ราชวงศ์เว่ย์เหนือ

ราชวงศ์เว่ย์เหนือ (จีน: 北魏; พ.ศ. 929 – 1078) หรือ ต้าเว่ย์เหนือ(จักรวรรดิเว่ย์เหนือ) ยังเป็นที่รู้จักกันคือ ทั่วป๋าเว่ย์ (拓跋魏), ยุคเว่ย์หลัง (後魏), และยฺเหวียนเว่ย์ (元魏) เป็นราชวงศ์ที่ก่อตั้งขึ้นโดยเผ่าทั่วป๋า (拓跋氏; Tabgach clan) ของชาติพันธุ์เซียนเปย์ ซึ่งปกครองแผ่นดินจีนทางตอนเหนือ ตั้งแต่ปี พ.ศ. 929 ถึง 1078 (โดยนิตินัยจนกระทั่ง พ.ศ.1079) ในช่วงยุคสมัยยุคราชวงศ์เหนือ-ใต้ ได้รับการกล่าวว่า "เป็นส่วนหนึ่งของยุคความระส่ำระสายทางการเมืองและการเปลี่ยนแปลงทางสังคมและวัฒนธรรมอย่างเข้มข้น" ราชวงศ์เว่ย์เหนือเป็นช่วงยุคสมัยโดยเฉพาะสำหรับการรวบรวมแผ่นดินจีนทางตอนเหนือในปี พ.ศ. 982 เป็นช่วงยุคสมัยที่ศาสนาและความเชื่อจากโลกภายนอกได้ถูกนำเข้าไปเผยแพร่ เช่น ศาสนาพุทธ ซึ่งกลายเป็นที่ยอมรับอย่างเหนียวแน่นในเวลาถัดมา

ราชวงศ์เว่ย์เหนือ
พ.ศ.929–พ.ศ.1078
เขตการปกครองของราชวงศ์เว่ย์เหนือใน พ.ศ. 1007
เมืองหลวง	เฉิงเล่อ (929 – 941) ผิงเฉิง (941 – 1036) ลกเอี๋ยง (1036 – 1077) ฉางอัน (1077 – 1078)
การปกครอง	ราชาธิปไตย
จักรพรรดิ
• พ.ศ.929 – 952	จักรพรรดิเว่ย์เต้าอู่
• พ.ศ.967 – 995	จักรพรรดิเว่ย์ไท่อู่
• พ.ศ.995 – 1008	จักรพรรดิเว่ย์เหวินเฉิง
ประวัติศาสตร์
• สถาปนาราชวงศ์เว่ย์เหนือ	20 กุมภาพันธ์ พ.ศ.929
• เจ้าชายท่าป๋า กุ้ยสถาปนาพระองค์เป็นจักรพรรดิเว่ย์เต้าหวู่	24 มกราคม พ.ศ.942
• รวมแผ่นดินจีนตอนเหนือ	พ.ศ.982
• สถาปนาราชวงศ์เว่ย์ตะวันออก	8 พฤศจิกายน พ.ศ.1078
พื้นที่
พ.ศ.993	2,000,000 ตารางกิโลเมตร (770,000 ตารางไมล์)
ถัดไป ราชวงศ์เว่ย์ตะวันออก ราชวงศ์เว่ย์ตะวันตก