ปูเลาตีกุซ
ปูเลาตีกุซ (มลายู: Pulau Tikus) หรือปรากฏในเอกสารไทยว่า โหละติโกย หรือ ปูโลติกุส เป็นย่านหนึ่งทางตะวันออกเฉียงเหนือของจอร์จทาวน์ รัฐปีนัง ประเทศมาเลเซีย ตั้งอยู่ระหว่างใจกลางเมืองจอร์จทาวน์กับย่านตันจุงโตกง จัดเป็นย่านคนรวยแห่งหนึ่ง ชื่อของย่านตั้งตามชื่อเกาะขนาดน้อยใกล้ชายฝั่งเกาะปีนัง ทั้งยังเป็นแหล่งอาศัยของชาวยูเรเชีย สยาม และพม่า
ปูเลาตีกุซ | |
|---|---|
| การถอดเสียงอื่น ๆ | |
| • จีน | 浮罗地滑 (ตัวย่อ) 浮羅地滑 (ตัวเต็ม) |
| • ฮกเกี้ยน | Phū-lô-tī-khu̍t (Tâi-lô) |
| พิกัดภูมิศาสตร์: 5°25′53.4″N 100°18′42.48″E / 5.431500°N 100.3118000°Eพิกัดภูมิศาสตร์: 5°25′53.4″N 100°18′42.48″E / 5.431500°N 100.3118000°E | |
| ประเทศ | มาเลเซีย |
| รัฐ | ปีนัง |
| อำเภอ | เกาะปีนังตะวันออกเฉียงเหนือ |
| เมือง | จอร์จทาวน์ |
| การปกครอง | |
| • รัฐบาลท้องถิ่น | สภานครเกาะปีนัง |
| เขตเวลา | UTC+8 (MST) |
| • ฤดูร้อน (เวลาออมแสง) | ไม่ใช้ |
| รหัสไปรษณีย์ | 10250, 10350, 10400 |
| เว็บไซต์ | www |
ปูเลาตีกุซก่อตั้งในช่วง ค.ศ. 1786 หลังฟรานซิส ไลต์เข้ายึดครองเกาะปีนัง ปูเลาตีกุซมีความหลากหลายด้านวัฒนธรรมมาตั้งแต่ยุคอาณานิคมอังกฤษ ดังปรากฏศาสนสถานที่ตกแต่งด้วยสถาปัตยกรรมตามชาติพันธุ์ของตน
ศัพทมูลวิทยา
ชื่อปูเลาตีกุซตั้งตามชื่อเกาะตีกุซ (Pulau Tikus) เกาะขนาดน้อยซึ่งตั้งอยู่ห่างจากชายฝั่งย่านตันจุงบูงะฮ์เพียง 770 เมตร มีความหมายว่า "เกาะหนู" ในภาษามลายู กล่าวกันว่าช่วงน้ำลง สัณฐานของเกาะจะแลดูคล้ายหนู จึงได้ชื่อนี้มา
ประวัติ
ปูเลาตีกุซเป็นแหล่งอาศัยของชาวยูเรเชียผู้ลี้ภัยทางศาสนาจากเกาะภูเก็ตของสยาม ส่วนใหญ่นับถือศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิก อพยพเข้าไปยังปูเลาตีกุซเมื่อปี ค.ศ. 1811 ต่อมามีชาวยูเรเชียอีกกลุ่ม ที่เคยตั้งถิ่นฐานอยู่ในจอร์จทาวน์ตั้งแต่ ค.ศ. 1786 อพยพเข้าไปสมทบ พวกเขาตั้งชื่อแหล่งที่อยู่ว่า "ปูเลาตีกุซ" และเริ่มก่อสร้างชุมชนคริสต์ชื่อกัมปงเซอรานี (Kampong Serani; "บ้านลูกครึ่งคริสตัง") มีศูนย์กลางที่โบสถ์แม่พระปฏิสนธินิรมล
นอกจากชาวยูเรเชียจากสยามแล้ว ยังมีชาวพม่าเข้าไปตั้งถิ่นฐานในปูเลาตีกุซเป็นกลุ่มแรก ๆ ตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 19 เช่นกัน โดยมีชุมชนของตนเองเรียกว่ากัมปงอาวา (Kampong Ava; "บ้านอังวะ") มีศาสนสถานสำคัญคือวัดพม่าธัมมิการาม สร้างมาตั้งแต่ ค.ศ. 1803 ส่วนชาวสยามมีชุมชนหลักเรียกว่ากัมปงเซียม (Kampong Siam; "บ้านสยาม") มีศาสนสถานทั้งหมดสามแห่งในปูเลาตีกุซคือวัดไชยมังคลาราม (โหละติโกย), วัดบุปผาราม และวัดสว่างอารมณ์ (สากัตจัง) แต่ปัจจุบันเหลือเพียงสองวัดแรกเท่านั้น ส่วนวัดสว่างอารมณ์ถูกแปรเป็นวัดจีนชื่อวัดอั้งฮกซี (Ang Hoc See)
ใน ค.ศ. 1933 สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ พร้อมด้วยพระธิดาสามองค์คือ หม่อมเจ้าพูนพิศมัย ดิศกุล หม่อมเจ้าพิไลยเลขา ดิศกุล และหม่อมเจ้าพัฒนายุคุณวรรณ ดิศกุล ทรงลี้ภัยทางการเมืองมาประทับ ณ ซินนะมอนฮอลล์ (Cinnamon Hall) ถนนเกอลาไวในย่านปูเลาตีกุซ ปัจจุบันซินนะมอนฮอลล์ถูกรื้อไปแล้ว
จากการขยายตัวของจอร์จทาวน์ในช่วงหลายศตวรรษที่ผ่านมา ปูเลาตีกุซจึงถูกกลืนกลายเป็นชานเมืองของจอร์จทาวน์ ช่วงไม่กี่สิบปีที่ผ่านมาได้มีการขยายตัวของคอนโดมิเนียมหรูและอสังหาริมทรัพย์เชิงพาณิชย์แถบปูเลาตีกุซและเกอร์นีย์ไดรฟ์
อ้างอิง
- พิเชฐ แสงทอง (พฤษภาคม-สิงหาคม 2560). "ศึกไทย-พม่าที่ปีนัง: แกะรอยปริศนาปีสร้างและคดีความที่วัดปูเลาติกุส (ไชยมังคลาราม) มาเลเซีย". วารสารรูสมิแล. สืบค้นเมื่อ 22 มิถุนายน 2562. Check date values in:
|accessdate=, |date=(help) - ดำรงราชานุภาพ, สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยา. "สาส์นสมเด็จ (29 พฤษภาคม พ.ศ. 2478)". วชิรญาณ. สืบค้นเมื่อ 23 พฤศจิกายน 2562. Check date values in:
|accessdate=(help) - "Pulau Tikus". Time Out Penang (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2017-05-17.
- ↑ Khoo, Su Nin (2007). Streets of George Town, Penang. Penang: Areca Books. ISBN 9789839886009.
- Wilks, Frances (2014-04-11). "The Story Behind Penang's Rat Island (Pulau Tikus)". ExpatGo (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2017-08-07.
- ↑ "The History of Penang Eurasians". Penang Tourism (ภาษาอังกฤษ). 2013-12-02. สืบค้นเมื่อ 2017-05-20.
- "Church opens mini museum of relics - Nation | The Star Online". www.thestar.com.my. สืบค้นเมื่อ 2017-05-20.
- บรรลือ ขอรวมเดช (2555). อุโบสถวัดไทยในเมืองมลายู (กลันตัน เกดะห์ ปะลิส และปีนัง) สมัยรัตนโกสินทร์ (PDF). บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร. p. 248. Check date values in:
|year=(help) - ศรัณย์ ทองปาน (18 มีนาคม 2556). "ติดเกาะ! ตามสมเด็จฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ ไป "ลี้ภัยการเมือง" ที่ปีนัง". สารคดี. สืบค้นเมื่อ 23 พฤศจิกายน 2562. Check date values in:
|accessdate=, |date=(help)