ยุทธนาวีนาวาริโน

ยุทธนาวีนาวาริโน เกิดขึ้นเมื่อวันที่ 20 ตุลาคม ค.ศ. 1827 ระหว่างสงครามประกาศเอกราชกรีซ (1821–32) ในอ่าวนาวาริโน (ไพลอสปัจจุบัน) ริมฝั่งตะวันตกของคาบสมุทรเปโลปอนนีส ในทะเลไอโอเนียน

ยุทธนาวีนาวาริโน
เป็นส่วนหนึ่งของ สงครามประกาศเอกราชกรีซ
ยุทธนาวีนาวาริโน (1827) จิตกรรมสีน้ำมันโดย Garneray
วันที่ 20 ตุลาคม ค.ศ. 1827 สถานที่ นาวาริโน, กรีซ ผลลัพธ์ ทัพเรือพันธมิตรได้ชัยชนะอย่างเด็ดขาด
คู่ขัดแย้ง
สหราชอาณาจักรบริเตนใหญ่และไอร์แลนด์ ราชอาณาจักรฝรั่งเศส จักรวรรดิรัสเซีย	จักรวรรดิออตโตมัน
ผู้บัญชาการหรือผู้นำ
Edward Codrington Henri de Rigny Lodewijk Heyden	Ibrahim Pasha Amir Tahir Pasha Capitan Bey
กำลัง
เรือในกระบวนรบ 10 ลำ เรือฟริเกต 10 ลำ เรือใบบริก 4 ลำ, เรือใบสกูเนอร์ 2 ลำ	เรือในกระบวนรบ 3 ลำ เรือฟริเกต 17 ลำ เรือคอร์เวต 30 ลำ เรือใบบริก 28 ลำ, เรือใบสกูเนอร์ 5 ลำ, Fireship 5/6 ลำ
กำลังพลสูญเสีย
ตาย 181 นาย ได้รับบาดเจ็บ 480 นาย	ตายหรือได้รับบาดเจ็บ 4,109 นาย

กองเรือรบใหญ่ของออตโตมัน ซึ่ง นอกจากเรือรบจักรวรรดิแล้ว ยังรวมกองเรือจากจังหวัดอียิปต์ ตูนิสและแอลเจียร์ ถูกทำลายโดยกำลังพันธมิตรอังกฤษ ฝรั่งเศสและรัสเซีย เป็นยุทธนาวีสำคัญที่สู้รบโดยใช้เรือกำปั่น (sailing ship) ทั้งหมดเป็นครั้งสุดท้ายในประวัติศาสตร์ แม้ว่าเรือส่วนใหญ่จะสู้รบขณะยังจอดทอดสมออยู่ก็ตาม ชัยชนะของพันธมิตรได้มาเพราะอำนาจการยิงและการปืนที่เหนือกว่า

ปัจจัยสำคัญซึ่งตกผลึกการเข้าแทรกแซงของมหาอำนาจทั้งสามในความขัดแย้งกรีซ คือ ความทะเยอทะยานของจักรวรรดิรัสเซียที่จะขยายดินแดนในภูมิภาคทะเลดำด้วยการสละจักรวรรดิออตโตมันและการสนับสนุนทางอารมณ์แก่ชาวกรีกที่นับถือนิกายออร์โธด็อกซ์เช่นเดียวกับรัสเซีย ซึ่งกบฏต่อผู้ปกครองออตโตมันใน ค.ศ. 1821 เจตนาของรัสเซียในภูมิภาคถูกชาติยุโรปอื่น ๆ มองว่าเป็นภัยคุกคามทางภูมิยุทธศาสตร์ที่ยิ่งใหญ่ ซึ่งเกรงการสลายของจักรวรรดิออตโตมันและการสถาปนาการครองความเป็นใหญ่ของรัสเซียในคาบสมุทรบอลข่านและตะวันออกใกล้ เป็นการชักนำให้บริเตนใหญ่และฝรั่งเศสผูดมัดรัสเซียในการแทรกแซงร่วมเพื่อประกันอัตตาณัติของกรีซในแบบที่ยังรักษาบูรณภาพแห่งดินแดนของออตโตมันไว้อยู่

ทั้งสามตกลง โดยสนธิสัญญาลิสบอน (ค.ศ. 1827) ที่จะบังคับให้รัฐบาลออตโตมันให้อัตตาณัติแก่ชาวกรีกภายในจักรวรรดิและส่งกองเรือไปยังทะเลเมดิเตอร์เรเนียนตะวันออกเพื่อบังคับใช้นโยบายของพวกตน ยุทธนาวีดังกล่าวเกิดขึ้นเป็นอุบัติเหตุมากกว่ามีจุดประสงค์ โดยเป็นผลของการดำเนินกลยุทธ์โดยผู้บัญชาการสูงสุดพันธมิตร พลเรือเอกเอ็ดเวิร์ด คอดริงตัน ซึ่งมุ่งหมายเพื่อบีบบังคับผู้บัญชาการของออตโตมันให้เชื่อฟังคำสั่งของฝ่ายพันธมิตร

การจมกองเรือเมดิเตอร์เรเนียนของออตโตมันช่วยสาธารณรัฐกรีกที่ยังอายุน้อยมิให้ล่มสลาย แต่ต้องใช้การแทรกแซงทางทหารอีกสองครั้ง โดยรัสเซียในรูปของสงครามรัสเซีย-เติร์ก ค.ศ. 1828-9 และโดยกำลังรบนอกประเทศฝรั่งเศสยังเปโลปอนนีสเพื่อบังคับให้กำลังออตโตมันถอนออกจากตอนกลางและตอนใต้ของกรีซและเพื่อประกันเอกราชของกรีซ