รายพระนามผู้ปกครองมิลาน

รรายพระนามผู้ปกครองมิลาน ตั้งแต่ศตวรรษที่ 13-1814, ก่อนถูกจัดตั้งเป็นราชอาณาจักรลอมบาร์ดี-เวเนเทียโดยการประชุมที่เวียนนา

ก่อนจัดตั้งเป็นดัชชี

กระทั่ง 1259 มิลานเป็นคอมมูนอิสระ ที่สามารถเลือกผู้นำ (podestà) ของตนเอง ตระกูลตอร์ริอานี ได้รับอำนาจที่แน่นอนในค.ศ. 1240, เมื่อพากาโน เดลลา ทอร์เรได้รับเลือกเป็น podestà. หลังมรณกรรมของพากาโน, บาลโด กิริงเฮลลีได้รับเลือกเป็น podestà ต่อในค.ศ. 1259, แต่เมื่อสิ้นสุดยุคของเขา มาร์ติโน เดลลา ทอเร, หลานชายของพากาโน ก่อการยึดอำนาจของครอบครัวเหนือคอมมูน สถาปนาตนเป็นลอร์ดแห่งมิลาน (Signoria)

ลอร์ด (ซินญอร์)	ปกครอง		สังกัด
มาร์ติโน เดลลา ทอเร	8 กันยายน 1259	20 พฤศจิกายน 1263	เกลฟ์
ฟิลิปโป เดลลา ทอเร	20 พฤศจิกายน 1263	24 ธันวาคม 1265	เกลฟ์
นาโปเลออเน เดลลา ทอเร	24 ธันวาคม 1265	21 มกราคม 1277	เกลฟ์

ยุคนี้ตระกูลทอริอานีมีความใกล้ชิดกับชาร์ลส์แห่งอองชู, เริ่มการแข่งขันที่แข็งแกร่งกับตระกูลวิสคอนติที่จงรักภักดีกับราชวงศ์โฮเฮินสเตาเฟน ค.ศ. 1262, สมเด็จพระสันตะปาปาเออร์บันที่ 4 รับรองออตโตเน วิสคอนติเป็นอาร์ชบิชอปแห่งมิลาน, นำไปสู่ความผิดหวังของมาร์ติโน เดลลา ทอเร ค.ศ. 1273, เกิดสงครามกลางเมืองระหว่าง 2 ตระกูล สงครามจบลงด้วยความพ่ายแพ้ของตระกูลทอร์รานีในการศึกที่เดสิโอในค.ศ. 1277

ลอร์ด (ซินญอร์)	ปกครอง		สังกัด
ออตโตเน วิสคอนติ	21 มกราคม 1277	8 สิงหาคม 1295	กิเบลลิเน
มัตเตโอที่ 1 วิสคอนติ	8 สิงหาคม 1295	มิถุนายน 1302	กิเบลลิเน

มิถุนายน 1302, กุยโด เดลลา ทอเร ขับไล่ตระกูลวิสคอนติ อย่างไรก็ดี, ค.ศ. 1308 กุยโดเริ่มมีเรื่องวิวาทกับญาติ, อาร์ชบิชอป คัสโซเน เดลลา ทอเร ภายหลังการโจมตีที่มหาวิหารมิลาน, คัสโซเนหลบหนีไปยังโบโลญญาและเรียกร้องให้มีการแทรกแซงของจักรพรรดิ เพื่อใช้ประโยชน์จากสถานการณ์ที่วุ่นวายในภาคเหนือของอิตาลี, จักรพรรดิไฮน์ริกที่ 7 แห่งเยอรมนีกรีฑาทัพเข้าสู้อิตาลี ในฤดูใบไม้ร่วง ค.ศ. 1310 พระองค์ก็มาถึงมิลานและฟื้นฟูอำนาจทั้งคัสโซเนและตระกูลวิสคอนติ หลังจากการล่มสลายของมิลาน, พระองค์ก็ได้รับการสวมมงกุฎเป็นพระมหากษัตริย์อิตาลี

ลอร์ด (ซินญอร์)	ปกครอง		สังกัด
กุยโด เดลลา ทอเร	มิถุนายน 1302	6 January 1311	เกลฟ์
มัตเตโอที่ 1 วิสคอนติ	6 January 1311	24 June 1322	กิเบลลิเน
กาเลอัสโซที่ 1 วิสคอนติ	24 June 1322	6 August 1328	กิเบลลิเน
อัซโซเน วิสคอนติ	6 August 1328	16 August 1339	กิเบลลิเน
ลูชิโน วิสคอนติ	16 August 1339	24 January 1349	กิเบลลิเน
จิโอวานนี วิสคอนติ		5 October 1354
มัตเตโอที่ 2 วิสคอนติ	5 October 1354	29 September 1355	กิเบลลิเน
กาเลอัซโซที่ 2 วิสคอนติ		4 August 1378
เบอร์นาโบ วิสคอนติ		6 May 1385
เกียน กาเลอัซโซ วิสคอนติ	6 May 1385	5 September 1395	กิเบลลิเน

หลังจัดตั้งเป็นดัชชี

ราชวงศ์วิสคอนติ

ค.ศ. 1395, เกียน กาเลอัซโซ วิสคอนติได้รับตำแหน่ง ดยุกแห่งมิลานโดย พระเจ้าเวนเซสเลาส์ที่ 4 แห่งโบฮีเมีย, ซึ่งขายตำแหน่งนี้ในราคาราว 100,000 ฟลอริน. นับแต่นั้นมา ผู้ปกครองมิลานจึงมีสถานะเป็นดยุค

ดยุก		ตรา	สมัย	สมรส ทายาท	สิทธิ
เกียน กาเลอัซโซ 1347 – 1402 (รวมพระชนม์ 50)			5 กันยายน 1395  – 3 กันยายน 1402	(1) อิซาเบลลาแห่งฝรั่งเศส (m. 1360; d. 1372) 4 พระองค์ (2 พระองค์มีชีวิตรอยถึงวัยหนุ่มสาว) (2) กาเทอรีนา วิสคอนติ (m. 1380; w. 1402) 2 พระองค์ บุตรนอกกฎหมาย 2 พระองค์	พระโอรสในGaleazzo II Visconti (primogeniture) ได้รับการแต่งตั้งโดยเวนเซสเลาส์ที่ 4
จิโอวานนี มาเรีย 1388 – 1412 (รวมพระชนม์ 23)			3 กันยายน 1402  – 16 พฤษภาคม 1412	แอนโทเนีย มาลาเทสตาแห่งเคเซนา (m. 1408; w. 1412) ไม่มี	พระโอรสในเกียน กาเลอัซโซ
ฟิลิปโป มาเรีย 1392 – 1447 (รวมพระชนม์ 54)			16 พฤษภาคม 1412  – 13 สิงหาคม 1447	(1) เบียทริซแห่งเทนดา (m. 1412; ex. 1418) ไม่มี (2) แมรี่แห่งซาวอย (m. 1428; w. 1447) ไม่มี บุตรนอกกฎหมาย 1 พระองค์	พระโอรสในเกียน กาเลอัซโซ

ราชวงศ์สฟอร์ซา (ครั้งแรก)

ฟิลิปโป มาเรียสิ้นพระชนม์ในค.ศ. 1447, ตระกูลวิสคอนติสายตรงจึงสิ้นสุดแต่เพียงเท่านี้ นำไปสู่ความวุ่นวายทางการเมือง, กลุ่มเศรษฐี, นักปราชญ์และนักบวชประกาศยุบเลิกดัชชีและจัดตั้งระบอบอภิชนาธิปไตยในนาม สาธารณรัฐโกลเดนอัมโบเซียน สาธารณรัฐไม่เคยได้รับการรับรองและรัฐข้างเคียงทั้งเวนิสและซาวอย พยายามเข้ามาขยายอิทธิพลในนี้ เช่นเดียวกับฝรั่งเศส การใช้ประโยชน์จากความอ่อนแอของรัฐและการฟื้นคืนชีพความขัดแย้งระหว่างเกลฟ์และกิเบลลิเน, ผู้บัญชาการกองทัพมิลาน, ฟรานเซสโกที่ 1 สฟอร์ซา, แปรพักตร์จากมิลานไปอยู่กับเวนิสในค.ศ. 1448, และ 2 ปีให้หลัง, หลังจากสับเปลี่ยนหลายฝ่ายและกลยุทธอันชาญฉลาด, สฟอร์ซาเดินทางเข้าเมืองระหว่างงานแม่พระรับสารเขาประกาศตนเป็นดยุกแห่งมิลาน, และสมรสกับบิอันกา มาเรีย วิสคอนติ พระธิดานอกกฎหมายของฟิลิปโป มาเรีย

ดยุก		ตรา	สมัย	สมรส ทายาท	สิทธิ
ฟรานเซสโกที่ 1 1401 – 1466 (aged 64)			25 มีนาคม 1450  – 8 มีนาคม 1466	(1) โปลิสเซนา รัฟโฟ (m. 1418; d. 1420) ไม่มี (2) บุตรสาวของ ยาโกโป คาลโดรา (m. 1424; ann. 142?) ไม่มี (3) บิอันกา มาเรีย วิสคอนติ (m. 1441; w. 1466) 8 พระองค์ จิโอวันนา ดักกาปองดองต์ บุตรนอกกฎหมาย 7 พระองค์ (5 survived to adulthood)	นิตินัย พระชามาดาในฟิลิปโป มาเรีย วิสคอนติ พฤตินัย สิทธิของผู้พิชิต
กาเลอัซโซ มาเรีย 1444 – 1476 (aged 32)			8 มีนาคม 1466  – 26 ธันวาคม 1476	โบนาแห่งซาวอย (m. 1468; w. 1503) 4 พระองค์ ลูเครเซีย ลันดริอานี บุตรนอกกฎหมาย 4 พระองค์ ลูเซีย มาริอานี บุตรนอกกฎหมาย 2 พระองค์	พระโอรสในฟรานเซสโกที่ 1 สฟอร์ซา
เกียน กาเลอัสโซ 1469 – 1494 (aged 25)			26 ธันวาคม 1476  – 21 ตุลาคม 1494	อิซาเบลลาแห่งอารากอน (m. 1489; w. 1494) 3 พระองค์	พระโอรสในกาเลอัซโซ มาเรีย สฟอร์ซา
ลูโดวิโก 1452 – 1508 (aged 55)			21 ตุลาคม 1494  – 17 กันยายน 1499	เบียทริซแห่งเอสต์ (m. 1491; d. 1499) 2 พระองค์ Bernardina de Corradis บุตรนอกกฎหมาย 2 พระองค์ Cecilia Gallerani บุตรนอกกฎหมาย 1 พระองค์ Lucrezia Crivelli บุตรนอกกฎหมาย 2 พระองค์	พระโอรสในฟรานเซสโกที่ 1 สฟอร์ซา

ราชวงศ์วาลัวส์ (ครั้งแรก)

ค.ศ. 1494, ลูโดวิโกขึ้นครองตำแหน่งดยุคแห่งมิลาน, หลังมีเสียงเล่าลือว่าทรงลอบวางยาพิษพระภาติยะ เกียน กาเลอัซโซ. หลังภัยคุกคามจากเวเนเทีย, ลูโดวิโกร้องขอให้กษัตริย์ฝรั่งเศส ชาร์ลส์ที่ 8 นำกองทัพลงอิตาลี, เป็นการเริ่มต้นสงครามอิตาเลียนครั้งแรก.หลังลูโดวิโกทรยศไปเป็นพันธมิตรกับสันนิบาตแห่งเวนิสในค.ศ. 1495, ฝรั่งเศสก็พ่ายแพ้ในยุทธการที่ฟอร์โนโว และไม่สามารถขยายอิทธิพลเข้ามาในอิตาลีได้. สร้างความอับอายให้กับแม่ทัพฝรั่งเศสและพระญาติของชาร์ลส์ หลุยส์ที่ 2 ดยุคแห่งออร์เลออง (ต่อมาเป็นพระเจ้าหลุยส์ที่ 12),ประกอบกับการเกลียดลูโดวิโกเป็นการส่วนตัว, หลุยส์จึงอ้างสิทธิเหนือดัชชีแห่งมิลาน, อ้างว่าสืบสายจากวาเลนตินา วิสคอนติและพินัยกรรมของเกียน เกลาซซิโอหลังพระเจ้าหลุยส์ที่ 12 ครองราชสมบัติฝรั่งเศสในค.ศ. 1499, พระองค์เริ่มต้นสงครามอิตาเลียนครั้งที่ 2 เพื่อพิชิตมิลานและเนเปิลส์พร้อมกับกองทัพฝรั่งเศสใกล้ปาเวีย, ลูโดวิโกและผู้ที่ยังภักดีกับเขาหนีออกจากมิลานในวันที่ 17 กันยายน 1499 และหลบหนีไปยังเยอรมนี ทำให้พระเจ้าหลุยส์ที่ 12 กลายเป็นดยุคแห่งมิลาน, เข้าเมืองในวันที่ 6 ตุลาคม 1499.

ดยุก		ตรา	สมัย	สมรส ทายาท	สิทธิ
หลุยส์ที่ 1 (ลุยจิที่ 1) 1462 – 1515 (aged 52)			6 ตุลาคม 1499  – 20 มิถุนายน 1512	(1) ฌานแห่งฝรั่งเศส (m. 1476; ann. 1498) ไม่มี (2) อานน์แห่งเบอร์ตาญ (m. 1499; d. 1514) 2 พระองค์ (3) แมรี่แห่งอังกฤษ (m. 1514; w. 1515) ไม่มี	พระปนัดดาในเกียน กาเลอัสโซ วิสคอนติ ทายาทโดยพินัยกรรมของเกียน กาเลอัสโซ

ราชวงศ์สฟอร์ซา (ครั้งที่ 2)

ลูโดวิโกถูกจับกุมในเดือนกุมภาพันธ์ 1500, และสิ้นพระชนม์ในคุกในค.ศ. 1508 พระโอรสมัสซิมิเลียโนอ่างสิทธิในบัลลังก์มิลานต่อมา, ในที่สุดก็ได้บัลลังก์คืนในเดือนมกราคม 1513 6 เดือนหลังกองทัพสวิสเข้าเมือง

ดยุก		ตรา	สมัย	สมรส ทายาท	สิทธิ
มัสซิมิเลียโน 1493 – 1530 (aged 37)			9 มกราคม 1513  – 5 ตุลาคม 1515	มิได้สมรส	พระโอรสในลูโดวิโก

ราชวงศ์วาลัวส์ (ครั้งที่ 2)

หลังความพ่ายแพ้ในยุทธการมารียาโนในค.ศ. 1515, กองทัพสวิสออกไปจากมิลานและมัสซิมิเลียโน ถูกคุมขังโดยทหารฝรั่งเศส เขาสละสิทธิ์ในมิลานแลกกับเงิน 30,000 ดูกัต และพำนักอยู่ในฝรั่งเศสต่อไป

ดยุก		ตรา	สมัย	สมรส ทายาท	สิทธิ
ฟรานซิสที่ 2 (ฟรานเซสโกที่ 2) 1494 – 1547 (aged 52)			11 ตุลาคม 1515  – 20 พฤศจิกายน 1521	(1) โคลดแห่งฝรั่งเศส (m. 1514; d. 1524) 7 พระองค์ (2) เอเลนอร์แห่งออสเตรีย (m. 1530; w. 1547) ไม่มี	พระชามาดาในหลุยส์ที่ 1 (jure uxoris claim)

ราชวงศ์สฟอร์ซา (ครั้งที่ 3)

เดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 1521, สถานการณ์ที่ฝรั่งเศสอ่อนแอลงอย่างรวดเร็ว จักรพรรดิคาร์ลที่ 5, พระเจ้าเฮนรีที่ 8 แห่งอังกฤษ, และสมเด็จพระสันตะปาปาลีโอที่ 10ร่วมเป็นพันธมิตรต่อต้านฝรั่งเศสในวันที่ 28 พฤศจิกายน โอเดต์ เดอ ฟัวซ์, วิสเคานต์แห่งโลเทรก, ผู้ว่าการฝรั่งเศสในมิลานได้รับมอบหมายให้ต่อต้านฝ่ายจักรวรรดิและศาสนจักร อย่างไรก็ดี เขาถูกขับไล่ออดจากมิลานในปลายพฤศจิกายน และล่าถอยไปยังบริเวณแม่น้ำแอดดา. นำไปสู่การขึ้นครองอำนาจเป็นครั้งที่ 3 และครั้งสุดท้ายของราชวงศ์สฟอร์ซา

ดยุค		ตรา	สมัย	สมรส ทายาท	สิทธิ
ฟรานเซสโกที่ 2 1495 – 1535 (aged 40)			4 เมษายน 1522  – 24 ตุลาคม 1535	คริสติน่าแห่งเดนมาร์ก (m. 1534; w. 1535) ไม่มี	พระโอรสในลูโดวิโก สฟอร์ซา

ค.ศ. 1535, หลังฟราเซสโกที่ 2 สฟอร์ซาสิ้นพระชนม์โดยปราศจากรัชทายาท, จักรพรรดิคาร์ลที่ 5 ผนวกดัชชีในฐานะรัฐในจักรวรรดิเพื่อหลีกเลี่ยงการอ้างสิทธิ์โดยฝรั่งเศสหรือเครือญาติสาขาอื่นของราชวงศ์สฟอร์ซา

ราชวงศ์ฮับส์บูร์ก-สเปน

ค.ศ. 1540, ดัชชีถูกส่งต่อให้พระราชโอรสในจักพรรดิคาร์ล เฟลิเป เจ้าชายแห่งอัสตูเรียส ซึ่งมีการส่งมอบเป็นทางการหลังการสละราชสมบัติของจักรพรรดิคาร์ลในค.ศ. 1555 ค.ศ. 1556 เฟลิิเปครองราชย์เป็นพระเจ้าเฟลิเปที่ 2 แห่งสเปน มิลานจึงกลายเป็นรัฐร่วมประมุขกับสเปน

ดยุค		ตรา	สมัย	สมรส ทายาท	สิทธิ
เฟลิเปที่ 1 (Filippo I) 1527 – 1598 (aged 71)			11 ตุลาคม 1540  – 13 กันยายน 1598	(1) มาเรีย มานูเอลาแห่งโปรตุเกส (m. 1543; d. 1545) 1 พระองค์ (2) สมเด็จพระราชินีนาถแมรี่ที่ 1 แห่งอังกฤษ (m. 1554; d. 1558) ไม่มี (3) เอลืซาเบธแห่งวาลัวส์ (m. 1559; d. 1568) 2 พระองค์ (4) อันนาแห่งออสเตรีย (m. 1570; d. 1580) 5 พระองค์ (1 survived to adulthood)	รับพระราชทานมาจากคาร์ลที่ 5
เฟลิเปที่ 2 (Filippo II) 1578 – 1621 (aged 42)			13 กันยายน 1598  – 31 มีนาคม 1621	มาร์กาเร็ตแห่งออสเตรีย (m. 1599; d. 1611) 8 พระองค์ (5 survived to adulthood)	พระโอรส
เฟลิเปที่ 3 (Filippo III) 1605 – 1665 (aged 60)			31 มีนาคม 1621  – 17 กันยายน 1665	(1) เอลิซาเบธแห่งฝรั่งเศส (m. 1615; d. 1644) 8 พระองค์ (2 survived to adulthood) (2) มาเรียนาแห่งออสเตรีย (m. 1649; w. 1665) 5 พระองค์ (2 survived to adulthood) มารีอา กาลเดรอน นอกกฎหมาย 1 พระองค์	พระโอรส
คาร์ลอสที่ 1 (Carlo I) 1661 – 1700 (aged 38)			17 กันยายน 1665  – 1 พฤศจิกายน 1700	(1) มารี หลุยส์แห่งออร์เลอองส์ (m. 1679; d. 1689) ไม่มี (2) มาเรีย อันนา แห่งนอยบูร์ก (m. 1690; w. 1700) ไม่มี	พระโอรส

ราชวงศ์บูร์บง

กันยายน 1700 พระเจ้าคาร์ลอสประชวรหนัก ปอร์โตการ์เรโรเกลี้ยกล่อมให้พระองค์แต่งตั้งพระราชนัดดาในพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 แห่งฝรั่งเศสคือเจ้าชายฟิลิป ดยุคแห่งอองชู. เมื่อพระเจ้าคาร์ลอสสวรรคตในวันที่ 1 พฤศจิกายน 1700, พระราชบัลลังก์ถูกส่งต่อไปยังฟิลิป, ซึ่งได้รับการประกาศเป็นพระมหากษัตริย์สเปนในวันที่ 16 พฤศจิกายน 1700 โดยได้รับรองจากอังกฤษและดัตช์ ท่ามกลางการโต้แย้งในด้านดินแดนและเศรษฐกิจนำไปสู่สงครามสืบราชบัลลังก์สเปนในค.ศ. 1701

ดยุค		ตรา	สมัย	สมรส ทายาท	สิทธิ
เฟลิเปที่ 4 (Filippo IV) 1683 – 1746 (aged 62)			1 พฤศจิกายน 1700  – 7 มีนาคม 1714	(1) มาเรีย ลุยซาแห่งซาวอย (m. 1701; d. 1714) 4 พระองค์ (2 survived to adulthood) (2) เอลีซาเบตตา ฟาร์เนเซ (m. 1714; w. 1746) 6 พระองค์	ทายาทโดยพินัยกรรมของคาร์ลอสที่ 1 มีศักดิ์เป็นพระราชนัดดาในคาร์ลอสที่ 1

ราชวงศ์ฮับส์บูร์ก-ออสเตรีย (และ ฮับส์บูร์ก-ลอแรน)

หลังสนธิสัญญาราสตัตท์ในค.ศ. 1714, จักรพรรดิคาร์ลที่ 6ได้รับดัชชีแห่งมิลานอย่างเป็นทางการนับเป็นการครอบครองที่ถือว่ามีความสำคัญต่อความมั่นคงของชายแดนทางใต้ของออสเตรีย นับแต่นั้น มิลานจึงเป็นส่วนหนึ่งของจักรวรรดิฮับส์บูร์ก

ดยุค		ตรา	สมัย	สมรส ทายาท	สิทธิ
คาร์ลที่ 2 (Carlo II) 1685 – 1740 (aged 55)			7 มีนาคม 1714  – 20 ตุลาคม 1740	เอลิซาเบธ คริสตีนแห่งบรันสวิก-โวลแฟงบูทเทล (m. 1708; w. 1740) 4 พระองค์ (3 survived to adulthood)	พระญาติในคาร์ลอสที่ 1 ได้รับตำแหน่งโดยสนธิสัญญาราสตัตท์ (1714)
มาเรีย เทเรซา (Maria Teresa) 1717 – 1780 (aged 63)			20 ตุลาคม 1740  – 29 พฤศจิกายน 1780	ฟรานซ์ที่ 1 จักรพรรดิแห่งจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ (m. 1736; d. 1765) 15 พระองค์ (10 survived to adulthood)	พระราชธิดาในคาร์ลที่ 2
โจเซฟที่ 1 (Giuseppe I) 1741 – 1790 (aged 48)			29 พฤศจิกายน 1780  – 20 กุมภาพันธ์ 1790	(1) อิซาเบลลาแห่งปาร์มา (m. 1760; d. 1763) 2 พระองค์ (Not survived to adulthood) (2) มาเรีย โฌเซฟา แห่งบาวาเรีย (m. 1765; d. 1767) ไม่มี	พระราชโอรสในมาเรีย เทเรซ่า
เลโอโปลด์ที่ 1 (Leopoldo I) 1747 – 1792 (aged 44)			20 กุมภาพันธ์ 1790  – 1 มีนาคม 1792	ทาเรีย ลุยซาแห่งสเปน (m. 1765; w. 1792) 16 พระองค์ (14 survived to adulthood)	พระราชโอรสในมาเรีย เทเรซ่า
ฟรานซ์ที่ 3 (Francesco III) 1768 – 1835 (aged 67)			1 มีนาคม 1792  – 15 พฤษภาคม 1796	(1) เอลีซาเบธแห่งเวือร์ทเทิมแบร์ค (m. 1788; d. 1790) 1 พระองค์ (Not survived to adulthood) (2) มาเรีย เทเรซา แห่งเนเปิลส์และซิซิลี (m. 1790; d. 1807) 11 พระองค์ (7 survived to adulthood) (3) Mมาเรีย ลูโดวิก้าแห่งออสเตรีย-เอสต์ (m. 1808; d. 1816) ไม่มี (4) แคโรไลน์ ออกัสตา แห่งบาวาเรีย (m. 1816; w. 1835) ไม่มี	พระราชโอรสในเลโอโปลด์ที่ 1
			ว่างกษัตริย์ (1796 – 1814): สงครามปฏิวัติฝรั่งเศสและสงครามนโปเลียน
			11 เมษายน 1814  – 7 เมษายน 1815
การประชุมที่เวียนนา →		ดู กษัตริย์แห่งลอมบาร์ดีและเวเนเทีย

เชิงอรรถ

1. Motta, Antonio (1931). Treccani (บ.ก.). Della Torre. Enciclopedia Italiana (ภาษาItalian).CS1 maint: unrecognized language (link)
2. Fantoni, Giuliana L. (1989). Treccani (บ.ก.). Della Torre, Martino. Dizionario Biografico degli Italiani (ภาษาItalian). 37.CS1 maint: unrecognized language (link)
3. Gallavresi, Giuseppe (1906). La riscossa dei guelfi in Lombardia dopo il 1260 e la politica di Filippo della Torre (ภาษาItalian). 6. Arch. stor. lombardo, 4th section.CS1 maint: unrecognized language (link)
4. Richard, Charles-Louis; Giraud, Jean-Joseph (1822). Méquignon Fils Ainé (บ.ก.). Bibliothèque sacrée, ou, Dictionnaire universel [...] des sciences ecclésiastiques (ภาษาFrench). 13. p. 301.CS1 maint: unrecognized language (link)
5. Pugliese, Michela (2017). Youcanprint (บ.ก.). All'ombra del castello (ภาษาItalian). p. 76. ISBN 9788892664630.CS1 maint: unrecognized language (link)
6. Treccani (บ.ก.). "Della Tórre, Guido" (ภาษาItalian).CS1 maint: unrecognized language (link)
7. Fantoni, Giuliana L. (1989). Treccani (บ.ก.). Della Torre, Cassone. Dizionario Biografico degli Italiani (ภาษาItalian). 37.CS1 maint: unrecognized language (link)
8. Jones, Michael (2000). Cambridge University Press (บ.ก.). The New Cambridge Medieval History. 6. p. 533.
9. Bartoš, František M. (1937). Treccani (บ.ก.). Venceslao IV re di Boemia e di Germania. Enciclopedia Italiana (ภาษาItalian).CS1 maint: unrecognized language (link)
10. Symonds, John A. (1888). Henry Holt and Co. (บ.ก.). Renaissance in Italy: the Age of the Despots (ภาษาItalian).CS1 maint: unrecognized language (link)
11. Lucas, Henry S. (1960). Harper Bros (บ.ก.). The Renaissance and the Reformation. p. 268.
12. Ady & Armstrong 1907, p. 47
13. Ady & Armstrong 1907, p. 60
14. Baumgartner 1996, p. 40
15. Baumgartner 1996, p. 105
16. Baumgartner 1996, p. 114
17. Baumgartner 1996, p. 117
18. Durant, Will (1953). Simon and Schuster (บ.ก.). The Renaissance. The Story of Civilization. 5. p. 191.
19. Frieda, Leonie (2012). Weidenfeld & Nicolson (บ.ก.). The Deadly Sisterhood: A Story of Women, Power and Intrigue in the Italian Renaissance. p. 333.
20. Konstam, Angus (1996). Osprey Publishing (บ.ก.). Pavia 1525: The Climax of the Italian Wars. p. 88.
21. Blocksman, Wim (2002). Oxford University Press (บ.ก.). Emperor Charles V, 1500–1558. p. 52.
22. Hargreaves- Mawdsley, HN (1979). Eighteenth-Century Spain 1700-1788: A Political, Diplomatic and Institutional History. Macmillan. pp. 15–16. ISBN 0333146123.
23. Falkner, James (2015). The War of the Spanish Succession 1701-1714 (Kindle ed.). 96: Pen and Sword. ISBN 9781473872905.CS1 maint: location (link)
24. Ward, William, Leathes, Stanley (1912). The Cambridge Modern History (2010 ed.). Nabu. p. 384. ISBN 1174382058.

อ้างอิง

• Ady, Cecilia M.; Armstrong, Edward (1907). A History of Milan under the Sforza. Methuen & Co.
• Adriano, Cappelli (1998). Cronologia Cronografia e Calendario Perpetuo. Hoepli. ISBN 88-203-2502-0.
• Baumgartner, Frederic J. (1996). St.Martin's Press (บ.ก.). Louis XII. ISBN 0-312-12072-9.