ซากูมะ โชซัง

ซากูมะ โชซัง (ญี่ปุ่น: 佐久間象山 โรมาจิ: Sakuma Shōzan, 22 มีนาคม 2354-12 สิงหาคม 2407) บางครั้งเรียกว่า ซากูมะ โซซัง นักการเมืองและนักวิชาการ ยุคเอโดะ

ซากูมะ โชซัง 佐久間象山
ชื่อจริง	佐久間 象山
เกิด	ซากูมะ คูนิทาดะ 22 มีนาคม พ.ศ. 2354 แคว้นชินาโนะ
เสียชีวิต	12 สิงหาคม พ.ศ. 2407 (53 ปี)
สาเหตุเสียชีวิต	ถูกลอบสังหาร
สัญชาติ	ญี่ปุ่น
อาชีพ	นักการเมือง บัณฑิต นักประดิษฐ์
คู่สมรส	โอโช คัตสึ จุนโกะ (2396-2407)
บุตร	มิอูระ เคอิโนะซูเกะ (บุตรชาย), กับโอโช
บิดามารดา	ซากูมะ อิชิงากุ (บิดา)
ญาติ	คะสึ ไคชู (ศิษย์และพี่ภรรยา)
Academic background
ศิษย์เก่า	นิรายามะ จูกุ
Academic work
ยุค	ยุคเอโดะ
ศิษย์ที่มีชื่อเสียง	คะสึ ไคชู ซากาโมโตะ เรียวมะ นากาโอกะ ชินตาโร ยะมะโมะโตะ คะกุมะ
Main interests	รันกากุ

ประวัติ

เกิดเป็น ซากูมะ คูนิทาดะ เขาเป็นบุตรชายของซามูไรและนักวิชาการ ซากูมะ อิชิงากุ (佐久間 一学) และภรรยาของเขา อาราอิ มัน (荒井 まん) และเป็นชนพื้นเมืองของ ชินชู (信州) (หรือ แคว้นชินาโนะ) ใน จังหวัดนางาโนะ ในปัจจุบัน เมื่อ พ.ศ. 2377 ขณะอายุ 23 เขาไป เอโดะ และเรียนภาษาจีน (漢学) เป็นเวลา 10 ปี

เขาเริ่มต้นศิกษาวิทยาศาสตร์ตะวันตก ("รันกากุ") เมื่อ พ.ศ. 2387 ขณะอายุ 33 ด้วยความช่วยเหลือของนักวิชาการ รันกากุ คุโรกาวะ เรียวอัง (黒川良安) ใน พ.ศ. 2387 เขาได้รับ "huishoudelyk woodboek" ซึ่งเป็นคำแปลภาษาดัตช์ของสารานุกรมของ โนเอล โกเมล ซึ่งซากูมะเรียนรู้วิธีการทำกระจก,แม่เหล็ก,เทอร์โมมิเตอร์,กล้อง และกล้องโทรทรรศน์ต่อมาสารานุกรมถูกแปลเป็นภาษาญี่ปุ่นโดย อูตางาวะ เก็นชิน (宇田川玄真) ภายใต้ชื่อ 厚生新編

ใน พ.ศ. 2392 เขาได้เรียนรู้เกี่ยวกับไฟฟ้าผ่านหนังสือของนักวิทยาศาสตร์ชาวดัตช์ ฟัน เดน เบิร์ก และสร้างโทรเลขเป็นครั้งแรกในญี่ปุ่นห้าปีก่อนได้รับของขวัญเป็นโทรเลขโดย พลเรือจัตวาเพร์รี ใน พ.ศ. 2397 เขายังคิดค้นเครื่องใช้ไฟฟ้าที่ได้มาจากเครื่องไฟฟ้า

จากปี พ.ศ. 2385 หลังจากการวิเคราะห์ความพ่ายแพ้ของจีนกับสหราชอาณาจักรใน สงครามฝิ่นครั้งที่หนึ่ง และการแพร่กระจายของอิทธิพลตะวันตกในเอเชีย ซากูมะ เสนอแนะวิธีการทางทหารแบบตะวันตกไปยัง บากูฟุ อย่างแข็งขันและการป้องกันทางทะเลผ่านหนังสือ "แปดนโยบายเพื่อการป้องกันทางทะเล" ของเขา

หลังจากที่ บากูฟุ สั่งให้ญี่ปุ่นแปลประวัติศาสตร์ทางการทหารของราชวงศ์ชิงและบทความเกี่ยวกับอาณาจักรทางทะเลที่เขียนโดยนักวิชาการชาวจีน เหวยหยวน ซากูมะรู้สึกประทับใจกับความคล้ายคลึงกันในความคิดของพวกเขาเพื่อป้องกันชาติตะวันตก งานเขียนของเขาทำให้ชื่อเสียงโด่งดังและเขาก็กลายเป็นครูของผู้นำแห่งการสร้างสรรค์สิ่งใหม่ ๆ ในอนาคตหลายคน (โยชิดะ โชอิง,คัตสึ ไคชู,ซากาโมโตะ เรียวมะ,นากาโอกะ ชินตาโร,ฮาชิโมโตะ ซานาอิ,คาโต ฮิโรยูกิ,นิชิมูระ ชิเงกิ,ยะมะโมะโตะ คะกุมะ)

ลอบสังหาร

ในกรกฎาคม พ.ศ. 2407 โชซังตามมาด้วยผู้ติดตามสองสามคนกำลังเดินทางไป เกียวโต บนหลังม้า ม้าของโชซังนั้นถูกติดตั้งอานแบบยุโรปและเขามีสำเนาพระราชกฤษฎีกาเกี่ยวกับการเปิดท่าเรือของประเทศเพื่อการค้ากับต่างประเทศ เขาอยู่ในภารกิจที่ต้องพบกับสมาชิกคนหนึ่งของราชวงศ์เพื่ออธิบายความคิดของเขาและขออนุญาต จักรพรรดิโคเม ให้เปิดท่าเรือญี่ปุ่นอย่างถูกกฎหมายเพื่อการค้ากับต่างประเทศ เขาไม่สามารถพบกับสมาชิกของราชวงศ์และตัดสินใจที่จะกลับมาจากความล้มเหลวของเขาในการเข้าเยี่ยม

เมื่อวันที่ 12 สิงหาคม พ.ศ. 2407 เมื่อถึงเขตซันโย-คิยะ-โช ผู้ติดตามของเขาซึ่งอยู่ห่างออกไปไม่ไกลไม่ทันที่จะสังเกตเห็นว่าชายลึกลับสองคนกำลังเดินตามเขาอยู่ ในไม่ช้าโชซังก็ถูกซุ่มโจมตีและโจมตีโดยกลุ่มนักฆ่ากลุ่มเล็ก ๆ จากกลุ่มฮิโงะและโอกิในเวลากลางวันแสก ๆ โชซังหล่นลงมาจากม้าของเขาและเลือดไหลออกจากการโจมตีอย่างล้นเหลือด้วยดาบของมือสังหารที่เข้ามาใกล้เขาที่ถูกดึงออกมา โชซังถูกฆ่าโดยหนึ่งในมือสังหาร ฮิโตกิริ ชื่อ คาวากามิ เก็นไซ ซึ่งเป็นสาเหตุการตายของเขา