ดยุกแห่งนอร์ม็องดี
บทความนี้ต้องการการจัดหน้า จัดหมวดหมู่ ใส่ลิงก์ภายใน หรือเก็บกวาดเนื้อหา ให้มีคุณภาพดีขึ้น คุณสามารถปรับปรุงแก้ไขบทความนี้ได้ และนำป้ายออก พิจารณาใช้ป้ายข้อความอื่นเพื่อชี้ชัดข้อบกพร่อง |
ในสมัยกลาง ดยุกแห่งนอร์ม็องดี คือผู้ปกครองดัชชีนอร์ม็องดีในภาคตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศฝรั่งเศส ดัชชีนี้ก่อตั้งขึ้นมาจากการที่พระเจ้าชาร์ลที่ 3 แห่งฝรั่งเศสพระราชทานดินแดนให้แก่รอลโล ผู้นำชาวไวกิง ในปี ค.ศ. 911
| ดยุกแห่งนอร์ม็องดี | |
|---|---|
ตราอาร์มประจำบรรดาศักดิ์ | |
พระเจ้าหลุยส์ที่ 17 แห่งฝรั่งเศส ดยุกแห่งนอร์ม็องดีพระองค์สุดท้าย | |
| สถาปนา | ค.ศ. 996 |
| สิ้นสุด | 8 มิถุนายน ค.ศ. 1795 |
| องค์แรก | รีชาร์ที่ 2 ดยุกแห่งนอร์ม็องดี |
| องค์ปัจจุบัน | สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 แห่งสหราชอาณาจักร (โดยพฤตินัย) |
| องค์สุดท้าย | พระเจ้าหลุยส์ที่ 17 แห่งฝรั่งเศส |
.svg.html){kind=link}
เคานต์แห่งดยุกแห่งนอร์ม็องดี
เคานต์ (ค.ศ. 911 – 996)
- รอลโล (ค.ศ. 911 – 927)
- วิลเลียมที่ 1 ดาบยาว (ค.ศ. 927 – 942)
- ริชาร์ดที่ 1 ผู้ไม่กลัวใคร (ค.ศ 942 – 996)
ดยุก (ค.ศ. 996 – 1204)
- ริชาร์ดที่ 2 ผู้ดีงาม (ค.ศ. 996 – 1027)
- ริชาร์ดที่ 3 (ค.ศ. 1026 – 1027)
- รอแบร์ต์ที่ 1 ผู้งดงาม (ค.ศ. 1027 – 1035)
- วิลเลียมที่ 2 ผู้พิชิต ต่อมารู้จักกันในชื่อพระเจ้าวิลเลียมที่ 1 แห่งอังกฤษ (ค.ศ. 1035 – 1087)
- รอแบร์ต์ที่ 2 เคอร์โธส (ค.ศ. 1087 – 1106)
- วิลเลียม รูฟัส เป็นผู้สำเร็จราชการแผ่นดิน (ค.ศ. 1096 – 1100)
- วิลเลียม คลิโต เป็นผู้อ้างสิทธิ์ (ค.ศ. 1106 – 1134)
- เฮนรีที่ 1 บัวเคลิร์ก (ค.ศ. 1106 – 1135)
- วิลเลียมที่ 3 อาเธลิง ภายใต้พระบิดา เฮนรีที่ 1
- สตีเฟนแห่งบลัวส์ (ค.ศ. 1135 – 1144) แย่งชิงมาจากมาทิลดา
ตระกูลแพลนทาเจเนต
- จูฟเฟรย์ แพลนทาเจเนต (ค.ศ. 1144 – 1150) ด้วยสิทธิ์ของภรรยา
- เฮนรีที่ 2 (ค.ศ. 1150 – 1189)
- เฮนรียุวกษัตริย์ เป็นรองดยุก (ค.ศ. 1170 – 1183)
- ริชาร์ดที่ 4 ใจสิงห์ (ค.ศ. 1189 – 1199)
- จอห์นที่ 1 ไร้ดินแดน (ค.ศ. 1199 – 1216) เสียดินแดนหลักนอร์ม็องดีไปในปี ค.ศ. 1204
- เฮนรีที่ 3 (ค.ศ. 1216 – 1259) ได้ดินแดนหลักนอร์ม็องดีและตำแหน่งดยุกกลับคืนมาตามเงื่อนไขในสนธิสัญญาปารีส
มณฑลของฝรั่งเศส (ค.ศ. 1204 – 1792)
ในปี ค.ศ. 1204 กษัตริย์แห่งฝรั่งเศสริบดัชชีนอร์ม็องดีเข้าหลวงและถูกรวมเป็นที่ดินส่วนพระมหากษัตริย์ของฝรั่งเศส หลังจากนั้นเจ้าชายฝรั่งเศสหลายคนครองตำแหน่งดยุก
ในปี ค.ศ. 1332 พระเจ้าฟิลิปที่ 6 พระราชทานดัชชีเป็นดินแดนตามศักดินาให้พระโอรส จอห์น ที่กลายเป็นพระเจ้าจอห์นที่ 2 แห่งฝรั่งเศสในปี ค.ศ. 1350 พระองค์พระราชทานดัชชีเป็นดินแดนตามศักดินาให้พระโอรส ชาร์ลส์ ที่จะกลายเป็นพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 5 แห่งฝรั่งเศสในปี ค.ศ. 1364 ในปี ค.ศ. 1465 พระเจ้าหลุยส์ที่ 11 ถูกบีบบังคับให้พระราชทานดัชชีให้พระอนุชา ชาร์ลส์ เดอ วาลัวส์ ดยุกแห่งแบร์รี ชาร์ลไม่สามารถรักษาดัชชีไว้ในและในปี ค.ศ. 1466 ดัชชีกลายเป็นที่ดินส่วนพระมหากษัตริย์อีกครั้งอย่างถาวร ก่อนที่ระบอบกษัตริย์ของฝรั่งเศสจะถูกล้มล้างในปี ค.ศ. 1792
- จอห์น พระโอรสของพระเจ้าฟิลิปที่ 6 ต่อมาคือพระเจ้าจอห์นที่ 2 แห่งฝรั่งเศส (ค.ศ. 1332 – 1350)
- ชาร์ลส์ พระโอรสของพระเจ้าจอห์นที่ 2 แห่งฝรั่งเศส ต่อมาคือพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 5 แห่งฝรั่งเศส (ค.ศ. 1350 – 1364)
- ชาร์ล พระอนุชาของพระเจ้าหลุยส์ที่ 11 แห่งฝรั่งเศส และเป็นดยุกแห่งแบร์รี (ค.ศ. 1465 – 1466)
- เจมส์ ดยุกแห่งยอร์ก ต่อมาคือพระเจ้าเจมส์ที่ 2 แห่งอังกฤษ ในวันที่ 31 ธันวาคม ค.ศ. 1660 ไม่กี่เดือนหลังพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 2 กอบกู้บัลลังก์อังกฤษและสกอตแลนด์กลับคืนมาได้ พระเจ้าหลุยส์ที่ 14 ประกาศให้พระอนุชาของพระเจ้าชาร์ล เจมส์ ดยุกแห่งยอร์ก เป็น "ดยุกแห่งนอร์ม็องดี" อาจเป็นการทำเพื่อแสดงออกทางการเมืองถึงการสนับสนุน
- หลุยส์-ชาร์ลส์ พระโอรสของพระเจ้าหลุยส์ที่ 16 ต่อมาเป็นดูแฟงในปี ค.ศ. 1789 - 1791 และครองตำแหน่งเป็นพระเจ้าหลุยส์ที่ 17 ในปี ค.ศ. 1792 – 1795 (ค.ศ. 1785 – 1789)
ตำแหน่งในปัจจุบัน
ในหมู่เกาะแชนเนล พระมหากษัตริย์ของบริเตนเป็นที่รู้จักในฐานะ ดยุกแห่งนอร์ม็องดี แม้พระมหากษัตริย์คนปัจจุบัน พระราชินีอลิซาเบธ จะเป็นผู้หญิง แต่หมู่เกาะจงรักภักดีต่อพระองค์ในฐานะดยุกของพวกตน หมู่เกาะแชนเนลเป็นพื้นที่สุดท้ายที่ยังเหลืออยู่ของดัชชีนอร์ม็องดีในอดีตที่ยังคงอยู่ภายใต้การปกครองของพระมหากษัตริย์ของบริเตน
อ้างอิง
- Weir, Alison (1996). 258. Britain's Royal Families: The Complete Genealogy. Revised Edition. Random House, London. ISBN 0-7126-7448-9.
- CharlotteDunn (2018-06-04). "Crown Dependencies". The Royal Family. Retrieved 2018-06-04.