ดมีตรี อุสตีนอฟ
ดมีตรี เฟโอโดโรวิช อุสตีนอฟ (รัสเซีย: Дми́трий Фёдорович Усти́нов; อังกฤษ: Dmitriy Feodorovich Ustinov; 30 ตุลาคม พ.ศ. 2451 – 20 ธันวาคม พ.ศ. 2527) เป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหมของสหภาพโซเวียต พ.ศ. 2519 จนกระทั่งเขาตาย
| ดมีตรี อุสตีนอฟ | |
|---|---|
| รัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม | |
| ดำรงตำแหน่ง 30 กรกฎาคม พ.ศ. 2519 – 20 ธันวาคม พ.ศ. 2527 | |
| รัฐมนตรี | อะเลคเซย์ โคซีกิน นีโคไล ตีโฮนอฟ |
| ก่อนหน้า | อันเดรย์ เกรชโค |
| ถัดไป | เซียร์เกย์ โซโคลอฟ |
| รองประธานคณะรัฐมนตรี | |
| ดำรงตำแหน่ง 13 มีนาคม พ.ศ. 2506 – 26 มีนาคม พ.ศ. 2508 | |
| รัฐมนตรี | นีกีตา ครุชชอฟ อะเลคเซย์ โคซีกิน |
| ก่อนหน้า | อะเลคเซย์ โคซีกิน |
| ถัดไป | คิริลล์ มาซอรฟ |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | 17 ตุลาคม พ.ศ. 2451 ซามารา,จักรวรรดิรัสเซีย |
| เสียชีวิต | 20 ธันวาคม พ.ศ. 2527 (76 ปี) มอสโก, สาธารณรัฐรัสเซีย, สหภาพโซเวียต |
| สัญชาติ | โซเวียต |
| พรรคการเมือง | คอมมิวนิสต์ |
| วิชาชีพ | วิศวกรเครื่องกล |
| การเข้าเป็นทหาร | |
| รับใช้ | สหภาพโซเวียต |
| ประจำการ | พ.ศ. 2484–พ.ศ. 2527 |
| ยศ | จอมพลแห่งสหภาพโซเวียต |
| การยุทธ์ | สงครามโลกครั้งที่ 2 |
| บำเหน็จ | |
ชีวิตในวัยเด็ก
ดมีตรี เฟโอโดโรวิช อุสตีนอฟเกิดในครอบครัวชนชั้นแรงงานในซามารา เมื่อความหิวโหยรุนแรงขึ้นในช่วงสงครามกลางเมือง พ่อที่กำลังป่วยของเขาจึงย้ายไปซามาร์คันด์ ทิ้งดมีตรีไว้ให้ทำหน้าที่หัวหน้าครอบครัว ไม่นานนักในปี พ.ศ. 2465 พ่อของเขาก็เสียชีวิต ในปี พ.ศ. 2466 เขาและแม่ของเขาย้ายไปยังเมืองมาคาเรฟ (ใกล้อีวาโนโว) ที่ซึ่งเขาทำงานเป็นผู้ดูแลเครื่องจักรในโรงงานกระดาษ หลังจากนั้นไม่นานในปี พ.ศ. 2468 แม่ของเขาเสียชีวิต
อุสตีนอฟเข้าร่วมพรรคคอมมิวนิสต์ในปี พ.ศ. 2470 ในปี พ.ศ. 2472 เขาเริ่มการฝึกอบรมที่คณะกลศาสตร์ในสถาบันเทคนิคโปลีในอีวาโนโว หลังจากนั้น อุสตีนอฟ ย้ายไปที่โรงเรียนเทคนิคอุดมศึกษาบาวแมนกรุงมอสโก จากนั้นในเดือนมีนาคมปี พ.ศ. 2475 เขาเข้า สถาบันวิศวกรรมเครื่องกลทหารในเลนินกราดจากที่เขาจบการศึกษาในปี พ.ศ. 2477 หลังจากนั้นเขาทำงานเป็นวิศวกรก่อสร้างในสถาบันวิจัยปืนใหญ่ทางทะเลเลนินกราด ในปี พ.ศ. 2480 เขาได้รับการย้ายไปที่โรงงานผลิตอาวุธหลังจากนั้นเขาก็กลายเป็นผู้อำนวยการของโรงงาน
การรับใช้ชาติและหลังสงคราม
ในช่วงที่นาซีบุกสหภาพโซเวียตในเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2484 สตาลินได้แต่งตั้งอุสตีนอฟ วัย 32 ปีเป็นผู้บังคับการกรมอาวุธยุทโธปกรณ์เขาดูแลการอพยพใหญ่ของอุตสาหกรรมป้องกันจาก การล้อมเลนินกราด ไปทางทิศตะวันออกของเทือกเขายูรัล กว่า 80 โรงงานทหารได้อพยพลูกจ้างคนงานช่างเทคนิคและวิศวกรรวมกันมากกว่า600,000คน สตาลินได้ให้เหรียญฮีโร่พรรคสังคมนิยมแรงงานในภายหลัง หลังสงคราม อุสตีนอฟ, เกออร์กี มาเลนคอฟ, และมิฮาอิล ครุนนิเชฟ เริ่มโครงการขีปนาวุธโซเวียตและจรวด เป็นแรงผลักดันในการสร้างขีปนาวุธและโครงการอวกาศของโซเวียต
ในปี พ.ศ. 2495 อุสตีนอฟกลายเป็นสมาชิกของคณะกรรมการกลาง ในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2496 หลังจากที่สตาลินเสียชีวิตกระทรวงอาวุธยุทโธปกรณ์ได้ร่วมกับกระทรวงอุตสาหกรรมการบินที่จะกลายเป็นกระทรวงอุตสาหกรรมกลาโหมโดยอุสตีนอฟรับมอบหมายให้เป็นหัวหน้าของกระทรวงใหม่นี้ ในปี พ.ศ. 2500 เขาได้รับการแต่งตั้งเป็นรองนายกรัฐมนตรีของสหภาพโซเวียตและกลายเป็นประธานของคณะกรรมาธิการทหารอุตสาหกรรม
ยุคเบรจเนฟ-โคซีกิน
เลโอนิด เบรจเนฟ ได้เข้ามากุมอำนาจหลังการโค่นล้มครุชชอฟ อุสตีนอฟถูกลดตำแหน่งไปยังกรมอุตสาหกรรมป้องกันประเทศ ในปี พ.ศ. 2508 เบรจเนฟแต่งตั้งให้อุสตีนอฟเป็นสมาชิกผู้สมัครของโปลิตบูโรและเลขานุการของคณะกรรมการกลางกำกับดูแลของทหาร, อุตสาหกรรมป้องกันประเทศและการรักษาความปลอดภัย นอกจากนี้เขายังอยู่ในความดูแลของการพัฒนาระเบิดเชิงกลยุทธ์ของสหภาพโซเวียตและระบบขีปนาวุธข้ามทวีป เขาออกคำสั่งในเดือนกุมภาพันธ์ปี พ.ศ. 2513 ให้มีออกแบบพัฒนาของสถานีอวกาศอวกาศของโซเวียต
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม
ในปี พ.ศ. 2519 หลังจากที่อันเดรย์ เกรชโค เสียชีวิตเมื่อวันที่ 26 เมษายน อุสตีนอฟกลายเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหมและได้รับการเลื่อนยศเป็นนายพลใน 29 เมษายน เมื่อวันที่ 30 กรกฎาคมเขาได้รับการเลื่อนตำแหน่งให้เป็นจอมพลของสหภาพโซเวียต แม้ว่าเขาจะไม่ได้มีอาชีพทหารก่อน ร่วมกันกับจอมพล นีโคไล ตีโฮนอฟ อุสตีนอฟได้ลงมือเริ่มแผนการเพิ่มประสิทธิภาพและทันสมัยการพัฒนาของสหภาพโซเวียตของวิทยาศาสตร์ทหาร ในปี พ.ศ. 2522 เขายืนยันอย่างมั่นใจว่า "กองกำลังติดอาวุธของสหภาพโซเวียตอยู่ในระดับสูงที่ช่วยให้ความสำเร็จของงานที่กำหนดโดยพรรคและประชาชน"อิทธิพลที่เพิ่มขึ้นของทหารโซเวียตให้ อุสตีนอฟ บทบาทในเครมลิน
ในปี พ.ศ. 2522 ฮะฟีซอลลาห์ อะมีน ได้ลอบสังหารผู้นำของอัฟกานิสถาน นูร์ มูฮัมหมัด ตะรากี ในเดือนตุลาคม อุสตีนอฟและอันโดรปอฟมีความเชื่อมั่นสำหรับการแทรกแซงทางทหารของสหภาพโซเวียตในอัฟกานิสถานจะเพิ่มขึ้นแข็งแกร่งในโซเวียตโปลิตบูโร รัฐมนตรีว่าการกระทรวงต่างประเทศของสหภาพโซเวียตอันเดรย์ โกรมืยโค ให้การสนับสนุนสำหรับการแทรกแซง
หลังการเข้ามาของกองกำลังสหรัฐในอ่าวเปอร์เซียหลังจากวิกฤตการณ์ตัวประกันอิหร่านยิ่งทำให้เกิดความตื่นตระหนกในโซเวียต อุสตีนอฟ คิดว่า "ถ้าชาวอเมริกันทำเตรียมการทั้งหมดเหล่านี้ใต้จมูกของเราแล้วทำไมเราควรจะเข้าแทรกเพื่อปกป้องการสูญเสียอัฟกานิสถาน?" ในเดือนพฤศจิกายน อุสตีนอฟและอันโดรปอฟเริ่มที่จะกำหนดแผนการอุสตีนอฟ-อันโดรปอฟ ในวันที่ 12 ธันวาคม พ.ศ. 2522 โปลิตบูโร ได้รับการอนุมัติแผนการอุสตีนอฟ-อันโดรปอฟ วันที่ 24 ธันวาคม พ.ศ. 2522 สหภาพโซเวียตได้ส่งกองทัพเข้ามาในอัฟกานิสถาน
_(cropped).JPEG.html){kind=link}
ในช่วงต้นทศวรรษที่ 1980 การพัฒนาของโครงการกระสวยอวกาศในสหรัฐอเมริกาทำให้เกิดความกังวลมากในสหภาพโซเวียต ขณะที่รัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม อุสตีนอฟ รับรายงานจากนักวิเคราะห์ของเขาว่ากระสวยอวกาศสหรัฐอาจถูกนำมาปรับใช้ยิงขีปนาวุธนิวเคลียร์ตามพื้นที่เหนือดินแดนของสหภาพโซเวียต อุสตีนอฟ จึงกังวลเกี่ยวกับกระสวยอวกาศสหรัฐจึงมีการให้การพัฒนากระสวยอวกาศโซเวียตบูรัน อย่างเติมที่
โคเรียนแอร์ไลน์ เที่ยวบินที่ 007
ในปี พ.ศ. 2535 บอริส เยลต์ซิน ประธานาธิบดีรัสเซียเปิดเผยบันทึกลับสุดยอด 5 ฉบับสืบมาจากปลายปี พ.ศ. 2526 บันทึกที่ได้รับการเขียนภายในสัปดาห์เดียวกับที่เครื่องบินโคเรียนแอร์ไลน์ เที่ยวบินที่ 007 ถูกยิงตก บทบันทึกเหล่านี้ถูกตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์ Izvestia จำนวน 228 บน 16 ตุลาคม พ.ศ. 2535 ตามที่บันทึกเหล่านี้สหภาพโซเวียตก็สามารถที่จะกู้คืน "กล่องดำ" จากโคเรียนแอร์ไลน์ 007 และถอดรหัสเทป หลังจากนั้นเป็นต้นมา อุสตีนอฟพร้อมกับวิคตอร์ เชบรีคอฟ (Viktor Chebrikov) หัวหน้าเคจีบีแนะนำให้ยูรี อันโดรปอฟ ครอบครองกล่องสีดำเอาไว้และไม่บอกแก่ประชาชน เพื่อเอาไว้ในการต่อสู้กับสหรัฐในเหตุการณ์โคเรียนแอร์ไลน์ เที่ยวบินที่ 007
"ในการเชื่อมต่อกับทั้งหมดที่กล่าวถึงข้างต้นดูเหมือนดีกว่าที่จะไม่โอนบันทึกเที่ยวบินไปยังองค์การระหว่างประเทศการบินพลเรือน (ICAO) หรือบุคคลที่สามที่จะถอดรหัสเนื้อหาของพวกเขา ความจริงที่ว่าบันทึกอยู่ในความครอบครองของสหภาพโซเวียตจะถูกเก็บไว้เป็นความลับ ตอนนี้เรามีความตระหนักทั้งสหรัฐอเมริกาหรือญี่ปุ่นที่จะรู้ข้อมูลใด ๆ เกี่ยวกับบันทึกการบิน เราจำเป็นเพื่อป้องกันการเปิดเผยข้อมูลในอนาคตใด ๆ . "(บันทึกที่5)
บั้นปลายชีวิต
วันที่ 7 พฤศจิกายน พ.ศ. 2527 อุสตีนอฟไม่ได้เป็นประธานในการสวนสนามที่จัตุรัสแดงในวันครบรอบ 67 ปี การปฏิวัติเดือนตุลาคม จอมพล เซียร์เกย์ โซโคลอฟ รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงกลาโหมคนที่ 1 ทำหน้าที่แทนอุสตีนอฟทั้งตรวจสอบทหารและกล่าวสุนทรพจน์ อุสตีนอฟเป็นโรคปอดบวมในช่วงปลายเดือนตุลาคม การผ่าตัดฉุกเฉินจะต้องมีการดำเนินการเพื่อแก้ไขหลอดเลือดที่โป่งพองในลิ้นเอออร์ตา ตับและไตของเขาเสื่อมโทรมในภายหลัง ในที่สุดก็เสียชีวิต พิธีศพของเขาได้รับเกียรติให้เป็นพิธีศพของรัฐ เถ้าถ่านของเขาถูกฝังอยู่ในกำแพงเครมลิน 24 ธันวาคม พ.ศ. 2527
อ้างอิง
- Eric Pace (22 December 1984). "Ustinov Had key roles in military and politics". New York Times.