มิลิตซา รากิช

มิลิตซา รากิช (เซอร์เบีย: Милица Ракић / Milica Rakić; 9 มกราคม 1996 – 17 เมษายน 1999) เป็นเด็กหญิงอายุสามขวบที่เสียชีวิตจากระเบิดลูกปรายในเบลเกรดระหว่างเนโททิ้งระเบิดในยูโกสลาเวีย

มิลิตซา รากิช
เกิด	9 มกราคม ค.ศ. 1996(1996-01-09) เบลเกรด สหพันธ์สาธารณรัฐยูโกสลาเวีย
เสียชีวิต	17 เมษายน ค.ศ. 1999 (3 ปี) เบลเกรด
พลเมือง	ยูโกสลาฟ
มีชื่อเสียงจาก	เด็กที่เสียชีวิตใสการทิ้งระเบิดยูโกสลาเวียโดยเนโท

ชีวประวัติ

มิลิตซา รากิช เกิดในเบลเกรดเมื่อวันที่ 9 มกราคม 1996 บิดามารดาชื่อว่าฌาร์กอ (Žarko) และดูชิตซา (Dušica) เธอมีพี่ชายหนึ่งคน ชื่ออาเล็กซา (Aleksa)

ระหว่างเวลา 21:30–22:00 น. ของวันที่ 17 เมษายน 1999 รากิชวัยสามขวบถูกสะเก็ดระเบิดจากระเบิดลูกปรายขณะอยู่ในห้องน้ำ บนชั้นสองของอะพาร์ตเมนต์เลขที่ 8 ถนนดิมิตริยา ลาซารอวา ราเช ในบาตัยนิตซา ย่านชานเมืองของเบลเกรด บ้านของเธอตั้งอยู่ห่างจากฐานทัพอากาศบาตัยนิตซาประมาณ 1 กิโลเมตร (0.62 ไมล์) บาตัยนิตซาเป็นเป้าโจมตีของเนโทหลายครั้งระหว่างการทิ้งระเบิดในยูโกสลาเวียซึ่งดำเนินไประหว่างเดือนมีนาคมถึงมิถุนายน 1999 รากิชเสียชีวิตทันทีขณะที่ยังคงนั่งอยู่บนโถส้วมสำหรับเด็ก ในการโจมตีครั้งเดียวกันนี้มีพลเมืองได้รับบาดเจ็บอีกห้าคน

พิธีศพของเธอจัดขึ้นในวันที่ 19 เมษายน ในวันเดียวกัน มิลัน ก็อมเนนิช รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสารสนเทศ เผยแพร่แถลงการณ์ระบุว่าเธอเสียชีวิตเพราะ "พวกขี้ขลาดจากเนโท"

สิ่งสืบเนื่อง

 

อนุสรณ์ระลึกถึงเด็กและเยาวชนที่เสียชีวิตจากการทิ้งระเบิดของเนโท ตั้งอยู่ที่สวนตัชมัยดัน ประติมากรรมบรอนซ์แสดงรูปของรากิช

รากิชเป็นหนึ่งในเด็กทั้งหมด 89 คนที่เสียชีวิตจากการทิ้งระเบิดของเนโท ตามที่มีร์กอ สเว็ตกอวิช นายกรัฐมนตรีเซอร์เบีย กล่าวอ้าง การเสียชีวิตของรากิชได้รับความสนใจและได้รับการรายงานอย่างมากในสื่อของเซอร์เบีย ในทางกลับกัน เรื่องราวของเธอแทบไม่ได้รับการรายงานในสื่อข่าวของตะวันตกเลย ในรายงานการทิ้งระเบิดในยูโกสลาเวียของเนโทฉบับสุดท้ายยังไม่มีการระบุถึงการเสียชีวิตของรากิช แม้แต่ในหมวดหมู่ "อุบัติการณ์พิเศษ" ผู้ตรวจการจากฮิวแมนไรตส์วอตช์ (เอชอาร์ดับเบิลยู) เดินทางไปเยี่ยมจุดที่เธอเสียชีวิตในวันที่ 7 สิงหาคม 1999 และตรวจสอบความเสียหาย รวมถึงสัมภาษณ์ผู้เห็นเหตุการณ์ รายงานโดยผู้ตรวจการของเอชอาร์ดับเบิลยูระบุว่าระเบิดลูกปรายตกลงข้างอะพาร์ตเมนต์ที่รากิชอาศัยอยู่ เหตุการณ์นี้เป็นครั้งแรกที่มีรายงานยืนยันว่าเนโทใช้ระเบิดลูกปรายในเซอร์เบีย ก่อนหน้านี้มีเพียงบันทึกการใช้ระเบิดลูกปรายแค่ในคอซอวอเท่านั้น กระทรวงสาธารณสุขของยูโกสลาเวียยังมอบภาพถ่ายของเหตุการณ์ให้แก่เอชอาร์ดับเบิลยู ซึ่งต่อมาไปปรากฏอยู่ในหนังสือ หนังสือปกขาวว่าด้วยอาชญากรรมของเนโทในยูโกสลาเวีย ที่รัฐบาลยูโกสลาเวียจัดพิมพ์เผยแพร่

 

ภาพปูนเปียกนวมรณสักขีมิลิตซา รากิซ ที่อารามเตรซิเย (Tresije monastery) ในกอสมาย

สาธารณชนเซอร์เบียบางภาคส่วนได้เรียกร้องให้คริสตจักรออร์ทอดอกซ์เซอร์เบียประกาศให้รากิชเป็นนักบุญ

ในปี 2004 อารามตเวอร์ด็อชใกล้กับเมืองเตรบิเญในประเทศบอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา เปิดตัวภาพปูนเปียกแสดงภาพรากิชประกอบจารึกที่เรียกขานเธอว่าเป็นนวมรณสักขี (neomartyr) ในช่วงเดียวกัน คริสตจักรออร์ทอดอกซ์เซอร์เบียได้ประกาศว่าจะพิจารณาประกาศให้เธอเป็นนักบุญหากคัลต์ของเธอมีผู้ติดตามอย่างกว้างขวาง

อ้างอิง

1. "List of killed, missing and disappeared 1998–2000". Humanitarian Law Center. สืบค้นเมื่อ 24 January 2020.
2. Ilic, Srdjan (19 April 1999). "Kosovo Crisis: The Conflict". The Washington Post. สืบค้นเมื่อ 24 January 2020.
3. Human Rights Watch (February 2000). "Civilian Deaths in the NATO Air Campaign". สืบค้นเมื่อ 24 January 2020.
4. Hudson, Robert C. (2007). "Lessons from Kosovo: Cluster Bombs and Their Impact Upon Post-Conflict Reconstruction and Rehabilitation". ใน Ferrándiz, Francisco; Robben, Antonius C.G.M. (บ.ก.). Multidisciplinary Perspectives on Peace and Conflict Research: A View from Europe. Bilbao, Spain: University of Deusto. p. 235. ISBN 9788498305203.
5. Peric Zimonjic, Vesna (14 May 1999). "Yugoslavia: NATO Cluster Bombs Spray Death". Inter Press Service. สืบค้นเมื่อ 24 January 2020.
6. Krieger, Heike (2001). The Kosovo Conflict and International Law: An Analytical Documentation 1974–1999. Cambridge, England: Cambridge University Press. p. 502. ISBN 978-0-521800-716-.
7. Norwegian People's Aid South Eastern Europe (2007). Yellow Killers: The Impact of Cluster Munitions in Serbia and Montenegro. Oslo, Norway: Norwegian People's Aid. p. 67. OCLC 350363422.
8. "Serbia marks bombing anniversary". BBC News. 24 March 2009. สืบค้นเมื่อ 24 January 2020.
9. Atanasovski, Srđan (2016). "Recycled Music for Banal Nation: The Case of Serbia 1999–2010". ใน Mazierska, Ewa; Gregory, Georgina (บ.ก.). Relocating Popular Music: Pop Music, Culture and Identity. New York City: Palgrave Macmillan. p. 101, note 2. ISBN 978-1-13746-338-8.
10. Sremac, Danielle (1999). War of Words: Washington Tackles the Yugoslav Conflict. Westport, Connecticut: Greenwood Publishing. ISBN 978-0-27596-609-6.
11. Satjukow, Elisa (2017). ""These Days, When a Belgrader Asked, 'How are You Doing?', the Answer is, 'I'm Waiting': Everyday Life During the 1999 NATO Bombing". ใน Roth, Klaus; Kartarı, Asker (บ.ก.). Crises Related to Natural Disasters, to Spaces and Places, and to Identities. Cultures of Crisis in Southeast Europe. Münster, Germany: LIT Verlag. p. 338. ISBN 978-3-64390-791-2.
12. Tolvaisis, Leonas (2013). "Historical Memories of Kosovo Serbs in the Post-War Period and Conflicting Serbian National Narratives About Kosovo" (PDF). Darbai Ir Dienos. Kaunas, Lithuania: Vytautas Magnus University: 215, note 13. ISSN 1392-0588.
13. Pašić, P. (1 December 2004). "Mala Milica Rakić novi srpski svetac". Glas javnosti (ภาษาเซอร์เบีย). สืบค้นเมื่อ 28 January 2020.

คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ: มิลิตซา รากิช