เทือกเขาชิรากามิ

เทือกเขาชิรากามิ (ญี่ปุ่น: 白神山地 โรมาจิ: Shirakami-sanchi) เป็นเทือกเขาที่ทอดตัวอยู่ตามแนวแบ่งเขตจังหวัดอากิตะ และจังหวัดอาโอโมริ บริเวณเทือกเขามีพื้นที่ประมาณ 1,300 ตารางกิโลเมตร หรือ 812,500 ไร่ มียอดเขาที่สูงกว่า 1,000 เมตรเป็นจำนวนมาก ยอดที่สูงที่สุดคือ ยอดเขามูกาอิชิรากามิ มีความสูง 1,243 เมตร รอบ ๆ เทือกเขามีคนอาศัยอยู่มาเป็นเวลาช้านานแล้ว และมีความผูกพันอย่างแน่นแฟ้นกับผืนป่าบีชที่พวกเขาถือว่าเป็นป่าศักดิ์สิทธิ์ ในปี พ.ศ. 2525 (ค.ศ. 1982) มีการวางแผนก่อสร้างถนนบริเวณเทือกเขา แต่เนื่องจากตามแผนนี้จะต้องตัดถนนผ่านใจกลางของเทือกเขา ทำให้ถูกคัดค้านจากกลุ่มผู้อนุรักษ์ธรรมชาติ จนกระทั่งปี พ.ศ. 2526 (ค.ศ. 1983) ได้มีการค้นพบนกหัวขวานดำสายพันธุ์หายากในป่าบีช และได้ยกสถานะให้เป็นอนุสรณ์ทางธรรมชาติ งานด้านการอนุรักษ์จึงมีความสำคัญมากขึ้น และแผนการก่อสร้างถนนก็ถูกยกเลิกไปในที่สุดในปี พ.ศ. 2532 (ค.ศ. 1989)

ชิรากามิซันจิ *
แหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก
น้ำตกในเทือกเขาชิรากามิ
ประเทศ	จังหวัดอาโอโมริ จังหวัดอากิตะ  ญี่ปุ่น
ประเภท	มรดกทางธรรมชาติ
เกณฑ์พิจารณา	(ix)
ประวัติการขึ้นทะเบียน
ขึ้นทะเบียน	2536 (คณะกรรมการสมัยที่ 17)
* ชื่อตามที่ได้ขึ้นทะเบียนในบัญชีแหล่งมรดกโลก ** ภูมิภาคที่จัดแบ่งโดยยูเนสโก

มรดกโลก

เทือกเขาชิรากามิได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกในการประชุมคณะกรรมการมรดกโลกสมัยสามัญครั้งที่ 17 พร้อมกับเกาะยากุ ปราสาทฮิเมจิ และวัดโฮรีว เมื่อปี พ.ศ. 2536 ที่เมืองการ์ตาเฮนา ประเทศโคลอมเบีย ด้วยข้อกำหนดและหลักเกณฑ์ในการพิจารณา ดังต่อไปนี้

• (ix) - เป็นแหล่งที่เกิดจากปรากฏการณ์ทางธรรมชาติที่มีเอกลักษณ์หายากหรือสวยงามเป็นพิเศษ เช่น แม่น้ำ น้ำตก ภูเขา

แหล่งข้อมูลอื่น

• http://whc.unesco.org/pg.cfm?cid=31&id_site=663

พิกัดภูมิศาสตร์: 40°28′12″N 140°7′48″E / 40.47000°N 140.13000°E / 40.47000; 140.13000