ภาษาลาฮู

ภาษาลาฮู (Lahu) หรือภาษาลาหู่ หรือภาษามูเซออยู่ตระกูลภาษาจีน-ทิเบต ตระกูลภาษาย่อยทิเบต-พม่า สาขาพม่า-โลโล สาขาย่อยโลโล มีผู้พูดทั้งหมด 577,178 คน พบในจีน 411,476 คน (พ.ศ. 2533) ในเขตปกครองตัวเองลานชาง ลาฮู ทางตะวันตกเฉียงใต้ของยูนนาน เป็นภาษาที่มีผู้พูดมากในจีน ชนบางกลุ่มใช้ภาษาลาฮูเป็นภาษาที่สอง ส่วนใหญ่เข้าใจภาษาจีน บางส่วนใช้ภาษาไทลื้อ ภาษาอาข่า ภาษาบลัง ภาษาว้า หรือภาษายิเป็นภาษาที่สอง พบในลาว 8,702 คน (พ.ศ. 2538) ในบ่อแก้ว พบในพม่า 125,000 คน (พ.ศ. 2536) ในรัฐฉาน พบในไทย 32,000 คน (พ.ศ. 2544) ในจังหวัดเชียงใหม่ เชียงราย แม่ฮ่องสอน ลำปาง ตาก มีหลายสำเนียงคือ ภาษามูเซอดำ มูเซอแดง มูเซอดำเบเล มูเซอเหลืองบาเกียว มูเซอเหลืองบ้านลาน ชาวมูเซอไม่นิยมเรียนภาษาอื่น ในคณะที่คนพูดภาษาอื่นหลายเผ่าเรียนภาษามูเซอ ทำให้ภาษามูเซอเป็นภาษากลางในเขตภูเขาของจังหวัดเชียงใหม่และเชียงราย พบในเวียดนาม 6,874 คน (พ.ศ. 2542) ตามแนวชายแดนลาวทางด้านตะวันตกเฉียงเหนือ

ภาษาลาฮู/ภาษามูเซอ
ประเทศที่มีการพูด	ยูนนาน, จีน; ไทย; ลาว; พม่า
จำนวนผู้พูด	577,178 คน  (ไม่พบวันที่)
ตระกูลภาษา	จีน-ทิเบต ตระกูลภาษาย่อยทิเบต-พม่า ภาษากลุ่มยิ ภาษากลุ่มยิใต้ ภาษากลุ่มอาข่า ภาษาลาฮู/ภาษามูเซอ
ระบบการเขียน	อักษรโรมัน
สถานภาพทางการ
ภาษาทางการ	เขตปกครองตนเองลานชังลาฮู, ยูนนาน
รหัสภาษา
ISO 639-3	lhu

ระบบการเขียน

เดิมไม่มีระบบการเขียนจนมิชชันนารีชาวตะวันตกพัฒนาระบบการเขียนด้วยอักษรโรมันในจีน มีการตีพิมพ์หนังสือพิมพ์ด้วยภาษาลาฮู

ลักษณะ

เรียงประโยคแบบประธาน-กรรม-กริยา ไม่มีเสียงตัวสะกด พยัญชนะมี 28เสียง สระเดี่ยวมี 9 เสียง วรรณยุกต์มี 7 เสียง มีคำยืมจากภาษาไทลื้อและภาษาอาข่า

อ้างอิง

• สุริยา รัตนกุล นานาภาษาในเอเชียอาคเนย์ ภาค 1: ภาษาตระกูลออสโตรเอเชียติกและตระกูลจีน-ทิเบต กทม. สถาบันวิจัยภาษาเพื่อกาพัฒนาชนบท มหาวิทยาลัยมหิดล 2531
• โสฬส ศิริไสย์. สารานุกรมกลุ่มชาติพันธ์: ลาฮู. กทม. สถาบันวิจัยภาษาและวัฒนธรรมเพื่อการพัฒนาชนบท.2542
• Gordon, Raymond G., Jr. (ed.), 2005. Ethnologue: Languages of the World, Fifteenth edition. Dallas, Tex.: SIL International. Online version: http://www.ethnologue.com/.

แหล่งข้อมูลอื่น

 

วิกิมีเดีย อินคิวเบเตอร์ มีการทดสอบโครงการ:
วิกิพีเดียในภาษาลาฮู