็นเรื่องต้องห้าม รวมทั้งการไม่สมรสกับคนนอกเกาะ แต่จะติดต่อกับคนนอกเกาะเพียงวิธีเดียวด้วยการพายเรือไปขายปลาที่เกาะมาเล ความเชื่อพื้นบ้านถูกเก็บรักษาไว้ในรูปแบบของเพลงและการเต้นรำพื้นบ้าน พวกเขาสวมสร้อยคอลูกปัดสีฟ้า ทั้งหมดล้วนเป็นวัฒนธรรมที่แตกต่างไปชาวมัลดีฟส์เกาะอื่น ๆ เชื่อกันว่าชาวกีราวารูกลัวกบหรือคางคก

หัวหน้าของชาวกีราวารูส่วนใหญ่เป็นผู้หญิง สุลต่านมัลดีฟส์จะตั้งอิสตรีเป็นตัวแทนพระราชอำนาจบนเกาะกีราวารู โดยให้สิทธิใช้กฎหมายพิเศษต่างจากบริเวณอื่น ๆ ของประเทศ และในขณะเดียวกันชาวกีราวารูเองไม่เคยทราบพระราชอำนาจเต็มของสุลต่านมัลดีฟส์ต่อเกาะของพวกตนเลย เวลาชาวมัลดีฟส์ติดต่อกับชนชั้นสูงจะใช้ภาษาที่ให้เกียรติ แต่ชาวกีราวารูไม่ปฏิบัติตามธรรมเนียมนี้ และใช้คำพูดสามัญเวลาติดต่อกับชนชั้นสูง

ค.ศ. 1922 (พ.ศ. 2465) มีชาวกีราวารูจำนวน 150 คน

หลังการประกาศใช้รัฐธรรมนูญ ค.ศ. 1932 (พ.ศ. 2475) และหลังการยกเลิกระบอบสุลต่าน กฎหมายจารีตของชาวเกาะกีราวารูจึงถูกยกเลิกไปด้วย

สูญวัฒนธรรม

ค.ศ. 1968 (พ.ศ. 2511) เกาะกีราวารูเกิดปัญหาการกัดเซาะชายฝั่งอย่างรุนแรง พวกเขาถูกรัฐบาลบังคับให้ละทิ้งเกาะตามหลักศาสนาอิสลาม ที่ชุมชนจะต้องมีชายบรรลุนิติภาวะจำนวน 40 คนจึงจะสามารถทำละหมาดวันศุกร์ได้ พวกเขาล่องเรือไปตั้งถิ่นฐานบนเกาะฮุลฮูเลอีกฟากของอะทอลล์ แต่หลังการขยายท่าอากาศยานนานาชาติ พวกเขาจึงถูกย้ายไปกรุงมาเล มีแหล่งอาศัยขนาดไม่กี่ช่วงตึกในเขตมาฟันนู เป็นความพยายามของรัฐบาลมัลดีฟส์ที่ต้องการให้ชาวกีราวารูกลืนไปกับชนส่วนใหญ่ เช่นเดียวกับการล้างประวัติศาสตร์ศาสนาพุทธในมัลดีฟส์

จากอัตราเกิดต่ำเป็นระยะเวลายาวนานนับพันปีทำให้ชาวกีราวารูมีจำนวนค่อนข้างน้อย วัฒนธรรมที่โดดเด่นของกีราวารูถูกกลืนหายจากการแต่งงานข้ามชาติพันธุ์ของคนหนุ่มสาวกับชาวมัลดีฟส์ซึ่งเป็นชนกลุ่มใหญ่ ปัจจุบันคาดว่าชาวกีราวารูบริสุทธิ์คงสูญไปแล้ว

อ้างอิง

เชิงอรรถ

1. Gnanadesikan, Amalia E. (2017-01-28). Dhivehi: The Language of the Maldives (ภาษาอังกฤษ). Walter de Gruyter GmbH & Co KG. ISBN 9781614512349.
2. Godfrey, Tim (April 1998). Dive Maldives: a guide to the Maldives Archipelago (ภาษาอังกฤษ). Atoll Editions. p. 25.
3. Ellis, Royston (2008-01-01). Maldives (ภาษาอังกฤษ). Bradt Travel Guides. ISBN 9781841622668.
4. Xavier Romero-Frias, The Maldive Islanders, A Study of the Popular Culture of an Ancient Ocean Kingdom
5. Mauloof Ahmed (2 มิถุนายน 2560). "The Giraavaru People". My Online Journal. สืบค้นเมื่อ 26 มิถุนายน 2563. Check date values in: |accessdate=, |date= (help)
6. "The long road from Islam to Islamism: A short history". Dhivehi Sitee. 30 พฤษภาคม 2557. สืบค้นเมื่อ 26 มิถุนายน 2563. Check date values in: |accessdate=, |date= (help)
7. Maloney, Clarence. . คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2002-01-29. สืบค้นเมื่อ 2008-06-22.

บรรณานุกรม

• H. C. P. Bell, The Maldive Islands; Monograph on the History, Archaeology and Epigraphy. Reprint Colombo 1940. Council for Linguistic and Historical Research. Male’ 1989
• Xavier Romero-Frias, The Maldive Islanders, A Study of the Popular Culture of an Ancient Ocean Kingdom. Barcelona 1999, ISBN 84-7254-801-5