รามานุชะ

บทความนี้มีเนื้อหาที่สั้นมาก ต้องการเพิ่มเติมเนื้อหาหรือพิจารณารวมเข้ากับบทความอื่นแทน

รามานุชะ หรือ รามานุชาจารย์ (อักษรโรมัน: Ramanuja; ฮินดี: रामानुजाचार्य, รามานุชาจารย) เป็นนักปรัชญาชาวอินเดีย เกิดเมื่อ พ.ศ. 1560 ที่ภาคใต้ของอินเดีย ในวัยเยาว์ท่านได้ศึกษาปรัชญาเวทานตะกับอาจารย์ยาทวประกาศแต่ตีความต่างกับอาจารย์จนถูกขับออกจากสำนัก จากนั้นได้ไปยังสำนักของท่านปุราณะและยามุนาจารย์ ภายหลังได้ออกบวชเป็นสันยาสี และได้แต่งคัมภีร์ต่างๆเป็นจำนวนมาก ได้แก่ ศรีภาษยะ คีตาภาษยะ เวทานตสาระ เวทานตทีปะ เป็นต้น รามานุชะได้เทศนาชักจูงให้ประชาชนหันมานับถือไวษณพนิกายได้เป็นจำนวนมาก ปรัชญาที่สำคัญของท่านคือวิศิษฏาไทวตะ เวทานตะหรือเวทานตะที่ไม่เป็นสองแบบพิเศษ ความจริงแท้มีหนึ่งเท่านั้นคือพระเจ้า พระองค์ประกอบด้วยสสารและชีวาตมัน แต่สสารและชีวาตมันต้องขึ้นกับพระเจ้า

ร่างของรามานุชะในศรีรังคนาถสวามีมนเทียร (ศรีรังคัม)

รามานุชะถึงแก่กรรมเมื่อ พ.ศ. 1680 หลังจากที่ท่านถึงแก่กรรมไปแล้ว 200 ปี สาวกของท่านได้แยกเป็นสองนิกาย คือ นิกายฝ่ายเหนือหรือวัฑคไล ใช้ภาษาสันสกฤต รักษาคำสอนเดิมไว้ไม่เปลี่ยนแปลง และนิกายฝ่ายใต้หรือเตงคไล ใช้ภาษาทมิฬ ถือว่าเนื้อหาเปลี่ยนแปลงได้ตามความเหมาะสม

อ้างอิง

• ฟื้น ดอกบัว.ปวงปรัชญาอินเดีย. กทม. ศยาม. 2555 หน้า 128 - 131