หลี่ ชิงหยุน

หลี่ ชิงหยุน (จีนตัวย่อ: 李清云; จีนตัวเต็ม: 李清雲; พินอิน: Lǐ Qīngyún) (ค.ศ. 1677 หรือ 1736 – เสียชีวิต 6 พฤษภาคม ค.ศ. 1933) เป็นทั้งผู้เชี่ยวชาญด้านสมุนไพร, ผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ และที่ปรึกษาด้านยุทธวิธีชาวจีน ซึ่งเป็นที่รู้จักจากการมีอายุยืนยาวมาก เขาอ้างว่าเกิดในปี ค.ศ. 1736 ในขณะที่บันทึกที่ขัดแย้งกันมุ่งเสนอเป็น ค.ศ. 1677 เป็นนัยว่าอายุที่เสียชีวิตคือ 197 ปี และ 256 ปีตามลำดับ ซึ่งทั้งสองข้อมูลไกลเกินการตรวจสอบอายุยืนสูงสุด

หลี่ ชิงหยุน
หลี่ ชิงหยุน ณ ที่พักของนายพลหยาง เซิน แห่งกองทัพปฏิวัติแห่งชาติจีน ในว่านเสี้ยน มณฑลเสฉวน ค.ศ. 1927
เกิด	ค.ศ. 1677 (มีการโต้แย้ง) บันทึก ค.ศ. 1736 (เอ่ยอ้าง) มณฑลเสฉวน ราชวงศ์ชิง
เสียชีวิต	6 พฤษภาคม ค.ศ. 1933 (อายุ 197 หรือ 256 ปี) มณฑลเสฉวน สาธารณรัฐจีน
มีชื่อเสียงจาก	การอ้างอายุยืนสูงสุด และการปฏิบัติทางจิตวิญญาณด้วยสมุนไพร

วันเกิดที่แท้จริงของเขาไม่ได้รับการตกลง และการอ้างของเขาถูกยกเลิกโดยพฤฒาวิทยาในฐานะตำนานเรื่องหนึ่ง ในขณะที่การอ้างของเขาไม่เคยได้รับการยืนยัน เรื่องเหล่านั้นได้รับการเผยแพร่อย่างกว้างขวางว่าเป็นการหลอกลวงทางอินเทอร์เน็ต

ประวัติ

หลี่ ชิงหยุน ใช้เวลาส่วนใหญ่ในชีวิตบนภูเขาและมีทักษะในชี่กง เขาทำงานเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านสมุนไพร ด้วยการขายเห็ดหลินจือ, เก๋ากี้, โสมป่า, สมุนไพรโชวู และบัวบก พร้อมกับสมุนไพรจีนอื่น ๆ รวมทั้งทานพืชสมุนไพรเหล่านี้และไวน์ข้าว

เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปในมณฑลเสฉวน ว่าหลี่มีความรู้ครบถ้วนตั้งแต่ยังเป็นเด็ก และเมื่อถึงวันเกิดปีที่สิบของเขา ได้เดินทางไปมณฑลกานซู่, มณฑลชานซี, ทิเบต, เวียดนาม, ไทย และแมนจูเรีย โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อรวบรวมสมุนไพรอย่างต่อเนื่องกับอาชีพนี้มานานนับศตวรรษ ก่อนที่จะเริ่มให้อาหารแทนสมุนไพรที่รวบรวมโดยคนอื่น ๆ

หลังจากนั้นเขาก็ย้ายไปที่ไคเสี้ยน และตามคาดคะเนที่นั่น หลี่มีอายุ 72 ปี ในปี ค.ศ. 1749 เขาได้เข้าร่วมกองทัพของผู้บัญชาการทหารสูงสุดประจำมณฑล ในฐานะครูสอนศิลปะการต่อสู้และที่ปรึกษาด้านยุทธวิธี

ในปี ค.ศ. 1927 นายพลหยาง เซิน (揚森) แห่งกองทัพปฏิวัติแห่งชาติจีน ได้เชิญหลี่มาที่บ้านของเขาในว่านเสี้ยน มณฑลเสฉวน ซึ่งภาพที่แสดงในบทความนี้เป็นภาพที่ได้รับการถ่ายจากที่นั่น

ขุนศึกชาวจีน อู๋ เพ่ยฝู (吳佩孚) ก็ได้พาหลี่เข้าไปในบ้านของเขาเพื่อความพยายามที่จะค้นหาความลับของการใช้ชีวิต 250 ปี

เขาเสียชีวิตจากสาเหตุตามธรรมชาติในวันที่ 6 พฤษภาคม ค.ศ. 1933 ในไคเสี้ยน มณฑลเสฉวน สาธารณรัฐจีน และภรรยาที่ยังมีชีวิตคนที่ 24 ของเขา เป็นสตรีวัย 60 ปี คาดว่าหลี่จะมีลูกหลานกว่า 200 คนในช่วงชีวิตของเขา จากภรรยาที่มีชีวิตอยู่ 23 คน ส่วนแหล่งข้อมูลอื่นให้เครดิตเขาด้วยลูกหลาน 180 คน กว่า 11 รุ่น ผ่านการใช้ชีวิตในช่วงก่อนที่เขาเสียชีวิต และการแต่งงาน 14 ครั้ง

หลังจากที่เขาเสียชีวิต หยาง เซิน ได้เขียนบันทึกเกี่ยวกับเขาในผลงานเรื่องราวของชายผู้โชคดีอายุ 250 ปี (一个250岁长寿老人的真实记载) ซึ่งเขาอธิบายลักษณะของหลี่ ดังนี้ "เขามีสายตาที่ดีและก้าวย่างอย่างรวดเร็ว หลี่ขณะยืนมีความสูงเจ็ดฟุต มีเล็บที่ยาวมาก และผิวสีแดงก่ำ"

เส้นเวลาแห่งอายุขัยอ้างอิงจากนายพลหยาง เซิน

ในเขตฉีเจียง มณฑลเสฉวน ในปี ค.ศ. 1677 ซึ่งเป็นปีที่หลี่ ชิงหยุน เกิด เมื่ออายุสิบสามปีเขาเริ่มต้นชีวิตด้วยการรวบรวมสมุนไพรบนภูเขาพร้อมกับบุคคลที่แก่กว่าสามคน ครั้นเมื่ออายุห้าสิบเอ็ดปี เขาทำหน้าที่เป็นที่ปรึกษาด้านยุทธวิธีและการทำแผนที่ในกองทัพของนายพลเยว่ จงฉี

เมื่ออายุเจ็ดสิบแปดปีเขาก็ออกจากอาชีพทหารหลังจากต่อสู้ในยุทธการที่แม่น้ำทอง และกลับสู่การใช้ชีวิตของการรวบรวมสมุนไพรบนภูเขาหิมะในมณฑลเสฉวน เนื่องจากการรับราชการทหารของเขาในกองทัพของนายพลเยว่ จงฉี รัฐบาลแห่งจักรวรรดิได้ส่งเอกสารแสดงความยินดีกับหลี่ในอายุหนึ่งร้อยปีของเขา เช่นเดียวกับวันเกิดครบรอบ 150 และ 200 ปีของเขาในเวลาต่อมา

ในปี ค.ศ. 1908 หลี่ ชิงหยุน และหยาง เฮ่อเซียน ซึ่งเป็นศิษย์ของเขาได้ตีพิมพ์หนังสือความลับแห่งความเป็นอมตะของหลี่ ชิงหยุน

ส่วนปี ค.ศ. 1920 นายพล สฺยง หยางเหอ ได้สัมภาษณ์หลี่ (ชายทั้งสองมาจากหมู่บ้านเฉินเจียชางของเขตว่านโจว ในมณฑลเสฉวน) โดยมีการตีพิมพ์บทความเกี่ยวกับเรื่องนี้ในเอกสารของมหาวิทยาลัยหนานจิงในปีเดียวกัน

และในปี ค.ศ. 1926 อู๋ เพ่ยฝู ได้เชิญหลี่ไปปักกิ่ง การเยี่ยมชมครั้งนี้เกิดขึ้นพร้อมกันกับการสอนของหลี่ที่สมาคมการทำสมาธิแห่งมหาวิทยาลัยปักกิ่ง ตามคำเชิญของหยิ่น ซือจือ ซึ่งเป็นอาจารย์การทำสมาธิและนักเขียนที่มีชื่อเสียง

จากนั้นในปี ค.ศ. 1927 นายพลหยาง เซิน ได้เชิญหลี่มาที่ว่านเสี้ยน ซึ่งภาพถ่ายแรกของหลี่อันเป็นที่รู้จักได้รับการถ่ายที่นี่ มีข่าวสารแพร่กระจายไปทั่วประเทศจีนเกี่ยวกับหลี่ ชิงหยุน และนายพลหยาง เซิน นายพลเจียง ไคเชก จึงได้ขอให้หลี่ไปเยี่ยมหนานจิง อย่างไรก็ตาม เมื่อนักการทูตของหยาง เซิน เดินทางถึงที่เฉินเจียชางอันเป็นบ้านเกิด พวกเขาได้รับคำบอกเล่าจากภรรยาและลูกศิษย์ของหลี่ว่าเขาเสียชีวิตแล้วตามธรรมชาติ โดยไม่มีข้อมูลเพิ่มเติม ดังนั้น วันเสียชีวิตและสถานที่แท้จริงของเขาจึงไม่เคยได้รับการยืนยัน ซึ่งหลี่ ชิงหยุน เสียชีวิตที่ไคเสี้ยนในปี ค.ศ. 1933

ในปี ค.ศ. 1928 คณะบดี หวู จ้งเชียน ของกรมสามัญศึกษาที่มหาวิทยาลัยหมิ่นกว๋อ ได้ค้นพบเอกสารของจักรวรรดิที่แสดงคำอวยพรวันเกิดให้แก่ลี่ ชิงหยุน การค้นพบของเขาได้รับการรายงานครั้งแรกในนอร์ธไชนาเดลีนิวส์ และช่างไห่ดีแคลร์ชันนิวส์ ซึ่งเป็นหนังสือพิมพ์ชั้นนำของจีนในช่วงเวลานั้น แล้วอาจจะเป็นอีกหนึ่งปีให้หลัง ในปี ค.ศ. 1929 โดยเดอะนิวยอร์กไทมส์ และนิตยสารไทม์ สำหรับสิ่งพิมพ์ตะวันตกเชิงทฤษฎีทั้งสองนี้ก็อาจรายงานการเสียชีวิตของหลี่ ชิงหยุน ในเดือนพฤษภาคมปี ค.ศ. 1933

ชีวิตอันยืนนาน

ในขณะที่หลี่ ชิงหยุน อ้างว่าตัวเองเกิดในปี ค.ศ. 1736 หวู จ้งเชียน ศาสตราจารย์แห่งมหาวิทยาลัยเฉิงตู ได้ยืนยันว่าหลี่เดิดในปี ค.ศ. 1677 ตามบทความนิวยอร์กไทมส์ ค.ศ. 1930 หวูได้ค้นพบบันทึกของรัฐบาลจีนตั้งแต่ปี ค.ศ. 1827 ที่แสดงความยินดีกับหลี่ในวันเกิดครบรอบ 150 ปีของเขา และเอกสารเพิ่มเติมต่อมา ที่แสดงความยินดีกับเขาในวันเกิดครบรอบ 200 ปีของเขาในปี ค.ศ. 1877 ในปี ค.ศ. 1928 ผู้สื่อข่าว นิวยอร์กไทมส์ เขียนว่าชายชราหลายคนในละแวกของหลี่ได้ยืนยันว่าปู่ของพวกเขารู้จักเขาเมื่อพวกเขายังเป็นเด็ก และในเวลานั้นเขาเป็นคนที่โตแล้ว

อย่างไรก็ตาม ผู้สื่อข่าวของ เดอะนิวยอร์กไทมส์ รายงานว่า "หลายคนที่ได้เห็นเขาเมื่อเร็ว ๆ นี้ประกาศว่าลักษณะใบหน้าของเขาไม่แตกต่างจากบุคคลที่อายุน้อยกว่าของเขาสองศตวรรษ" ยิ่งไปกว่านั้น นักวิจัยเกี่ยวกับวัยชราได้แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับการอ้างอายุด้วยความสงสัยเป็นอย่างมาก ความถี่ของการอ้างอายุที่ไม่ถูกต้องเพิ่มขึ้นตามอายุที่อ้าง สิ่งที่ปรากฏขึ้นจาก 65 เปอร์เซนต์ของการอ้างต่ออายุ 110–111 ปีไม่ถูกต้อง, ต่อ 98 เปอร์เซนต์ของการอ้างเป็น 115 ปี กับอัตรา 100 เปอร์เซนต์สำหรับการอ้าง 120 ปีขึ้นไป มันไม่ชัดเจนว่าจะเกิดอะไรขึ้น หากมี นัยสถิติเหล่านี้มีสำหรับเรื่องภายใต้การสนทนา ในฐานะตัวเลขอ้างอิงต่อ "การอ้างที่ผิดพลาดเนื่องจากข้อผิดพลาดด้านการจัดการ" ในเอกสารราชการของเบลเยียม นักวิจัยเรียกว่าการอ้างของเขา "แปลกประหลาด" และยังตั้งข้อสังเกตว่าอายุที่เขาอ้าง เมื่อเสียชีวิตที่ 256 ปีนั้น เป็นจำนวนพหุคูณของ 8 ซึ่งถือว่าเป็นเลขนำโชคในประเทศจีน ดังนั้นจึงบ่งบอกถึงการปลอมขึ้น นอกจากนี้การเชื่อมโยงอายุของหลี่ที่อ้างถึงการปฏิบัติทางจิตวิญญาณของเขา ได้รับการชี้ให้เห็นว่าเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่น่ากังขา นักวิจัยรับรู้ว่า "ตำนานประเภทนี้ [นักปรัชญาหรือนักปฏิบัติทางศาสนามักยกให้บุคคลดังกล่าวมีอายุยืนแบบสุดโต่ง] ซึ่งถือเป็นเรื่องปกติธรรมดาส่วนใหญ่ในตะวันออกไกล"

อาจารย์ไท่เก๊ก ต้า หลิว หนึ่งในลูกศิษย์ลูกหาของหลี่ ได้เล่าถึงเรื่องราวของอาจารย์ของเขาว่า: เมื่ออาจารย์หลี่อายุ 130 ปีได้พบกับฤาษีผู้สูงวัยบนภูเขา ที่มีอายุมากกว่า 500 ปี ผู้สอนปา-กว้าจ่าง และชี่กงหนึ่งชุดแก่เขา พร้อมคำแนะนำในการหายใจ, การฝึกการเคลื่อนไหวผสานกับเสียงที่เจาะจง และคำแนะนำเกี่ยวกับอาหาร ต้า หลิว รายงานว่าอาจารย์ของเขากล่าวว่าชีวิตอันยืนยาวของเขา "นั้นเกิดจากข้อเท็จจริงที่ว่า เขาออกกำลังกายทุกวัน อย่างสม่ำเสมอ, ถูกต้อง และด้วยความจริงใจ เป็นเวลา 120 ปี"

อ้างอิง

1. . Likenews.tw. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2014-12-31. สืบค้นเมื่อ 2015-03-10. Unknown parameter |deadurl= ignored (help)
2. "256歲娶24妻 李慶遠長壽秘訣公開 | 即時新聞 | 20130927 | 蘋果日報". Appledaily.com.tw. 2013-09-27. สืบค้นเมื่อ 2015-03-10.
3. Young Robert D.; Desjardins Bertrand; McLaughlin Kirsten; Poulain Michel; Perls Thomas T. (2010). "Typologies of Extreme Longevity Myths". Current Gerontology and Geriatrics Research. 2010: 1–12. doi:10.1155/2010/423087. PMC 3062986. PMID 21461047.
4. https://www.snopes.com/fact-check/li-ching-yuen/
5. Yang, Jwing-Ming (1989). (PDF). YMAA Publication Centre. ISBN 0-940871-06-8. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม (PDF) เมื่อ 2011-07-18. Unknown parameter |deadurl= ignored (help)
6. Castleman, Michael; Saul Hendler, Sheldon (1991). The healing herbs: the ultimate guide to the curative power of nature's medicines. Rodale Press. p. 206. ISBN 978-0-87857-934-1.
7. "Li Ching-Yun Dead". The New York Times. 6 May 1933.
8. Miami Herald (12 October 1929). "Living forever". The Evening Independent.
9. Harris, Timothy (2009). Living to 100 and Beyond. ACTEX Publications. p. 70. ISBN 978-1-56698-699-1.
10. Yang, Sen. A Factual Account of the 250 Year-Old Good-Luck Man. Taipei, TW: Chinese and Foreign Literature Storehouse.
11. Sen, Yang; Olson, Stuart Alve (2014). The Immortal: True Accounts of the 250-Year-Old Man, Li Qingyun. Valley Spirit Arts. p. xvi-xix. ISBN 978-1-889633-34-3.
12. Complete Stories. 1933. p. 95.
13. "Tortoise-Pigeon-Dog". Time. 15 May 2012.
14. Ettington, Martin K. (2008). Immortality: A History and How to Guide: Or How to Live to 150 Years and Beyond. Martin Ettington. p. 43. ISBN 978-1-4404-6493-5.
15. Liu, Da (1983). Taoist Health Exercise Book. Putnam.

แหล่งข้อมูลอื่น

• Chi Kung – Qigong – Meditation
• CEMETRAC – Centro de Estudos da Medicina Tradicional e Cultura Chinesa (โปรตุเกส)
• Tortoise-Pigeon-Dog – Time article on Li Ching-Yuen (15 May 1933)