ฮิเดกิ ชิรากาวะ
ลิงก์ข้ามภาษาในบทความนี้ มีไว้ให้ผู้อ่านและผู้ร่วมแก้ไขบทความศึกษาเพิ่มเติมโดยสะดวก เนื่องจากวิกิพีเดียภาษาไทยยังไม่มีบทความดังกล่าว กระนั้น ควรรีบสร้างเป็นบทความโดยเร็วที่สุด |
ฮิเดกิ ชิรากาวะ (ญี่ปุ่น: 白川 英樹 โรมาจิ: Shirakawa Hideki, เกิดวันที่ 20 สิงหาคม พ.ศ. 2479) เป็นนักเคมีและวิศวกรชาวญี่ปุ่น และดำรงตำแหน่งศาสตราจารย์เกียรติคุณประจำมหาวิทยาลัยสึกูบะและมหาวิทยาลัยเจ้อเจียง เป็นที่รู้จักจากการค้นพบพอลิเมอร์ที่สามารถนำไฟฟ้าได้ และได้รับรางวัลโนเบลสาขาเคมีในปี พ.ศ. 2543 ร่วมกับอลัน แมกเดอร์มิดและอลัน ฮีเกอร์
| ฮิเดกิ ชิรากาวะ | |
|---|---|
ฮิเดกิ ชิรากาวะ | |
| เกิด | 20 สิงหาคม ค.ศ. 1936 (84 ปี) โตเกียว ประเทศญี่ปุ่น |
| สัญชาติ | ญี่ปุ่น |
| ศิษย์เก่า | สถาบันเทคโนโลยีแห่งโตเกียว |
| มีชื่อเสียงจาก | พอลิเมอร์นำไฟฟ้า |
| รางวัล | รางวัลโนเบลสาขาเคมี (พ.ศ. 2543) เครื่องราชอิสริยาภรณ์วัฒนธรรม (พ.ศ. 2543) |
| อาชีพทางวิทยาศาสตร์ | |
| สาขา | เคมี |
| สถาบันที่ทำงาน | มหาวิทยาลัยเพนซิลเวเนีย มหาวิทยาลัยสึกูบะ |
| มีอิทธิพลต่อ | อลัน แมกเดอร์มิด |
ประวัติ
ฮิเดกิ ชิรากาวะเกิดที่กรุงโตเกียว ประเทศญี่ปุ่นในครอบครัวของแพทย์ทหาร และได้ย้ายติดตามครอบครัวของบิดาไปอยู่ที่แมนจูกัวและไต้หวันในวัยเด็ก ต่อมาในปี พ.ศ. 2487 ได้ย้ายกลับมาที่ประเทศญี่ปุ่นไปอยู่บ้านเกิดของมารดาที่เมืองทากายามะ จังหวัดกิฟุ
ชิรากาวะจบการศึกษาและได้รับปริญญาวิศวกรรมศาสตรบัณฑิตสาขาวิศวกรรมเคมีจากสถาบันเทคโนโลยีแห่งโตเกียวในปี พ.ศ. 2504 หลังจากนั้นได้รับปริญญาดุษฎีบัณฑิตจากสถาบันเดียวกันในปี พ.ศ. 2509 หลังจากนั้นได้เข้าทำงานเป็นผู้ช่วยวิจัยที่ห้องปฏิบัติการทรัพยากรเคมีที่สถาบันเทคโนโลยีแห่งโตเกียว
งานวิจัย
ขณะที่ทำงานเป็นผู้ช่วยวิจัยที่สถาบันเทคโนโลยีแห่งโตเกียวนั้น ชิรากาวะได้ค้นพบพอลิอะเซทิลีนซึ่งมีลักษณะปรากฏคล้ายกับโลหะ เมื่ออลัน แมกเดอร์มิดมาเยี่ยมสถาบันเทคโนโลยีแห่งโตเกียวในปี พ.ศ. 2518 แมกเดอร์มิดสนใจผลการค้นพบนี้ของชิรากาวะมาก และได้ชักชวนให้ชิรากาวะมาเป็นนักวิจัยหลังปริญญาเอกที่ห้องปฏิบัติการของเขาที่มหาวิทยาลัยเพนซิลเวเนียในปีถัดมา ทั้งสองร่วมกับนักฟิสิกส์อีกหนึ่งคนคืออลัน ฮีเกอร์ได้ร่วมกันพัฒนาคุณสมบัติการนำไฟฟ้าของพอลิอะเซทิลีน ซึ่งในปี พ.ศ. 2520 พวกเขาพบว่าเมื่อนำพอลิเมอร์ไปทำปฏิกิริยา (โดป) ด้วยไอของไอโอดีนจะได้พอลิเมอร์ที่มีคุณสมบัติการนำไฟฟ้าดีขึ้น ซึ่งนำไปสู่รางวัลโนเบลสาขาเคมีที่ได้รับร่วมกันในปี พ.ศ. 2543
ในปี พ.ศ. 2522 ชิรากาวะดำรงตำแหน่งเป็นผู้ช่วยศาสตราจารย์ที่มหาวิทยาลัยสึกูบะ ก่อนจะเลื่อนชั้นขึ้นเป็นศาสตราจารย์ในอีกสามปีถัดมา
รางวัลโนเบล
ชิรากาวะได้รับรางวัลโนเบลสาขาเคมีในปี พ.ศ. 2543 ร่วมกับอลัน ฮีเกอร์และอลัน แมกเดอร์มิดจากมหาวิทยาลัยเพนซิลเวเนียจากการค้นพบและพัฒนาพอลิเมอร์นำไฟฟ้า (conductive polymer) โดยเป็นชาวญี่ปุ่นคนแรกที่ไม่ได้จบจากมหาวิทยาลัยแห่งชาติทั้งเจ็ดที่ได้รับรางวัลโนเบล และเป็นชาวญี่ปุ่นคนที่สองที่ได้รับรางวัลโนเบลสาขาเคมี และในปีเดียวกันชิรากาวะได้รับพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์วัฒนธรรมด้วย
มุมมองส่วนตัว
ชิรากาวะได้ให้สัมภาษณ์กับหนังสือพิมพ์เดอะเจแปนไทมส์ว่าเขาไม่ต้องการให้รางวัลโนเบลได้รับความสนใจจากสื่อมวลชนมากเกินไป และหวังว่างานวิจัยด้านอื่นนอกเหนือจากสาขาของรางวัลโนเบลจะได้รับความสนใจเช่นนั้นบ้าง เขามองว่าสังคมที่งานวิจัยหลากหลายแขนงได้รับการยอมรับจะสามารถรับมือกับความเปลี่ยนแปลงได้ดีกว่า
อ้างอิง
- "Hideki Shirakawa - Biographical". NobelPrize.org. Nobel Media AB 2018. สืบค้นเมื่อ 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2561. Check date values in:
|access-date=(help) - Shirakawa, Hideki; Louis, Edwin J.; MacDiarmid, Alan G.; Chiang, Chwan K.; Heeger, Alan J. (1977). "Synthesis of electrically conducting organic polymers: halogen derivatives of polyacetylene, (CH)x". Journal of the Chemical Society, Chemical Communications (16): 578–580. doi:10.1039/C39770000578. สืบค้นเมื่อ 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2561. Check date values in:
|access-date=(help) - ↑ "The Nobel Prize in Chemistry 2000". NobelPrize.org. Nobel Media AB 2018. สืบค้นเมื่อ 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2561. Check date values in:
|access-date=(help) - "Nobel chemist to get Order of Culture". เดอะเจแปนไทมส์. 25 ตุลาคม พ.ศ. 2543. สืบค้นเมื่อ 15 มีนาคม พ.ศ. 2562. Check date values in:
|access-date=, |date=(help) - . เดอะเจแปนไทมส์. 16 ตุลาคม พ.ศ. 2559. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 25 กันยายน พ.ศ. 2560. สืบค้นเมื่อ 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2561. Check date values in:
|access-date=, |date=, |archive-date=(help)