ปีซังโกเร็ง

ปีซังโกเร็ง (อินโดนีเซีย: pisang goreng) อาหารว่างของชาวอินโดนีเซียและมลายูชนิดหนึ่ง เป็นกล้วยทอดในน้ำมันเดือด โดยชุบกับแป้งคล้ายกับกล้วยแขกหรือกล้วยทอดของไทย ต่างกันเพียงไม่ใส่มะพร้าวและงา และทอดทั้งลูกไม่ได้ฝานบางอย่างกล้วยแขก ปีซังโกเร็งจัดเป็นอาหารที่หารับประทานง่ายและมีราคาถูก สามารถหาซื้อได้ตามข้างถนนหรือตามรถเข็นต่าง ๆ โดยเป็นส่วนหนึ่งของโกเรงัน (gorengan) คือ อาหารประเภทชุบแป้งทอดกับน้ำมันเดือด ๆ ในวัฒนธรรมอาหารอย่างอินโดนีเซีย

ปีซังโกเร็ง

ปีซังโกเร็งแต่ดั้งเดิมมิใช่อาหารพื้นเมืองของท้องถิ่นแถบนี้ แต่เป็นชาวโปรตุเกสที่เข้ามาค้าขายในดินแดนแถบนี้เห็นว่ากล้วยเป็นพืชพื้นเมืองที่มีอยู่เป็นจำนวนมาก จึงนำมาชุบแป้งทอดรับประทานเป็นอาหารเช้า สันนิษฐานว่ากล้วยแขกหรือกล้วยทอดของไทยก็น่าจะมีที่มาจากปีซังโกเร็งด้วย

โดยคำว่า "ปีซัง" (pisang) เป็นภาษาอินโดนีเซียแปลว่า "กล้วย" ขณะที่ "โกเร็ง" (goreng) แปลว่า "ทอด"

นอกจากนี้แล้วยังมีปีซังโกเร็งอีกชนิดหนึ่ง คือ ปีซังโมเลิน (pisang molen) คำว่า "โมเลิน" (molen) เป็นภาษาดัตช์แปลว่า "โม่" โดยหมายถึง แป้งโดที่ห่อไว้ด้านนอก ปีซังโมเลินเป็นปีซังโกเร็งชนิดหนึ่ง ที่ใช้แป้งห่อหุ้มกล้วยอยู่ด้านนอก จากนั้นจึงนำไปทอดทั้งลูกโดยไม่ต้องฝานให้บาง โดยแป้งที่ใช้ห่อทำมาจากแป้งสาลี, ไข่, น้ำตาลทราย, มาร์การีน และน้ำเย็น นวดผสมเข้าด้วยกัน จากนั้นรีดเป็นแผ่นบาง ๆ แล้วตัดเป็นเส้น แล้วนำมาห่อหุ้มกล้วยให้มิดด้วยการพับ โดยกล้วยที่ใช้ทอดจะใช้กล้วยน้ำว้าห่าม หั่นตามยาวแบ่งเป็น 4 ส่วน หากใช้กล้วยสุกเมื่อทอดออกมาแล้วจะเละไม่น่ารับประทาน

ทั้งปีซังโกเร็งและปีซังโมเลินนิยมรับประทานเป็นอาหารว่างในช่วงเช้าหรือช่วงบ่าย โดยรับประทานร่วมกับชาร้อนหรือกาแฟร้อนไม่ใส่นม นอกจากนี้แล้ว ในปัจจุบัน ปีซังโมเลินยังได้ประยุกต์ให้ใช้แป้งเดนิชมาหุ้มแทน แล้วใช้ซอสช็อกโกแลตหรือชีสใส่ลงแทนไส้ จากนั้นนำไปอบแทนการทอด ซึ่งปีซังโมเลินแบบนี้จะหารับประทานได้เฉพาะในร้านเบเกอรีเท่านั้น และมีราคาซื้อขายที่แพงกว่าปีซังโมเลินแบบดั้งเดิม

ดูเพิ่ม

• กล้วยแขก

อ้างอิง

1. "นิตยสารออนไลน์ ฉบับที่ 140 กล้วยแขก". ฉลาดซื้อ. สืบค้นเมื่อ 14 May 2015.^{[ลิงก์เสีย]}
2. หน้า 38, Pisang Molen กล้วยแขกเมืองอินโด. "อร่อย AROUND THE WORLD" โดย แอ๊ว แอ๊ว. นิตยสาร HEALTH & CUISINE ปีที่ 15 ฉบับที่ 171: เมษายน 2558

แหล่งข้อมูลอื่น