นีโคไล บุลกานิน
นีโคไล อะเลคซันโดรวิช บุลกานิน (รัสเซีย: Никола́й Алекса́ндрович Булга́нин; อังกฤษ: Nikolai Alexandrovich Bulganin; 11 มิถุนายน 2438 - 24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2518) เป็นนักการเมืองโซเวียต เป็น ผู้บัญชาการประชากลาโหม แห่งสหภาพโซเวียตภายใต้รัฐบาลโจเซฟ สตาลิน รัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม (พ.ศ. 2496–พ.ศ. 2498) และประธานสภารัฐมนตรีแห่งสหภาพโซเวียต (1955-1958) ภายใต้รัฐบาล นีกีตา ครุชชอฟ
| นีโคไล บุลกานิน | |
|---|---|
| ประธานสภารัฐมนตรีแห่งสหภาพโซเวียต | |
| ดำรงตำแหน่ง 8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2498 – 27 มีนาคม พ.ศ. 2501 | |
| รองรัฐมนตรี | อะนัสตัส มีโคยัน Mikhail Pervukhin Maksim Saburov Joseph Kuzmin ลาซาร์ คากาโนวิช อะนัสตัส มีโคยัน |
| ก่อนหน้า | เกออร์กี มาเลนคอฟ |
| ถัดไป | นีกีตา ครุชชอฟ |
| รัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม | |
| ดำรงตำแหน่ง 15 มีนาคม พ.ศ. 2496 – 9 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2498 | |
| นายกรัฐมนตรี | เกออร์กี มาเลนคอฟ |
| ก่อนหน้า | อะเลคซันดร์ วาซีเลฟสกี นีโคไล คุซเนซอฟ |
| ถัดไป | เกออร์กี จูคอฟ |
| รัฐมนตรีว่าการกระทรวงทางทหาร | |
| ดำรงตำแหน่ง 3 มีนาคมพ.ศ. 2490 – 24 มีนาคม พ.ศ. 2492 | |
| นายกรัฐมนตรี | โจเซฟ สตาลิน |
| ก่อนหน้า | โจเซฟ สตาลิน |
| ถัดไป | อะเลคซันดร์ วาซีเลฟสกี |
| รองประธานสภารัฐมนตรีแห่งสหภาพโซเวียต | |
| ดำรงตำแหน่ง 7 เมษายน พ.ศ. 2493 – 8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2498 | |
| นายกรัฐมนตรี | โจเซฟ สตาลิน เกออร์กี มาเลนคอฟ |
| ก่อนหน้า | วยาเชสลาฟ โมโลตอฟ |
| ถัดไป | อะนัสตัส มีโคยัน |
| นายกรัฐมนตรีแห่งสหภาพโซเวียตรัสเชีย | |
| ดำรงตำแหน่ง 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2480 – 17 กันยายน พ.ศ. 2481 | |
| นายกรัฐมนตรี | วยาเชสลาฟ โมโลตอฟ |
| ก่อนหน้า | วยาเชสลาฟ โมโลตอฟ |
| ถัดไป | Vasiliy Vakhrushev |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | 6 พฤศจิกายน พ.ศ. 2438 นิจนีนอฟโกรอด, จักรวรรดิรัสเซีย |
| เสียชีวิต | 24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2518 (79 ปี) มอสโก, สาธารณรัฐรัสเซีย, สหภาพโซเวียต |
| สัญชาติ | โซเวียต |
| พรรคการเมือง | คอมมิวนิสต์ |
| การเข้าเป็นทหาร | |
| รับใช้ | สหภาพโซเวียต |
| สังกัด | กองทัพแดง |
| ประจำการ | พ.ศ. 2484–พ.ศ. 2492 |
| ยศ | จอมพล |
| บังคับบัญชา | กองทัพโซเวียต |
| การยุทธ์ | สงครามโลกครั้งที่ 2 |
| บำเหน็จ | |
ชีวิตช่วงแรก
บุลกานิน เกิดใน นิจนีนอฟโกรอด เขาเป็นบุตรชายของครอบครัวชนชั้นแรงงาน เขาได้เข้าร่วมพรรคคอมมิวนิสต์ พ.ศ. 2460 และได้รับแต่งตั่งเป็นหัวหน้ากรมตำรวจเชการ์ ในปีพ.ศ. 2461-พ.ศ. 2465 (หลังจากสงครามกลางเมืองรัสเซีย) เขาได้เป็นผู้บริหารโรงอุตสาหกรรมและการไฟฟ้าจนกระทั่ง พ.ศ. 2470 เขาเป็น ผู้อำนวยการไฟฟ้าฝ่ายผลิตแห่งมอสโกในปี พ.ศ. 2470-พ.ศ. 2474 บุลกานิน เป็นประธานคณะกรรมการบริหารของมอสโกในปีพ.ศ. 2474-พ.ศ. 2477,
ในการประชุมครั้งที่ 17ในปี พ.ศ. 2477 บุลกานิน ได้ถูกรับการเลือกตั้งเป็นสมาชิกของคณะกรรมการกลาง ความจงรักภักดีเขาต่อสตาลินทำให้ได้รับการเลื่อนตำแหน่งสำคัญ ๆ แทนผู้ที่ตกเป็นเหยื่อของการกวาดล้างใหญ่ของโจเซฟ สตาลิน ในปี พ.ศ. 2480-พ.ศ. 2481 ในเดือนกรกฎาคมปี พ.ศ. 2480 เขาได้รับแต่งตั้งให้เป็นนายกรัฐมนตรีของสาธารณรัฐรัสเซีย (RSFSR) เขากลายเป็นสมาชิกคนหนึ่งของคณะกรรมการกลางหลังจากนั้นปีและในกันยายน พ.ศ. 2481 เขาได้รับตำแหน่งรองนายกรัฐมนตรีของสหภาพโซเวียตและหัวหน้าธนาคารกลางแห่งรัฐของสหภาพโซเวียต
สงครามโลกครั้งที่สอง
ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง บุลกานิน มีบทบาทนำในรัฐบาลและกองทัพแดงแม้ว่าเขาจะไม่เคยเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุด เขาได้รับยศพันเอกและเป็นสมาชิกของคณะกรรมการกลาโหมของรัฐ เขาได้รับแต่งตั้งให้เป็นรองผู้บัญชาการกองกำลังป้องกันในปีพ.ศ. 2487 และทำหน้าที่เป็นตัวแทนหลักของสตาลินในหน่วยบัญชาการกองทัพแดง พ.ศ. 2490 ในเขากลายเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหมและได้รับการเลื่อนยศเป็นจอมพล นอกจากนี้เขายังกลายเป็นสมาชิกคนหนึ่งของพรรคคอมมิวนิสต์ เขาเป็นรองนายกรัฐมนตรีของสหภาพโซเวียตภายใต้สตาลิน ในปี พ.ศ. 2490 ถึง พ.ศ. 2493 และในปี พ.ศ. 2491 เขากลายเป็นสมาชิกคนหนึ่งของกระทรวงการต่างประเทศ
ตำแหน่งนายกรัฐมนตรี
หลังถึงแก่อสัญกรรมลงของสตาลินในเดือนมีนาคมปี พ.ศ. 2496 บุลกานิน ได้ก้าวเข้าสู่ตำแหน่งผู้นำโซเวียตเป็นอันดับต้นๆโดยได้รับการแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งสำคัญของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม เขาเป็นพันธมิตรของ นีกีตา ครุชชอฟ ในระหว่างการต่อสู้ทางการเมืองกับ เกออร์กี มาเลนคอฟ และในเดือนกุมภาพันธ์ ปี พ.ศ. 2498 เขาได้ขึ้นดำรงประธานสภารัฐมนตรีแห่งสหภาพโซเวียตแทน มาเลนคอฟที่ถูกบังคับให้ลาออกจากตำแหน่งเขาเป็นผู้สนับสนุนการปฏิรูปของ ครุชชอฟ และ การกำจัดอำนาจเก่าของสตาลิน เขาและครุสชอฟได้เดินทางเยือนด้วยกันทั้งอินเดีย, ยูโกสลาเวีย และ อังกฤษ ซึ่งเป็นที่รู้จักในฉายาของวงการสื่อมวลชนว่า "การแสดงของบีและเค (the B and K show)"อย่างไรก็ตาม ครุชชอฟ ได้เขียนลงบันทึกส่วนตัวของเขาว่า "ไม่สามารถพึ่งพาเขา (บุลกานิน) ได้อย่างเต็มที่"
ในช่วงวิกฤตการณ์คลองสุเอซ ในเดือนตุลาคมถึงพฤศจิกายนปี พ.ศ. 2499, บุลกานิน ได้ส่งจดหมายไปยังรัฐบาลของสหราชอาณาจักร, ฝรั่งเศส และ อิสราเอล ขู่ว่าจะโจมตีด้วยขีปนาวุธใส่ ลอนดอน, ปารีส และ เทลอาวีฟหากพวกเขาไม่ถอนกองกำลังออกจากอียิปต์ โดยในจดหมายถึงนายกรัฐมนตรีอิสราเอลเดวิด เบนกูเรียนมีเนื้อความว่า "อิสราเอลกำลังเล่นกับชะตากรรมของสันติภาพกับชะตากรรมของประชาชนตนเองในทางผิดหลักและขาดความรับผิดชอบ [... ] ซึ่งจะวางคำถาม [เครื่องหมาย] ต่อการดำรงอยู่ในฐานะผู้นำของรัฐอิสราเอล "ครุชชอฟ ในบันทึกส่วนตัวของเขา ครุชชอฟเขาต้องระวังเรื่องความคิดเห็นต่อชาติตะวันตกโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลานั้นเขาไม่ได้มีขีปนาวุธข้ามทวีป พอที่ทำการโจมตีได้และในกรณีใด ๆ ก็ตาม เขาไม่ได้มีความตั้งใจที่จะทำสงครามในปี พ.ศ. 2499 นอกจากนี้ในปี พ.ศ. 2502 หน่วยสืบราชการลับของสหรัฐฯเปิดเผยว่าคลังแสงขีปนาวุธนิวเคลียร์ของโซเวียตมีขนาดเล็กกว่าของฝ่ายเนโท ดังนั้นโซเวียตจึงไม่มีจรวดเพียงพอที่จะโจมตีในสามทิศทางได้ จดหมายจากโซเวียตขู่จะช่วยให้อังกฤษและฝรั่งเศส มั่นใจว่าเนโท (รวมถึงประเทศสหรัฐอเมริกา) ยังสามารถป้องกันการโจมตีของโซเวียตได้
ในปี พ.ศ. 2500 อย่างไรก็ตาม บุลกานิน ได้มีส่วนพัวพันในการต่อต้านนโยบายปฏิรูปครุชชอฟ โดยกลุ่มผู้ต่อต้าน นำโดย วยาเชสลาฟ โมโลตอฟ ในเดือนมิถุนายน โมโลตอฟและกลุ่มผู้ต่อต้านพยายามทำรัฐประหารกับครุสชอฟ แต่ล้มเหลวเนื่องจากการช่วยเหลือของจอมพลเกออร์กี จูคอฟนำกองกำลังยุติไว้ได้ เมื่อพวกพ้องกำลังพ่ายแพ้และถูกถอดออกจากอำนาจ บุลกานิน รอดจากการถูกถอดออกมาได้สักพักหนึ่ง แต่ในเดือนมีนาคมปี พ.ศ. 2501 ครุชชอฟได้บีบเขาให้ลาออกจากตำแหน่ง เขายังคงได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานของธนาคารแห่งชาติโซเวียต จนถึงเดือนกันยายน บุลกานิน ถูกถอดออกจากคณะกรรมการกลางและถอดยศจอมพล เขาถูกเนรเทศไปยังสตัฟโรปอลในฐานะประธานสภาเศรษฐกิจภูมิภาค ในเดือนกุมภาพันธ์ปี 1960 เขาได้เกษียณอายุและจากไปอย่างสงบในปี พ.ศ. 2518
รางวัลและเกียรติยศ
| วีรชนแรงงานแห่งสังคมนิยม (10 มิถุนายน พ.ศ. 2498) | |
| เครื่องอิสริยาภรณ์เลนิน สองครั้ง (พ.ศ. 2474 พ.ศ. 2498) | |
| เครื่องอิสริยาภรณ์ธงแดง (พ.ศ. 2486) | |
| เครื่องอิสริยาภรณ์ซูโวรอฟ, ชั้นที่ 1 (พ.ศ. 2488) ชั้นที่ 2 (พ.ศ. 2486) | |
| เครื่องอิสริยาภรณ์คูตูซอฟ, ชั้นที่ 1,สองครั้ง (พ.ศ. 2486 พ.ศ. 2487) | |
| เครื่องอิสริยาภรณ์ดาวแดง, สองครั้ง (พ.ศ. 2478 พ.ศ. 2496) | |
| เครื่องอิสริยาภรณ์สาธารณรัฐ (สาธารณรัฐประชาชนตูวา, 3 มีนาคม พ.ศ. 2485) | |
| Grand Cross of the Virtuti Militari (โปแลนด์) |
อ้างอิง
- Nikolay Aleksandrovich Bulganin (premier of Union of Soviet Socialist Republics) -- Encyclopædia Britannica:. Britannica.com. Retrieved on 2014-6-11.
- ↑ Powaski, Ronald E. (1997). The Cold War: The United States and the Soviet Union, 1917-1991. New York, New York: Oxford University Press. ISBN 0195078500.
- Julius William Pratt A History of United States Foreign Policy, p. 470, Prentice Hall, 1965 University of California original digitized February 8, 2007; 1979 4th ed. ISBN 978-0-13-392282-0
- Khrushchev, Nikita (2006). Memoirs of Nikita Khruschev, Volume 2: Reformer (1945–1964). University Park, Pennsylvania: Pennsylvania State University Press. p. 238. ISBN 0271028610.
- "7 Exchange of Letters- Bulganin- Ben-Gurion- 5 and 8 November 1956". Ministry of Foreign Affairs (Israel).
แหล่งข้อมูลอื่น
นีโคไล บุลกานิน ที่ไฟน์อะเกรฟ
| ก่อนหน้า | นีโคไล บุลกานิน | ถัดไป | ||
|---|---|---|---|---|
| เกออร์กี มาเลนคอฟ | ประธานสภารัฐมนตรีแห่งสหภาพโซเวียต (8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2498 – 27 มีนาคม พ.ศ. 2501) | นีกีตา ครุชชอฟ |