เทรบูเชต

บทความนี้มีเนื้อหาที่สั้นมาก ต้องการเพิ่มเติมเนื้อหาหรือพิจารณารวมเข้ากับบทความอื่นแทน

เทรบูเชต (อังกฤษ: trebuchet; ฝรั่งเศส: trébuchet) เป็นแคทะพัลต์ (catapult) ประเภทหนึ่ง ที่ใช้แขนเหวี่ยงเพื่อโยนวัตถุ เป็นเครื่องยนต์การล้อม (siege engine) ทรงพลังที่พบทั่วไปก่อนการมาถึงของดินปืน

มุมมองด้านข้างของเทรบูเชตแบบน้ำหนักถ่วง

มีเทรบูเชตสองชนิดหลัก ชนิดแรกเป็นเทรบูเชตเสียดทาน หรือแมนกะเนล (mangonel) ซึ่งใช้แรงมนุษย์ในการเหวี่ยงแขน ปรากฏครั้งแรกในประเทศจีนในศตวรรษที่ 4 ก่อนคริสตกาล ต่อมาพวกอาวาร์นำไปเผยแพร่ทางตะวันตก จักรวรรดิไบแซนไทน์รับเทคโนโลยีดังกล่าวในปลายคริสต์ศตวรรษที่ 6 และประเทศเพื่อนบ้านในศตวรรษต่อ ๆ มา

อีกชนิดหนึ่งได้แก่ เทรบูเชตน้ำหนักถ่วง หรือเรียก เทรบูเชตสมดุล ซึ่งมีในภายหลังและมักมขนาดใหญ่กว่า ใช้น้ำหนักถ่วงเพื่อเหวี่ยงแขน ปรากฏขึ้นครั้งแรกในโลกคริสเตียนและมุสลิมแถบเมดิเตอร์เรเนียนในคริสต์ศตวรรษที่ 12 และมองโกลนำกลับไปเผยแพร่ในจีนในคริสต์ศตวรรษที่ 13

อ้างอิง

1. Janin 2014, p. 41.

บรรณานุกรม

• Janin, Hunt; Carlson, Ursula (10 January 2014). Mercenaries in Medieval and Renaissance Europe. Jefferson, North Carolina: McFarland. ISBN 978-1-4766-1207-2. OCLC 1045562559. สืบค้นเมื่อ 30 October 2018.