เขตสงวนชีวภาคมายา

เขตสงวนชีวภาคมายา (สเปน: Reserva de la biosfera maya) เป็นเขตสงวนธรรมชาติในประเทศกัวเตมาลา ซึ่งมีสภาพื้นที่คุ้มครองแห่งชาติของกัวเตมาลาเป็นผู้จัดการ มีพื้นที่ 21,602 ตารางกิโลเมตร

เขตสงวนชีวภาคมายา
Reserva de la biosfera maya
VI
ป่าฝนเขตร้อนหนาแน่นในเอลมีราดอร์ ประเทศกัวเตมาลา เนินด้านหน้าเป็นพีระมิดเอลตีเกรซึ่งมีพืชปกคลุม
Nickname: เขตสงวนมายา
ประเทศ	กัวเตมาลา
ดินแดน	จังหวัดเปเตน
จุดสูงสุด
- elevation
จุดต่ำสุด
- elevation
พื้นที่	21,602.04 ตร.กม. (8,341 ตร.ไมล์)
ไบโอม	ป่าชื้นเขตร้อน, มีพื้นที่ชุ่มน้ำ
IUCN category	IX

สวนนี้เป็นถิ่นที่อยู่ของสัตว์หลายชนิดรวมทั้งจระเข้เม็กซิโก (Morelet's crocodile) และไก่งวงลายนกยูง (ocellated turkey) นอกจากนี้ยังมีพืชพรรณอุดมรวมทั้งเบรดนัต, มะฮอกกานี, มะฮอกกานีเม็กซิโก (Swietenia humilis), ฟิดเดิลวูด (Vitex gaumeri), ซีดาร์, Bucida buceras, ล็อกวูด (Haematoxylum campechianum), โกงกางใบใหญ่ (Rhizophora mangle) และออลสไปซ์ บริเวณมีตั้งแต่พื้นที่ชุ่มน้ำไปจนถึงทิวเขาเตี้ย ๆ และมีแหล่งน้ำจำนวนมากทั้งทะเลสาบ แม่น้ำ ลำธาร และปล่องหินปูน

เขตสงวนฯ ตั้งขึ้นในปี 2533 เพื่อพิทักษ์พื้นที่ป่าเขตร้อนที่ใหญ่ที่สุดในทวีปอเมริกาที่เหลืออยู่ทางเหนือของป่าแอมะซอน แบบจำลองเขตสงวนชีวภาคซึ่งยูเนสโกนำไปปฏิบัติมุ่งส่งเสริมความสมดุลระหว่างกิจกรรมของมนุษย์กับชีวภาคโดยรวมการพัฒนาเศรษฐกิจอย่างยั่งยืนอยู่ในการวางแผนอนุรักษ์ด้วย

โบราณคดี

วันที่ 1 กุมภาพันธ์ 2561 นักโบราณคดีกัวเตมาลา สหรัฐ และยุโรปประกาศว่าพวกเขาใช้ไลดาร์ค้นหาอาคารมายาอีก 60,000 อาคารในเขตสงวนฯ มีศูนย์กลางพิธีกรรมหลักของมายาสี่แห่งทั้งลานกว้างและพีระมิดซึ่งซ่อนอยู่ภายใต้กลุ่มใบหนาแน่น สิ่งปลูกสร้างอื่นมีทางหลวงยกระดับ การชลประทานซับซ้อนและระบบขั้นบันได กำแพงป้องกัน เชิงเทินและค่ายคู นอกจากนี้ยังพบร่องรอยการปล้นสะดม ภาพไลดาร์ยังแสดงว่าชาวมายาเปลี่ยนแปลงภูมิภาพอย่างสำคัญกว่าที่คาดไว้เดิม ในบางพื้นที่ร้อยละ 95 ของพื้นที่ที่มีอยู่มีการเพาะปลูก มีการสำรวจพื้นที่กว่า 2,100 ตารางกิโลเมตร ผลิตชุดข้อมูลของไลดาร์ใหญ่สุดเท่าที่เคยทำสำหรับการวิจัยโบราณคดี

อ้างอิง

1. UNESCO. . คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 3 July 2009.
2. CONAP. (ภาษาสเปน). conap.gob.gt. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม (xls) เมื่อ 8 October 2011. สืบค้นเมื่อ 14 June 2011.
3. . www.unesco.org. UNESCO. 8 มีนาคม 2011. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 22 มีนาคม 2017. สืบค้นเมื่อ 4 กุมภาพันธ์ 2018.
4. . Associated Press. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 3 กุมภาพันธ์ 2018. สืบค้นเมื่อ 4 กุมภาพันธ์ 2018.
5. . National Geographic. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 3 กุมภาพันธ์ 2018. สืบค้นเมื่อ 4 กุมภาพันธ์ 2018.

พิกัดภูมิศาสตร์: 17°25′48″N 90°53′26″W / 17.43000°N 90.89056°W / 17.43000; -90.89056