ตัวคูณลอเรนซ์

ตัวคูณลอเรนซ์ (Lorentz factor) เป็นตัวคูณที่ใช้ในการแปลงคำตอบจากการแปลงแบบกาลิเลียนในกรณีที่ความเร็วสูงมาก ๆ ให้อยู่ในขอบเขตของสัจพจน์ของอัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ในทฤษฎีสัมพัทธภาพ ซึ่งมีสมการดังนี้

${\displaystyle \gamma \equiv {\frac {1}{\sqrt {1-v^{2}/c^{2}}}}}$
เมื่อ ${\displaystyle \gamma }$ คือ ตัวคูณลอเรนซ์ (Lorentz factor)
${\displaystyle v\,}$ คือ ความเร็วของผู้สังเกตในกรอบอ้างอิงเดียวกัน

${\displaystyle c\,}$ คือ ความเร็วแสง

สมการดังกล่าวเป็นสมการที่ได้รับการพัฒนาโดยแฮ็นดริก โลเรินตส์ ซึ่งเป็นผู้หนึ่งที่พัฒนาทฤษฎีที่เกี่ยวกับคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า โดยอัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ ยังได้นำสมการดังกล่าวมาใช้ในการคำนวณเกี่ยวกับทฤษฎีสัมพัทธภาพพิเศษอีกด้วย

ดูเพิ่ม

• การแปลงลอเรนซ์
• ทฤษฏีสัมพัทธภาพ
• คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า

อ้างอิง

• Lorentz factor
• LORENTZ FACTOR DERIVATION
• Hendrik A. Lorentz The Nobel Prize in Physics 1902