เขตปกครองตนเองชนชาติไทและจิ่งพัว เต๋อหง

จังหวัดปกครองตนเองชนชาติไทและจิ่งพัว เต๋อหง หรือ ใต้คง เป็นหนึ่งในแปดจังหวัดปกครองตนเองของมณฑลยูนนาน สาธารณรัฐประชาชนจีน ตั้งอยู่ทางตะวันตกของมณฑล ติดกับเป่าซานทางทิศตะวันออก และรัฐกะชีนของประเทศพม่าทางทิศตะวันตก เมืองเอกคือ นครหมาง (เมืองข้อน)

จังหวัดเต๋อหง 德宏州
จังหวัดปกครองตนเอง
จังหวัดปกครองตนเองชนชาติไทและจิ่งพัว เต๋อหง 德宏傣族景颇族自治州
สถานที่ต่าง ๆ ในจังหวัดเต๋อหง
ศัพทมูลวิทยา: จากภาษาไทใต้คง (ᥖᥬᥲ ᥑᥨᥒᥰ) แปลว่า "ตอนล่างของแม่น้ำนู่ (แม่น้ำสาละวิน)"
สมญา:  บ้านเกิดของนกยูง
เต๋อหงในมณฑลยูนนาน
พิกัดภูมิศาสตร์ (หน่วยงานบริหารจังหวัดเต๋อหง): 24°25′59″N 98°35′08″E / 24.4331°N 98.5856°E / 24.4331; 98.5856พิกัดภูมิศาสตร์: 24°25′59″N 98°35′08″E / 24.4331°N 98.5856°E / 24.4331; 98.5856
ประเทศ	สาธารณรัฐประชาชนจีน
มณฑล	ยูนนาน
ก่อตั้ง	24 กรกฎาคม 1953
ศูนย์กลางการปกครอง	นครหมาง
จำนวนเขตการปกครอง	2 นคร และ 3 เทศมณฑล นครหมาง นครรุ่ยลี่ เทศมณฑลเหลียงเหอ เทศมณฑลหยิงเจียง เทศมณฑลหล่งชวัน
การปกครอง
• ผู้ว่าการจังหวัด	เว่ย์ กั่ง (卫岗) (CPC)
• เลขาธิการพรรค	หวาง จวิ้นเฉียง (王俊强)
พื้นที่^:536
• ทั้งหมด	11,172.24 ตร.กม. (4,313.63 ตร.ไมล์)
อันดับพื้นที่	อันดับที่ 16
ขนาด^:97
• ความยาว	170 กิโลเมตร (110 ไมล์)
• ความกว้าง	122 กิโลเมตร (76 ไมล์)
ความสูง^:106 (นครหมาง)	920 เมตร (3,020 ฟุต)
ความสูงจุดสูงสุด^:106 (ภูเขาต้าเหนียง (大娘山) ทางเหนือของเทศมณฑลหยิงเจียง)	3,404.6 เมตร (11,169.9 ฟุต)
ความสูงจุดต่ำสุด^:106 (หุบเขาแม่น้ำเจี๋ยหยาง (羯羊河) ทางตะวันตกของเทศมณฑลหยิงเจียง)	210 เมตร (690 ฟุต)
ประชากร  (สำมะโนปี 2010)^:6
• ทั้งหมด	1,211,440 คน
• ประมาณ  (2016)^:38	1,294,000
• อันดับ	อันดับที่ 13
• ความหนาแน่น	110 คน/ตร.กม. (280 คน/ตร.ไมล์)
• อันดับความหนาแน่น	อันดับที่ 9
กลุ่มชาติพันธุ์^:38
• ฮั่น	704,000 - 52.24%
• ไทใต้คง	368,100 - 28.45%
• จิ่งพัว	141,200 - 10.91%
• ลีสู่	33,400 - 2.58%
• อาชาง	32,100 - 2.48%
• ปะหล่อง	15,200 - 1.17%
เพศ^:101–160
• ชาย	624,774 - 51.57%
• หญิง	586,666 - 48.43%
เขตเวลา	UTC+8
รหัสไปรษณีย์	678400
รหัสพื้นที่	(0) 692
รหัส ISO 3166	CN-YN-31
ทะเบียนพาหนะ	云N
เว็บไซต์	www.dh.gov.cn

เขตปกครองตนเองชนชาติไทและจิ่งพัว เต๋อหง
ชื่อภาษาจีน
อักษรจีนตัวย่อ	德宏傣族景颇族自治州
อักษรจีนตัวเต็ม	德宏傣族景頗族自治州
การถอดเสียง ภาษาจีนกลางมาตรฐาน พินอิน Déhóng Dǎizú Jǐngpōzú Zìzhìzhōu. Tehong Shan Hnang Jingpho Ko' pi' oak khyoke kwang Ra Desa.
ชื่อภาษาพม่า
ภาษาพม่า	တယ်ဟုန် ရှမ်း နှင့် ဂျိမ်းဖော ကိုယ်ပိုင်အုပ်ချုပ်ခွင့်ရ စီရင်စု
ชื่อไทใต้คง
ไทใต้คง	ᥟᥪᥒᥱ ᥙᥪᥴ ᥓᥝᥲ ᥙᥩᥒ ᥛᥥᥝᥰ ᥖᥭᥰ ᥓᥤᥒ ᥚᥨᥲ ᥖᥬᥲ ᥑᥨᥒᥰ
ชื่อจิ่งเผาะ
จิ่งเผาะ	Sakhkung Sam Jinghpo Amyu Madu Uphkang Mungdo
ชื่อไจ้หว่า
ไจ้หว่า	Sikung Sam Zaizo Byumyu Yumsing Upkang Mau

เขตการปกครอง

จังหวัดเต๋อหงแบ่งออกเป็น 3 เทศมณฑล และ 2 นครระดับเทศมณฑล โดยเมืองเอกของจังหวัดคือ นครหมาง (หมางชื่อ)

แผนที่
รุ่ยลี่ (นคร) หมางชื่อ (นคร) เทศมณฑล เหลียงเหอ เทศมณฑล หยิงเจียง เทศมณฑล หล่งชวัน
ชื่อ	อักษรจีน	พินอิน	ประชากรปี 2010 (คน)	พื้นที่ (ตร.กม.)	ความหนาแน่น (คน/ตร.กม.)
นครหมาง (เมืองข้อน)	芒市	Máng Shì	389,891	2,987	131
นครรุ่ยลี่ (เมืองมาว)	瑞丽市	Ruìlì Shì	180,627	1,020	177
เทศมณฑลเหลียงเหอ (เมืองตี)	梁河县	Liánghé Xiàn	154,175	1,159	133
เทศมณฑลหยิงเจียง (เมืองหล้า)	盈江县	Yíngjiāng Xiàn	305,167	4,429	69
เทศมณฑลหล่งชวัน (เมืองวัน)	陇川县	Lǒngchuān Xiàn	181,580	1,931	94

แหล่งข้อมูลอื่น

•   วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ เขตปกครองตนเองชนชาติไทและจิ่งพัว เต๋อหง
• เว็บไซต์จังหวัดเต๋อหง 2005-11-07 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (ในภาษาจีน)
• (นิตยสารในภาษาจีน)
• (จาก Xinhuanet.com ในภาษาจีน)

อ้างอิง

1. 卫岗 简历 [Curriculum vitae of Wei Gang]. people.com.cn (ภาษาจีน). People's Daily Online, local government leader database. สืบค้นเมื่อ 2018-08-16.
2. 王俊强 简历 [Curriculum vitae of Wang Junqiang]. people.com.cn (ภาษาจีน). People's Daily Online, local government leader database. สืบค้นเมื่อ 2018-08-16.
3. Li Cheng (李赪) (2012). 《云南统计年鉴2017》 [Statistical Yearbook of Yunnan 2017] (ภาษาจีน). Beijing: China Statistics Press. ISBN 978-7-5037-8267-1.
4. 德宏傣族景颇族自治州志编纂委员会 (1994). 《德宏州志·综合卷》 [Annals of Dehong Prefecture · Integrated Volume] (ภาษาจีน). Mangshi: Dehong Nationalities Publishing House. ISBN 7-8052-5248-3.
5. Luo Jinzhong (罗进忠) (2012). 《云南省2010年人口普查资料》 [People Census Reference of Yunnan 2010] (ภาษาจีน). Beijing: China Statistics Press. ISBN 978-7-5037-6548-3.
6. Executive chief editor: Tian Qiyun (田启云); 德宏傣族景颇族自治州志编纂委员会 (2017). 《德宏年鉴2017》 [Yearbook of Dehong 2017] (ภาษาจีน). Mangshi: Dehong Nationalities Publishing House. ISBN 978-7-5558-0726-1.