วิภาคนิยม

ศิลปะวิภาคนิยม (อังกฤษ: Divisionism หรือ Chromoluminarism) คือลักษณะการเขียนภาพของศิลปินในกลุ่มศิลปะอิมเพรสชันนิสม์ใหม่ที่เป็นการแยกสีออกเป็นจุดจุดหรือเป็นแต้มที่ทำให้เกิดมีปฏิกิริยาต่อกัน สีที่ปรากฏเกิดจากการผสมทางตาโดยผู้ชมเองแทนที่จะเป็นการผสมรงควัตถุให้ผู้ดูโดยจิตรกร ศิลปินอิมเพรสชันนิสม์ใหม่เชื่อว่าการกระทำเช่นนี้เป็นการสร้างแสงสี (luminosity) โดยวิธีที่มีประสิทธิภาพที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ตามหลักวิทยาศาสตร์ ชอร์ช ปิแยร์ เซอราต์ผู้ริเริ่มการเขียนลักษณะนี้ราวปี ค.ศ. 1884 เขียนจากความเข้าใจในทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับแสงและสีโดยมิเชล เออแฌน เชฟรูล, ออกเดน รูด และชาร์ลส์ บลองซ์ ศิลปะวิภาคนิยมพัฒนาขึ้นมาพร้อมๆ กับลักษณะการเขียนอีกลักษณะหนึ่งที่เรียกว่าศิลปะผสานจุดสี (pointillism) ที่เป็นการใช้จุดสีแต่ไม่เน้นการแยกสีเช่นศิลปะวิภาคนิยม

วงสีของชาร์ลส์ บลองซ์ที่มีอิทธิพลต่อศิลปินวิภาคนิยม

อ้างอิง

1. Tosini, Aurora Scotti. "Divisionism." Grove Art Online. Oxford Art Online. [1].
2. Homer, William I. Seurat and the Science of Painting. Cambridge, MA: The MIT Press, 1964.
3. Ratliff, Floyd. Paul Signac and Color in Neo-Impressionism. New York: Rockefeller UP, 1992. ISBN 0-87470-050-7.

ดูเพิ่ม

• Blanc, Charles. The Grammar of Painting and Engraving. Chicago: S.C. Griggs and Company, 1891. [2].
• Block, Jane. "Neo-Impressionism." Grove Art Online. Oxford Art Online. [3].
• Block, Jane. "Pointillism." Grove Art Online. Oxford Art Online. [4].
• Broude, Norma, ed. Seurat in Perspective. Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall, 1978. ISBN 0-13-807115-2.
• Cachin, Françoise. Paul Signac. Greenwich, CT: New York Graphic Society, 1971. ISBN 0-8212-0482-3.
• Clement, Russell T., and Annick Houzé. Neo-impressionist painters: a sourcebook on Georges Seurat, Camille Pissarro, Paul Signac, Théo Van Rysselberghe, Henri Edmond Cross, Charles Angrand, Maximilien Luce, and Albert Dubois-Pillet. Westport, CT: Greenwood P, 1999. ISBN 0-313-30382-7.
• Chevreul, Michel Eugène. The Principles of Harmony and Contrast of Colors. London: Henry G. Bohn, York Street, Covent Garden, 1860. [5].
• Gage, John. "The Technique of Seurat: A Reappraisal." The Art Bulletin 69 (Sep. 1987): 448-54. JSTOR. [6].
• Herbert, Robert L. Neo-Impressionism. New York: The Solomon R. Guggenheim Museum, 1968.
• Hutton, John G. Neo-impressionism and the search for solid ground: art, science, and anarchism in fin-de-siècle France. Baton Rouge, LA: Louisiana State UP, 1994. ISBN 0-8071-1823-0.
• Rewald, John. Georges Seurat. New York: Wittenborn & Co., 1946.
• Signac, Paul. D’Eugène Delacroix au Neo-Impressionnisme. 1899. [7].
• Winkfield, Trevor. "The Signac Syndrome." Modern Painters Autumn 2001: 66-70.
• Tim Parks on divisionist movement of painters in Italy

ดูเพิ่ม

• ศิลปะอิมเพรสชันนิสม์
• ศิลปะอิมเพรสชันนิสม์สมัยหลัง
• ศิลปะอิมเพรสชันนิสม์ใหม่

แหล่งข้อมูลอื่น

  วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ ศิลปะวิภาคนิยม