ประวัติภิกษุณีสงฆ์ในประเทศจีน ปลายปีรัชกาลย่งเจีย(หย่งเกีย)แห่งราชวงศ์จิ้น(พ.ศ.850-855) หญิงจีนมีนามว่า จิ้งเจี่ยน ตัดสินใจปลงผม และขอรับศีล10 จากพระอุปัชฌาย์ พระชญาณเมรุ มีผู้หญิงจีนศรัทธาและเข้ารับการบรรพชาพร้อมเธอ24คน แล้วก่อตั้ง อารามจู๋หลินซื่อ(เต๊กลิ้มยี่)แปลว่า วัดป่าไผ่ ขึ้นที่ประตูทางทิศตะวันตกของเมืองหลวง เนื่องจากบรรดาสามเณรีเหล่านี้ไม่มีปวัตตินี เธอจึงศึกษาธรรมอยู่กับพระอาจารย์จิ้งเจี่ยน ซึ่งเป็นผู้มีความสามารถในการสั่งสอนอบรม
พระอุปัชฌาย์นั้นคือ พระชญาณเมรุ สมณะจากแคว้นกาศมีระ(แคชเมียร์)ในดินแดนทางทิศตะวันตก ท่านเป็นอาจารย์ที่ปราดเปรื่องและมีเมตตาธรรม นอกจากนั้น ยังเป็นอาจารย์ฝ่ายวิปัสสนาและมีความรู้ดีในพระสูตรต่างๆในปลายปีรัชกาลย่งเจีย แห่งราชวงศ์จิ้น ท่านได้เดินทางมาประเทศจีน และยังชีพโดยการภิกขาจาร ท่านสั่งสอนธรรมและเผยแผ่คำสอนในพระพุทธศาสนา แต่ประชาชนในยุคนั้นยังไม่ค่อยศรัทธาในพระพุทธศาสนามากนัก จึงไม่ค่อยมีใครสนใจจะศึกษากับท่านอย่างจริงจัง ในปีแรกของปีรัชกาลเจี้ยนอู่(พ.ศ.860) ท่านจึงได้เดินทางกลับไปยังแคว้นกาศมีระ ต่อมาพระอาจารย์อีกรูปหนึ่งชื่อ พุทธจิงค์ เดินทางจากประเทศอินเดียมายังประเทศจีนอีกและได้สรรเสริญถึงคุณธรรมและความสามารถของพระชญาณเมรุ ทำให้ประชาชนชาวจีนพากันเสียใจ และเสียดายโอกาสในความโง่เขลาของตนที่ไม่ได้เล่าเรียนพระพุทธศาสนาจากพระอาจารย์ผู้มีความสามารถในขณะที่ท่านอยู่ในประเทศจีน ขณะเดียวกัน จิ้งเจี่ยน ก็อบรมสั่งสอนศิษย์อยู่ที่อารามแห่งเดิมนั้น เธอเป็นผู้มีท่วงทีงามสง่า คือการปฏิบัติในแนวทางสายกลางและเป็นผู้มีจริยาวัตรที่มั่นคงในธรรม เธอมีความสามารถในการเทศน์สอนจนสามารถเอาชนะใจผู้ฟังได้ดี
ระหว่างปลายปีรัชกาลเสียนคัง ในราชวงศ์จิ้น(พ.ศ.878-885)พระสมณะเซิงเจี้ยน ได้รับคัมภีร์ต้นฉบับมหาสังฆิกภิกษุณีกรรม และ ภิกษุณีปราติโมกข์ มาจากอาณาจักรง้วยสี และได้แปล(จากภาษาสันสกฤต)เป็นภาษาจีน ในวันที่8 เดือน2 ปีที่1 ในปีรัชกาลเซิงผิง(พ.ศ.900-904)ในเมืองลั่วหยาง พระอาจารย์ชาวต่างประเทศคือ พระสมณะธรรมคุปต์ได้กำหนดเขตสีมา ศีลมณฑล เพื่อการบรรพชาอุปสมบทภิกษุณีขึ้น แต่พระอาจารย์จีนชื่อ สมณะซือเต้าฉาง โต้แย้ง โดยอ้างว่าการกระทำดังกล่าวไม่ถูกต้องตามพระวินัยบัญญัติดังปรากฏในวินัยสูตร ดังนั้น จึงได้ตระเตรียมเรือลอยกลางแม่น้ำซื่อ จิ้งเจี่ยน พร้อมผู้หญิงอีก3คนจึงขึ้นไปบนเรือนั้น และได้รับศีลภิกษุณีจากพระภิกษุ นับเป็นหญิงจีนคนแรกที่ได้รับการบรรพชาอุปสมบทเป็นภิกษุณีในประเทศจีน
อ้างอิง - สิกขาบทของภิกษุณีตามคติพุทธศาสนามหายาน,ฉบับแปลไทย,ภิกษุณีปุญสิมา
กษ, ในประเทศจ, ประว, กษ, สงฆ, ในประเทศจ, ปลายป, ชกาลย, งเจ, หย, งเก, แห, งราชวงศ, หญ, งจ, นม, นามว, งเจ, ยน, ดส, นใจปลงผม, และขอร, บศ, ล10, จากพระอ, ชฌาย, พระชญาณเมร, หญ, งจ, นศร, ทธาและเข, าร, บการบรรพชาพร, อมเธอ24คน, แล, วก, อต, อารามจ, หล, นซ, เต, กล, มย, แ. prawtiphiksunisngkhinpraethscin playpirchkalyngeciy hyngekiy aehngrachwngscin ph s 850 855 hyingcinminamwa cingeciyn tdsinicplngphm aelakhxrbsil10 cakphraxupchchay phrachyanemru miphuhyingcinsrththaaelaekharbkarbrrphchaphrxmethx24khn aelwkxtng xaramcuhlinsux etklimyi aeplwa wdpaiph khunthipratuthangthistawntkkhxngemuxnghlwng enuxngcakbrrdasamenriehlaniimmipwttini ethxcungsuksathrrmxyukbphraxacarycingeciyn sungepnphumikhwamsamarthinkarsngsxnxbrmphraxupchchaynnkhux phrachyanemru smnacakaekhwnkasmira aekhchemiyr indinaednthangthistawntk thanepnxacarythipradepruxngaelamiemttathrrm nxkcaknn yngepnxacaryfaywipssnaaelamikhwamrudiinphrasutrtanginplaypirchkalyngeciy aehngrachwngscin thanidedinthangmapraethscin aelayngchiphodykarphikkhacar thansngsxnthrrmaelaephyaephkhasxninphraphuththsasna aetprachachninyukhnnyngimkhxysrththainphraphuththsasnamaknk cungimkhxymiikhrsniccasuksakbthanxyangcringcng inpiaerkkhxngpirchkaleciynxu ph s 860 thancungidedinthangklbipyngaekhwnkasmira txmaphraxacaryxikruphnungchux phuththcingkh edinthangcakpraethsxinediymayngpraethscinxikaelaidsrresriythungkhunthrrmaelakhwamsamarthkhxngphrachyanemru thaihprachachnchawcinphaknesiyic aelaesiydayoxkasinkhwamongekhlakhxngtnthiimidelaeriynphraphuththsasnacakphraxacaryphumikhwamsamarthinkhnathithanxyuinpraethscin khnaediywkncingeciyn kxbrmsngsxnsisyxyuthixaramaehngedimnn ethxepnphumithwngthingamsnga khuxkarptibtiinaenwthangsayklangaelaepnphumicriyawtrthimnkhnginthrrm ethxmikhwamsamarthinkarethsnsxncnsamarthexachnaicphufngiddirahwangplaypirchkalesiynkhng inrachwngscin ph s 878 885 phrasmnaesingeciyn idrbkhmphirtnchbbmhasngkhikphiksunikrrm aela phiksunipratiomkkh macakxanackrngwysi aelaidaepl cakphasasnskvt epnphasacin inwnthi8 eduxn2 pithi1 inpirchkalesingphing ph s 900 904 inemuxnglwhyang phraxacarychawtangpraethskhux phrasmnathrrmkhuptidkahndekhtsima silmnthl ephuxkarbrrphchaxupsmbthphiksunikhun aetphraxacarycinchux smnasuxetachang otaeyng odyxangwakarkrathadngklawimthuktxngtamphrawinybyytidngpraktinwinysutr dngnn cungidtraetriymeruxlxyklangaemnasux cingeciyn phrxmphuhyingxik3khncungkhunipbneruxnn aelaidrbsilphiksunicakphraphiksu nbepnhyingcinkhnaerkthiidrbkarbrrphchaxupsmbthepnphiksuniinpraethscinxangxing aekikhsikkhabthkhxngphiksunitamkhtiphuththsasnamhayan chbbaeplithy phiksunipuysimaekhathungcak https th wikipedia org w index php title phiksuniinpraethscin amp oldid 5306489, wikipedia, วิกิ หนังสือ, หนังสือ, ห้องสมุด,
บทความ
, อ่าน, ดาวน์โหลด, ฟรี, ดาวน์โหลดฟรี, mp3, วิดีโอ, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, รูปภาพ, เพลง, เพลง, หนัง, หนังสือ, เกม, เกม