รายชื่อสปีชีส์ในสกุลทุเรียน

ดูบทความหลักที่: ทุเรียน

เท่าที่ทราบในปัจจุบันมีพืชในสกุลทุเรียนอยู่ 30 ชนิด มีอยู่ 9 ชนิดที่ผลสามารถรับประทานได้ แต่อาจยังมีบางชนิดที่ยังไม่ค้นพบและจัดจำแนก และมีผลที่สามารถรับประทานได้

ทุเรียนชนิดที่ผลสามารถรับประทานได้ มี 9 ชนิดดังนี้ :

• Durio zibethinus.
• Durio dulcis
• Durio grandiflorus
• Durio graveolens หรือทุเรียนบูรุง (burung), ทุเรียนกูนิง (kuning), ทุเรียนแดง (merah มาจากภาษามลายูแปลว่าแดง), ทุเรียนโอตะก์อูดังกาละฮ์ (otak udang galah), ตาเบอละก์ (tabelak) หรือทุเรียนแดงสด เป็นไม้ผลขนาดใหญ่ สูง 50 ม. ผลมีเปลือกสีเหลืองส้ม มีหนามรูปพีระมิดยาว 1 ซม. เนื้อหวานสีแดงเข้ม มีกลิ่นหอมคล้ายอัลมอนด์คั่ว D. graveolens คล้ายกับ D. dulcis แต่ผลจะสุกเปลือกแตกเปิดออกขณะยังอยู่บนต้นและมีเนื้อสีแดงเข้ม แต่ทว่าผลของ D. dulcis เมื่อตกจากต้นเปลือกยังไม่แตกเปิดออกมีเนื้อสีเหลืองเข้ม ทุเรียนซูลุก์ (suluk) หรือ ทุเรียนซียุงกง (siunggong), เป็นลูกผสมตามธรรมชาติของ D. zibethinus และ D. graveolens มีเนื้อและรสชาติเหมือน D. zibethinus ผสมกับรสคาราเมลไหม้ของ D. graveolens นิด ๆ ทุเรียนซิมโปร์ (simpor) ที่มีรสนุ่ม เนื้อสีเหลือง เป็นรูปแบบที่แปรผันของ D. graveolens

• Durio kutejensis

• Durio lowianus หรือทุเรียนดูวัน (duan) เป็นไม้ผลขนาดใหญ่ สูงได้ถึง 50 ม. มีดอกสีแดงยาว มีผลรูปไข่ เนื้อในสีเหลืองสด

• Durio macrantha.

• Durio oxleyanus หรือทุเรียนซูกัง (sukang), ทุเรียนเบอลูดู (beludu), อีซู (isu) หรือเกอรนตางัน (kerontangan) เป็นไม้ผลขนาดใหญ่ปานกลาง สูงได้ถึง 40 ม. มีผลกลมเล็ก สีเขียวเทา หนามแข็งมีขนาดใหญ่ เป็นรูปพีระมิด งอเล็กน้อย เนื้อมีสีเหลืองนุ่ม มีรสหวาน

• Durio testudinarum หรือโตร์โตยเซ (tortoise) หรือทุเรียนกูรา-กูรา (kura-kura) เป็นไม้ผลขนาดกลาง สูงได้ถึง 25 ม. เป็นชนิดที่มีการผสมเรณูในต้นเดียวกันเองทำให้มีความแปรผันน้อยและมีฤดูกาลออกดอกที่กว้าง เนื้อมีสีเหลืองซีดและมีกลิ่นแรงกว่าทุเรียนชนิดอื่น

ทุเรียนชนิดที่เหลือมีดังนี้ :

• Durio acutifolius (Mast.) Kosterm.: กระจายพันธุ์ในกาลีมันตันและรัฐซาบะฮ์
• Durio affinis (Becc.): กระจายพันธุ์ในกาลีมันตันตะวันตกและรัฐซาบะฮ์
• Durio beccarianus (Kosterm. & Soegeng.): กระจายพันธุ์ในกาลีมันตันตะวันตก
• Durio bukitrayaensis (Kosterm.)
• Durio burmanicus (Soegeng.)
• Durio carinatus (Mast.): กระจายพันธุ์ในคาบสมุทรมลายู, เกาะบอร์เนียว
• Durio crassipes (Kosterm.): กระจายพันธุ์ในเมืองเตนม (Tenom) และซีปีตัง (Sipitang) ของรัฐซาบะฮ์
• Durio excelsus (Korth.) Bakh.: กระจายพันธุ์ในกาลีมันตัน
• Durio griffithii (Mast.) Bakh.: กระจายพันธุ์ในคาบสมุทรมลายู, เกาะสุมาตรา, เกาะบอร์เนียว
• Durio kinabaluensis (Kosterm & Soegeng): กระจายพันธุ์ในรัฐซาบะฮ์
• Durio lanceolatus (Mast.): กระจายพันธุ์ในเกาะบอร์เนียว
• Durio lissocarpus (Mast.): กระจายพันธุ์ในเกาะบอร์เนียว
• Durio macrolepis (Kosterm.): กระจายพันธุ์ในคาบสมุทรมลายู
• Durio macrophyllus (Ridl.): กระจายพันธุ์ในคาบสมุทรมลายู
• Durio malaccensis (Planch.): กระจายพันธุ์ในคาบสมุทรมลายู, เกาะสุมาตรา ปกติจะมีดอกสีขาว แต่ก็มี D. malaccensis ที่มีดอกสีแดงเรื่อพบในรัฐยะโฮร์, บางทีอาจเกิดจากการถ่ายเรณูข้ามดอกสีชมพูหรือสีแดงของ D. lowianus และ D. pinangianus
• Durio mansoni (Gamble) Bakh.: กระจายพันธุ์ในประเทศพม่า
• Durio oblongus (Mast.): กระจายพันธุ์ในรัฐซาราวัก
• Durio pinangianus (Ridl.): กระจายพันธุ์ในคาบสมุทรมลายู (รัฐเปรัก, รัฐปีนัง)
• Durio purpureus (Kosterm. & Soegeng.): กระจายพันธุ์ในกาลีมันตันตะวันตก
• Durio singaporensis (Ridl.): กระจายพันธุ์ในคาบสมุทรมลายู
• Durio wyatt-Smithii (Kosterm.): กระจายพันธุ์ในคาบสมุทรมลายู (รัฐตรังกานู)
  • • ซึ่งทุเรียนชนิดที่เหลือไม่ควรรับประทานเพราะมีค่ากำมะถันสูงซึ่งเป็นอันตรายแก่ร่างกาย

อ้างอิง

• Brown, Michael J. (1997). Durio — A Bibliographic Review. International Plant Genetic Resources Institute. ISBN 92-9043-318-3.
• Morton, J. F. (1987). Fruits of Warm Climates. Florida Flair Books. ISBN 0-9610184-1-0. Full text Durian chapter