สำนักรินไซ

สำนักรินไซ (ญี่ปุ่น: 臨済宗 โรมาจิ: รินไซ-ชู) เป็นหนึ่งในสามสำนักของศาสนาพุทธนิกายเซน ของญี่ปุ่น (อีกสองสำนักคือ สำนักโซโต และ สำนักโอบะกุ)

ประวัติ

 

ภาพวาดญี่ปุ่นที่วาดถึง หลินจี้ ยี่สวน (ญี่ปุ่น: รินไซ กิเง็ง)

สำนักรินไซ เป็นสำนักที่แตกออกมาจาก สำนักหลินจี้ ของจีนซึ่งก่อตั้งในสมัยราชวงศ์ถัง

ยุคคะมะกุระ (ค.ศ. 1185–1333)

ในยุคคะมะกุระ ได้มีความพยายามที่จะตั้งสำนักรินไซในแผ่นดินญี่ปุ่นโดยความพยายามของภิกษุนามว่า เมียวอัง เอไซ ที่ก่อนหน้าในปี 1168 ภิกษุเอไซได้เดินทางไปยังแผ่นดินจีนเพื่อศึกษาเท็นไดเป็นระยะเวลากว่ายี่สิบปี และในปี 1187 ภิกษุเอไซก็ได้เดินทางไปยังจีนอีกครั้ง และเมื่อกลับมายังญี่ปุ่น เขาได้ตั้งสำนักสาขาหลินจิ้ในญี่ปุ่น ซึ่งเป็นที่รู้จักกันในนาม "รินไซ" ทั้งนี้ ในหลายสิบปีต่อมา ภิกษุนาม นัมโป โชเมียว ก็ได้เดินทางไปยังจีนเพื่อศึกษาวิถีหลินจี้เช่นเดียวกัน และเมื่อภิกษุโชเมียวกลับมายังญี่ปุ่นก็ได้มาก่อตั้งสำนักรินไซสายโอโตกัง

ยุคมุโระมะชิ (ค.ศ. 1336–1573)

ในยุคมุโระมะชิ ด้วยการเป็นที่นับถือและสนับสนุนจากโชกุน ทำให้สำนักรินไซกลายเป็นสำนักที่ประสบความสำเร็จสูงสุด ตลอดจนเป็นแหล่งบ่มเพาะความรู้ของศาสนาจารย์เซนที่มีชื่อเสียงหลายคน อาทิ มุโซ โซะเซะกิ

ระบบห้าขุนเขา

ในยุคมุโระมะชิตอนต้น ได้มีการนำ "ระบบห้าขุนเขา" (โกะซัน) มาใช้อย่างเต็มรูปแบบ วัดสมาชิกมีสถานะเป็นวัดหลวง การสังคายนาระบบครั้งสุดท้ายประกอบด้วยวัดแต่ละห้าแห่งทั้งในเคียวโตะและคะมะกุระ ระบบนี้ได้แพร่หลายไปทั้งแผ่นดินญี่ปุ่น มีการกำกับโดยรัฐบาลโชกุน ภิกษุที่มีความรู้ความสามารถจะได้รับการว่าจ้างโดยโชกุนเพื่อช่วยในการปกครองและบริหารราชการแผ่นดิน

ระบบห้าขุนเขา
	เคียวโตะ	คะมะกุระ
ชั้นเอก	วัดเท็นรีว	วัดเค็นโช
ชั้นโท	วัดโชโกะกุ	วัดเอ็งงะกุ
ชั้นตรี	วัดเค็นนิง	วัดจุฟุกุ
ชั้นจัตวา	วัดโทฟุกุ	วัดโจชิ
ชั้นเบญจ	วัดมันจุ	วัดโจเมียว

อ้างอิง

1. Dumoulin 2005-B, pp. 14–15.
2. Snelling 1987
3. Dumoulin 2005-B:151–152
4. Dumoulin 2005-B:153

แหล่งข้อมูลอื่น

• Official site of The Joint Council for Japanese Rinzai and Obaku Zen (อังกฤษ) (ญี่ปุ่น)
• The International Research Institute for Zen Buddhism, at Hanazono University (the Rinzai University) in Kyoto, Japan