เกออร์กี มาเลนคอฟ
เกออร์กี มักซีมีลีอะโนวิช มาเลนคอฟ (รัสเซีย: Гео́ргий Максимилиа́нович Маленко́в; อังกฤษ: Georgy Maximilianovich Malenkov; 8 มกราคม พ.ศ. 2445 - 14 มกราคม พ.ศ. 2531) เป็นนักการเมืองโซเวียตและผู้นำพรรคคอมมิวนิสต์
| เกออร์กี มาเลนคอฟ | |
|---|---|
| ประธานสภารัฐมนตรีแห่งสหภาพโซเวียต | |
| ดำรงตำแหน่ง 5 มีนาคม พ.ศ. 2496 – 8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2498 | |
| รองรัฐมนตรี | วยาเชสลาฟ โมโลตอฟ นีโคไล บุลกานิน ลัฟเรนตีย์ เบรียา ลาซาร์ คากาโนวิช |
| ก่อนหน้า | โจเซฟ สตาลิน |
| ถัดไป | นีโคไล บุลกานิน |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | 8 มกราคม พ.ศ. 2445 โอเรนบุร์ก, จังหวัดโอเรนบุร์กโอบลาสต์, จักรวรรดิรัสเซีย |
| เสียชีวิต | 14 มกราคม พ.ศ. 2531 (86 ปี) มอสโก, สาธารณรัฐรัสเซีย, สหภาพโซเวียต |
| สัญชาติ | โซเวียต |
| พรรคการเมือง | คอมมิวนิสต์ |
| คู่สมรส | วาเลเรียยา เอ. มาเลนคอฟ |
| บุตร | 3 |
| วิชาชีพ | วิศวกร นักการเมือง |
| ศาสนา | รัสเซียออร์โธดอก |
| การเข้าเป็นทหาร | |
| รับใช้ | สหภาพโซเวียต |
| ยศ | พลโท |
| การยุทธ์ | สงครามโลกครั้งที่ 2 |
| บำเหน็จ | |
ครอบครัวของเขาความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดกับวลาดิมีร์ เลนินทำให้ช่วยส่งเสริมเขาในการเข้าพรรคและในปี พ.ศ. 2468 เขาทำหน้าที่ความดูแลของการรักษาประวัติบัญชีของพรรค นำเขาเข้ามาใกล้ชิดกับโจเซฟ สตาลินและเขาก็มีส่วนร่วมอย่างมากในการกวาดล้างของช่วงปี พ.ศ. 2473 ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองเขาได้รับความรับผิดชอบในการพัฒนาการสร้างขีปนาวุธสหภาพโซเวียต ต่อมาเขาเป็นที่โปรดปรานของสตาลินในการทำลายชื่อเสียงของจอมพลเกออร์กี จูคอฟ และสนับสนุนสตาลินในการทำลายล้างการเมืองและวัฒนธรรมทั้งหมดในเลนินกราดเพื่อส่งเสริมประชาชนวัฒนธรรมมอสโก
หลังการตายของสตาลินในปี พ.ศ. 2496 มาเลนคอฟ เป็นหัวหน้าพรรคในเวลาสั้น ๆ แต่ในไม่ช้าก็ถูกแทนที่ด้วยนีกีตา ครุชชอฟ มาเลนคอฟ ดำรงตำแหน่งประธานสภารัฐมนตรีแห่งสหภาพโซเวียตซึ่งต้องสู้กับอำนาจของครุสชอฟ ระยะเวลาสองปีของเขาจบลงด้วยความล้มเหลว เขาถูกไล่ออกจาก โปลิตบูโร ในปี พ.ศ. 2500 ในปี พ.ศ. 2504 เขาถูกขับออกจากพรรคและถูกเนรเทศไปคาซัคสถาน
ชีวิตในวัยเด็ก
มาเลนคอฟ เกิดที่โอเรนบุร์กในจักรวรรดิรัสเซีย บรรพบุรุษของพ่อมาเลนคอฟมมาจากดินแดนManastir Vilayetซึ่งเป็นเขตการปกครองในอดีตของจักรวรรดิออตโตมันพ่อของเขาเป็นชาวนาที่ร่ำรวยในโอเรนบุร์ก บางครั้งเข้าช่วยพ่อของเขาในการทำธุรกิจการขายการเก็บเกี่ยว แม่ของเขาเป็นลูกสาวของช่างตีเหล็กและหลานสาวของนักบวชออร์โธดอก
มาเลนคอฟจบการศึกษาจากโรงเรียนกีฬาโอเรนบุร์กเพียงไม่กี่เดือนก่อนที่จะมีการปฏิวัติรัสเซีย พ.ศ. 2460 และอาสาสมัครเข้าร่วมกองทัพแดงในปี พ.ศ. 2461 เขาเข้าร่วมกับพรรคคอมมิวนิสต์แห่งสหภาพโซเวียต (CPSU) ในปี พ.ศ. 2463 และทำงานเป็นตำแหน่งผู้ตรวจการฝ่ายโฆษณาชวนเชื่อใน เติร์กเมนิสถานในช่วงสงครามกลางเมือง
คู่สมรส
ใน เติร์กเมนิสถาน, มาเลนคอฟ ได้พบรักกับวาเลเรียยา โกยุบโซวา (Valeria Golubtsova), ลูกสาวของอเล็กซ์ โกยุบโซวา (Aleksei Golubtsova) อดีตสมาชิกสภารัฐของจักรวรรดิรัสเซียใน ซึ่งทั้งคู่ ไม่เคยจดทะเบียนอย่างเป็นทางการ และไม่ได้ยังจดทะเบียนเลยตลอดชีวิตสมรส วาเลเรียยา โกยุบโซวเข้าร่วมพรรคคอมมิวนิสต์สหภาพโซเวียตในปี พ.ศ. 2463 มุมมองส่วนตัวของเธอจากเพื่อนร่วมงานอธิบายว่าเธอเป็นพวกต่อต้านชาวยิวเธอความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดกับวลาดิมีร์ เลนินผ่านทางแม่ของเธอ - หนึ่งใน "น้องสาว Nevzorov" เป็นเด็กฝึกงานของเลนินและการเข้าร่วมกับเขามาหลายปีนานก่อนที่การปฏิวัติรัสเซีย พ.ศ. 2460 ความสัมพันธ์นี้ได้ช่วยทั้งโกยุบโซวา และมาเลนคอฟ ในเข้าสู่การวงการเมืองพรรคคอมมิวนิสต์ต่อมา โกยุบโซวา ได้เป็นผู้อำนวยการสถาบันพลังงานมอสโกซึ่งเป็นศูนย์วิจัยพลังงานนิวเคลียร์ในสหภาพโซเวียต
เข้าร่วมพรรคคอมมิวนิสต์
หลังจากสงครามกลางเมืองรัสเซีย มาเลนคอฟ ได้เลื่อนตำแหน่งในพรรคคอมมิวนิสต์และได้รับการแต่งตั้งเลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์ทในโรงเรียนทหารมอสโกในปี พ.ศ. 2463ในการศึกษาของเขา มาเลนคอฟ ได้อาชีพนักการเมืองโซเวียต
ในปี พ.ศ. 2467 โจเซฟ สตาลินสังเกตเห็นความเก่งของ และได้รับมอบหมายให้เขาไปทำหน้าที่คณะกรรมการกลางของพรรคคอมมิวนิสต์โซเวียต (ออร์กบูโร).และได้เป็นเจ้าหน้าอย่างเป็นทางการที่ในปีต่อมาในปี 1925 มาเลนคอฟ ทำงานในเจ้าหน้าที่ขององค์การสำนักออร์กบูโร ของคณะกรรมการกลางของพรรคคอมมิวนิสต์แห่งสหภาพโซเวียต
มาเลนคอฟ ทำหน้าที่ความดูแลของการรักษาประวัติที่สมาชิกของพรรคคอมมิวนิสต์โซเวียต - สองล้านไฟล์ที่ไฟล์ที่ถูกสร้างขึ้นภายใต้การดูแลเขาในช่วงสิบปีข้างหน้าในงานนี้ มาเลนคอฟ เริ่มมีความใกล้ชิดกับสตาลินและมีส่วนร่วมการกวาดล้างศัตรูของพรรคในปี พ.ศ. 2481 เขาเป็นหนึ่งในบุคคลสำคัญในการนำเสนอการปลดหัวหน้าคณะกรรมาธิการประชาชนด้านกิจการภายในประเทศ (NKVD) Nikolai Yezhov. ในปี พ.ศ. 2482 มาเลนคอฟ กลายเป็นหัวหน้าพนักงานการบริหารจัดการภายในพรรคคอมมิวนิสต์ซึ่งทำให้เขาควบคุมมากกว่าเรื่องบุคลากรของระบบราชการของบุคคล ในปีเดียวกันเขาก็กลายเป็นสมาชิกและเลขานุการของคณะกรรมการกลางและสมาชิกเต็มรูปแบบของออร์กบูโร. ในกุมภาพันธ์ปี พ.ศ. 2484 มาเลนคอฟได้สมัครเป็นสมาชิกของโปลิตบูโร.
สงครามโลกครั้งที่ 2
หลังปฏิบัติการบาร์บารอสซาของเขาก็กลายเป็นสมาชิกของคณะกรรมการกลาโหมของรัฐ (GKO) ร่วมกับลัฟเรนตีย์ เบรียาและวยาเชสลาฟ โมโลตอฟ กลุ่มเล็ก ๆ จัดขึ้นเพื่อเข้าควบคุมทางการเมืองและเศรษฐกิจในฐานะหัวหน้าคณะกรรมการจึงทำให้เขาเป็นหนึ่งในห้าสุดยอดคนที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในสหภาพโซเวียตในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ในช่วงพ.ศ. 2484-2486 รับผิดชอบร่วมเบรียากับในดูแลการผลิตอากาศยานทหารเช่นเดียวกับการกำกับดูแลการพัฒนาอาวุธนิวเคลียร์ ในปี พ.ศ. 2486 นอกจากนี้เขายังเป็นประธานของคณะกรรมการที่คุมการฟื้นฟูเศรษฐกิจหลังสงครามในพื้นที่การปลดปล่อยยกเว้นเลนินกราด
การสร้างขีปนาวุธนิวเคลียร์โซเวียต
มาเลนคอฟ รับผิดชอบร่วมเบรียากับงานที่สำคัญที่สุดการสร้างขีปนาวุธนิวเคลียร์.เขาได้รับการแต่งตั้งเป็นหัวหน้าของโครงการของขีปนาวุธโซเวียต.ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง มาเลนคอฟ,ดมิตรี ยูสตนอฟ และมิฮาอิล ครุนนิเชฟ เริ่มโครงการขีปนาวุธโซเวียตและจรวด โดยแทรกซึมอุตสาหกรรมขีปนาวุธเยอรมัน
หลังสงครามมาเลนคอฟได้ผู้ควบคุมในการขนย้ายจรวดวี-2ย้ายจากเมืองฟอร์พ็อมเมิร์น (Peenemünde) ไปมอสโกสำหรับในการพัฒนาต่อการสร้างจรวดวอสตอคและโคจรการสปุกนิกไม่กี่ปีต่อมา.ในเวลาเดียวกัน,มาเลนคอฟ ได้รับคำสั่งของสตาลินในการสร้างศูนย์พัฒนาจรวดในพื้นที่ต่างๆเช่น ปุสตินยาร์ ใกล้แม่น้ำโวลก้าและศูนย์ขีปนาวุธ ครุนนิเชฟ ในมอสโก
การโจมตีเกออร์กี จูคอฟ
จอมพลเกออร์กี จูคอฟเป็นผู้บัญชาการทหารที่โดดเด่นที่สุดของสหภาพโซเวียตในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองที่ชนะการต่อสู้ที่สำคัญหลายครั้งเช่น การล้อมเลนินกราด, การรบที่สตาลินกราด และ รบที่เบอร์ลิน หลังสงคราม สตาลินและมาเลนคอฟ เริ่มสงสัย จูคอฟ มีแนวโน้มจะพวกทุนนิยมเพราะ จูคอฟ ได้เป็นมิตรกับนายพลดไวต์ ดี. ไอเซนฮาวร์และให้การรับรองการทำงานร่วมกันระหว่างสหรัฐอเมริกาและสหภาพโซเวียต. มาเลนคอฟ ข้อกล่าวหากับ จูคอฟ มีพฤติกรรมต่อต้านการปฏิวัติและเป็นพวกทุนนิยมจึงทำให้เขาถูกลดตำแหน่งในตำแหน่งและย้ายไปทำงานในตำแหน่งที่ต่ำกว่า จูคอฟ เริ่มมีอาการโรคหัวใจหลังจากนั้นไม่นานและความกังวลของ สตาลินและมาเลนคอฟ ก็ค่อย ๆ จางหายไป
หลังจากนั้นมาเลนคอฟ ได้ผู้แข็งแกร่งและกลายเป็นหนึ่งในผู้ใกล้ชิดกับสตาลินและหนึ่งในผู้ทรงอำนาจพรรคคอมมิวนิสต์ ในปี พ.ศ. 2489 มาเลนคอฟ ได้เป็นสมาชิกของโปลิตบูโรอย่างเป็นทางการ แม้ว่าตามหลังคู่คือ อันเดรย์ จดานอฟ และ ลัฟเรนตีย์ เบรียา ไม่ช้าเขาก็กลับเข้ามาเป็นโปรดปรานของโจเซฟ สตาลินโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากการตายอย่างลึกลับของ อันเดรย์ จดานอฟ ในปี พ.ศ. 2491 ในปีเดียวกันนั้น มาเลนคอฟ กลายเป็นเลขานุการของคณะกรรมการกลาง
การโจมตีชนชั้นในเลนินกราด
ในตอนท้ายของสงครามโลกครั้งที่สองและไม่นานหลังจากที่ มาเลนคอฟ ดำเนินการตามแผนสตาลินที่จะทำลายทุกการแข่งขันทางการเมืองและวัฒนธรรมจากเลนินกราดซึ่งเป็นอดีตเมืองหลวงของรัสเซียเพื่อที่จะรวมอำนาจทั้งหมดในมอสโก เลนินกราดและผู้นำที่ได้รับความเคารพอันยิ่งใหญ่และการสนับสนุนที่นิยมเนื่องจากการชนะกล้าหาญล้อมของเลนินกราด ทั้งสตาลินและ มาเลนคอฟ ต่างเกลียดชังของพวกเขาจนเกิดการจัดระเบียบใหม่กับทุกคนที่เกิดและการศึกษาในเลนินกราดจนนำไปสู่การโจมตีชนชั้นในเลนินกราด เบเรีย และ มาเลนคอฟ ร่วมกับ Abakumov ประหารชีวิตคู่แข่งของพวกเขาในเลนินกราดทั้งหมดและพันธมิตรของจดานอฟ ได้ถูกประหารชีวิตไปด้วยเช่นกันและหลายพันคนถูกขังไว้ในค่ายกูลักตามคำสั่งสตาลิน มาเลนคอฟ สั่งให้ทำลายของพิพิธภัณฑ์ล้อมของเลนินกราดและประกาศว่าเป็นการป้องกัน 900 วันที่ยาวนานของเลนินกราด เขาอ้างว่าเป็นการออกแบบโดยคนทรยศซึ่งได้พยายามที่จะลดความยิ่งใหญ่ของสหายสตาลิน พร้อมกันนั้น มาเลนคอฟ แทนที่พรรคคอมมิวนิสต์และเป็นผู้นำคณะกรรมการภูมิภาคเลนินกราดแห่งพรรคคอมมิวนิสต์สหภาพโซเวียตที่จงรักภักดีต่อสตาลิน หลังจากนั้นเพื่อทดสอบ มาเลนคอฟ เป็นผู้สืบทอดที่ศักยภาพการ สตาลินเริ่มถอนตัวออกจากสำนักเลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์ออกจากงานในการกำกับดูแลของพรรคคอมมิวนิสต์โซเวียตทั้งหมดเพื่อ มาเลนคอฟ ในเดือนตุลาคมปี พ.ศ. 2495 สตาลินยังได้ยกเลิกสำนักงานเลขาธิการอย่างเป็นทางการ (แม้ว่าจะมีผลในเรื่องนี้ไม่ได้ลดอำนาจของสตาลิน)
ปี พ.ศ. 2495 และปี พ.ศ. 2496 นิตยสารไทม์ระบุว่า มาเลนคอฟ ได้รับการพิจารณาโดยทั่วไปจะฝึกงานสตาลินและทายาท
ขึ้นสู่อำนาจ
ความทะเยอทะยานของมาเลนคอฟเป็นผล,สตาลินชีวิตในวันที่ 5 มีนาคม พ.ศ. 2496 สี่วันต่อมา มาเลนคอฟ, วยาเชสลาฟ โมโลตอฟ, ลัฟเรนตีย์ เบรียาและนิกิตา ครุสชอฟมากล่าวคำสรรเสริญในงานศพของสตาลิน
เมื่อวันที่ 6 มีนาคมวันหลังจากที่สตาลินเสียชีวิต มาเลนคอฟ ขึ้นมาเป็นประธานสภารัฐมนตรีแห่งสหภาพโซเวียตโดยชื่อของเขาถูกเสนอจากสมาชิกของโปลิตบูโร แม้ว่าจะไม่มีการระบุชื่อผู้นำของพรรคเป็นเวลาเกือบปีนี้แสดงให้เห็นว่า มาเลนคอฟ ประสบความสำเร็จในการเป็นหัวหน้าพรรคได้เป็นอย่างดีเมื่อวันที่ 7 มีนาคมชื่อ มาเลนคอฟ ปรากฏอยู่บนรายชื่อของเลขานุการของสำนักเลขาธิการยืนยันว่าเขาได้ประสบความสำเร็จเป็นคนที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในสหภาพโซเวียต แต่หลังจากนั้นเพียงหนึ่งสัปดาห์ มาเลนคอฟ ถูกบังคับให้ลาออกจากเลขาธิการ;โดยผู้นำพรรคคนใหม่คือนิกิตา ครุสชอฟ
ในช่วงเวลานี้กิจกรรมทางการเมืองเป็นต่อสู้แย่งชิงอำนาจภายในเครมลิน แม้ว่าเขาจะยังคงเป็นผู้ที่มีอำนาจต่อจากสตาลินก็ตาม เขาเริ่มมีความคิดขัดแย้งกับการวิจัยและพัฒนาอาวุธนิวเคลียร์และประกาศว่า "สงครามนิวเคลียร์อาจนำไปสู่การทำลายโลก "มาเลนคอฟ ยังมีนโยบายส่งเสริมการขายกับชาติตะวันตก ทำให้คณะกรรมการพรรคหลายคนไม่พอใจ นำไปสู่การลดลงอำนาจของเขา.เขาสนับสนุนเศรษฐกิจในการผลิตสินค้าอุปโภคบริโภคหลากหลาย
ตกต่ำ
มาเลนคอฟ ถูกบังคับให้ลาออกจากตำแหน่งในเดือนกุมภาพันธ์ปี พ.ศ. 2498 หลังจากที่เขาถูกกล่าวว่ามีส่วนพัวพันกับเบรียาซึ่งถูกจับในข้อหากบฏและเป็นประธานสภารัฐมนตรีหุ่นเชิดให้กับเบรียา มาเลนคอฟเป็นคนที่รับผิดชอบต่อการปฏิรูปที่เชื่องช้า
อีกสองปีต่อมา มาเลนคอฟ ยังคงเป็นสมาชิกประจำของคณะกรรมการบริหาร ร่วมกับครุสชอฟ,อย่างไรก็ตามในปี พ.ศ. 2500 มาเลนคอฟ และคนอื่นๆพยายามทำรัฐประหารกับครุสชอฟ แต่ล้มเหลวเนื่องจากการช่วยเหลือของจอมพลเกออร์กี จูคอฟนำกองกำลังยุติไว้ได้ ความพยายามที่ล้มเหลวของ มาเลนคอฟ และเขาร่วมกับผู้ร่วมสมรู้ร่วมคิด วยาเชสลาฟ โมโลตอฟ และลาซาร์ คากาโนวิช ทำให้เขาถูกไล่ออกจากโปลิตบูโร
บั้นปลายชีวิต
ในปี พ.ศ. 2504 มาเลนคอฟ ถูกขับออกจากพรรคคอมมิวนิสต์และถูกเนรเทศไปจังหวัดห่างไกลของสหภาพโซเวียต เขากลายเป็นผู้จัดการของโรงไฟฟ้าพลังน้ำในคาซัคสถานหลังจากนั้น มาเลนคอฟ ตกอยู่ในความสับสนและได้รับความเดือดร้อนจากภาวะซึมเศร้าเนื่องจากการอำนาจและคุณภาพชีวิตในเขตที่ทุรกันดาร.อย่างไรก็ตามนักวิจัยบางคนบอกว่าในภายหลัง มาเลนคอฟ ถูกถอดถอนนี้และถูกเนรเทศบรรเทาจากความกดดันจากการต่อสู้แย่งชิงอำนาจเครมลิน ในปีต่อๆมา มาเลนคอฟ เปลี่ยนแปลงตัวเองเป็นรัสเซียดั้งเดิมเช่นเดียวกับลูกสาวของเขาที่ได้ใช้เวลาตั้งแต่เป็นในโบสถ์ชนบท ในปีสุดท้ายของเขาได้นักร้องประสานเสียงในโบสถ์แห่งนั้น เขาเสียชีวิตเมื่ออายุ 86 ปี
มุมมองต่างชาติ
พ.ศ. 2495 ปกนิตยสารไทม์เป็น มาเลนคอฟนั่งอยู่บนตักสตาลิน แสดงให้เห็นว่า มาเลนคอฟ เป็นเด็กฝึกหัดของสตาลินและทายาท ในปี พ.ศ. 2497 คณะผู้แทนของพรรคแรงงานอังกฤษ (รวมถึงอดีตนายกรัฐมนตรี เคลมองต์ อัตต์ลี และอดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุข แอนไนริน เบวาน) อยู่ในกรุงมอสโกกับ เซอร์ วิลเลียม เฮย์เตอร์ เอกอัครราชทูตอังกฤษประจำสหภาพโซเวียตได้สอบถามสำหรับการประชุมกับนีกีตา ครุชชอฟ หลังจากที่ได้เป็นเลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์แห่งสหภาพโซเวียตซึ่งน่าแปลกใจมากที่Hayterไม่เพียง แต่ไม่ยอมรับข้อเสนอ ครุชชอฟ แต่เขาตัดสินใจที่จะเข้าร่วมในฝ่ายของ วยาเชสลาฟ โมโลตอฟ, อะนัสตัส มีโคยัน อันเดรย์ วืยชินสกี นีโคไล ชเวียร์นิคและ เกออร์กี มาเลนคอฟเรื่องดังกล่าวได้กระตุ้นความสนใจในวงการการเมืองอังกฤษโดยเหตุการณ์นี้ว่าเซอร์วินสตัน เชอร์ชิลล์ต่อมาได้เชิญHayterกลับมาที่Chartwell (บ้านพักส่วนตัวของเชอร์ชิลล์) เหอธิบายตุผลในการประชุมมาเลนคอฟ ดูเหมือนว่า"เป็นคนเข้าใจง่ายดายฉลาดและเร็วที่สุดที่จะเข้าใจสิ่งที่ถูกกล่าวว่า"และพูดว่า "ไม่มีอะไรมากไปกว่าที่เขาอยากจะพูด" เขาถูกมองว่าเป็น "เพื่อนบ้านที่น่ามากร่วมโต๊ะรับประทาน"" และคิดว่าจะ"รื่นรมย์ เสียงดนตรีและพูดดีอย่างมีการศึกษาแบบรัสเซีย"มาเลนคอฟ แนะนำแม้อย่างเงียบ ๆ ที่ให้ทูตอังกฤษควรอ่านนิยายแปลของ Leonid Andreyev นักเขียนวรรณกรรมซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ระบุว่าเป็นที่เสื่อมโทรมในสหภาพโซเวียตในยุคนีกีตา ครุชชอฟ ซึ่วเป็น ใจร้อน, พูดมาก,ตื่นตระหนกไม่รู้ว่าการต่างประเทศ" Hayter ตั้งข้อสังเกตว่าเขา "พูดประโยคสั้น ๆ ในการให้เสียงหนักแน่นและด้วยความเชื่อมั่นที่ดี ..... ยิ้ม-อัธยาศัยดี"ว่าเขามักจะ "สะดุดในการเลือกคำพูด"และพูดใน "สิ่งที่ผิด." "Hayter คิดว่าครุชชอฟ ดูเหมือนว่า "ความสามารถในการจับความคิดของเบรียา"และ มาเลนคอฟต้องอธิบายเรื่องที่เขาอยู่ใน "คำพูดของพยางค์เดียว". มอบให้กับ "การรบกวน" เขา (ครุชชอฟ) ลำบากมากขึ้นความกระตือรือร้นที่จะพูดคุยมากกว่าที่จะฟังและเข้าใจ เขาเป็น "อย่างรวดเร็ว แต่ไม่ฉลาด" เชื่อว่า มาเลนคอฟอยู่ในความดูแลไม่มีใครในอังกฤษแทนรู้สึกมีความโน้มเอียงตามความพยายามกับครุชชอฟ มาเลนคอฟ "พูดที่ดีที่สุดของรัสเซียผู้นำโซเวียตใด ๆ ที่ผมเคยได้ยิน" ของเขา "กล่าวสุนทรพจน์ที่ถูกสร้างขึ้นอย่างดีและตรรกะในการพัฒนาของพวกเขา" และดูเหมือนว่าเขา "คนที่มีความคิดแบบตะวันตกที่มุ่งเน้นมากขึ้น."
รางวัลและเกียรติยศ
- วีรบุรุษแห่งแรงงานสังคมนิยม (30 กันยายน พ.ศ. 2486)
- เครื่องอิสริยาภรณ์เลนิน (30 กันยายน พ.ศ. 2486, พฤศจิกายน พ.ศ. 2488, มกราคม พ.ศ. 2495)
อ้างอิง
- Мікалай Аляксандравіч Зяньковіч; Николай Зенькович (2005). Самые секретные родственники. ОЛМА Медиа Групп. pp. 248–249. ISBN 978-5-94850-408-7.
- Jonathan Haslam (2011). Russia's Cold War: From the October Revolution to the Fall of the Wall. Yale University Press. pp. 136–. ISBN 978-0-300-15997-4.
- ↑ V.M. Zubok and K. Pleshakov (1996) Inside the Kremlin's cold war: from Stalin to Khrushchev, Harvard University Press, ISBN 0674455320, p. 140: "His ancestors were czarist military officers of Macedonian extraction." อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>ไม่สมเหตุสมผล มีนิยามชื่อ "ab2" หลายครั้งด้วยเนื้อหาต่างกัน - Kusnetsova, Raisa. Stranitsy is "Povesti zhizni." Moscow, 1994
- Bazhanov, Boris (1980). Stalin's secretary memoirs. Paris, 1980.
- Nikolaevsky, Boris, Felshtinsky, Yuri (1995). Malenkov's biography from "Secret pages of history." Moscow.
- ↑ Volkogonov, Dmitri (1991). Stalin: Triumph and Tragedy, New York: Grove Weidenfeld. ISBN 0-7615-0718-3
- ↑ Amy Knight. (1993). Beria: Stalin's First Lieutenant. Princeton, NJ: Princeton University Press. ISBN 0691010935
- Zhores A. Medvedev; Roy Aleksandrovich Medvedev (2005). The Unknown Stalin: His Life, Death, and Legacy. Overlook Press. p. 40. ISBN 978-1-58567-644-6.
- Geoffrey Roberts (2006). Stalin's Wars: From World War to Cold War, 1939–1953. Yale University Press. p. 345. ISBN 0-300-11204-1.
- Time magazine 1952, 1953 cover and editorials.
- "Vast Riddle; Demoted in the latest Soviet shack-up". The New York Times. 10 March 1953. สืบค้นเมื่อ 7 October 2013. (fee for article)
- RUSSIA: The Quick & the Dead 2011-11-01 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. TIME (22 July 1957). Retrieved on 2011-04-22.
- Simon Sebag Montefiore (2003) Stalin: Court of the Red Tsar. ISBN 1400076781
- ↑ OBITUARIES Sir William Hayter – People, News. The Independent. 30 March 1999.
- ↑ William Taubman, "Khrushchev: The man and his era", Free Press, (Awarded the Pulitzer Prize in the "Biography" category.)
| ก่อนหน้า | เกออร์กี มาเลนคอฟ | ถัดไป | ||
|---|---|---|---|---|
| โจเซฟ สตาลิน | ประธานสภารัฐมนตรีแห่งสหภาพโซเวียต (6 พฤษภาคม 1941 – 5 มีนาคม 1953) | นีโคไล บุลกานิน |