ทิวเขาพะโค

ทิวเขาพะโค (พม่า: ပဲခူးရိုးမ) เป็นช่วงของทิวเขา เนินเขาเตี้ย ๆ และพื้นที่สูง ระหว่างแม่น้ำอิรวดีกับแม่น้ำสะโตงในภาคกลางของพม่า แนวทิวเขาลากยาวจากเขาโปะป้าทางตอนเหนือ สู่เนินเขาสิงคุตระ (เชียงกุตระ) ทางตอนใต้ ทั้งแม่น้ำพะโคและแม่น้ำสะโตง ล้วนมีต้นกำเนิดจากทิวเขาพะโค

ทิวเขาพะโค
ပဲခူးရိုးမ
แผนที่จุดที่ตั้งในประเทศพม่า
จุดสูงสุด
ยอด	เขาโปะป้า
ความสูง เหนือระดับน้ำทะเล	1,518 เมตร (4,980 ฟุต)
พิกัด	20°55′27″N 95°15′02″E / 20.92417°N 95.25056°E / 20.92417; 95.25056
ข้อมูลเชิงขนาด
ยาว	475 กิโลเมตร (295 ไมล์) เหนือ-ใต้
กว้าง	60 กิโลเมตร (37 ไมล์) ตะวันออก-ตะวันตก
ข้อมูลทางภูมิศาสตร์
ประเทศ	พม่า
พิกัดเทือกเขา	20°55.3′N 95°14.9′E / 20.9217°N 95.2483°E / 20.9217; 95.2483พิกัดภูมิศาสตร์: 20°55.3′N 95°14.9′E / 20.9217°N 95.2483°E / 20.9217; 95.2483

จุดสูงสุด

ยอดเขาที่สูงสุดคือเขาโปะป้า สูง 1,518 เมตร (4,980 ฟุต) เป็นภูเขาไฟทรงกรวยสลับชั้น และยอดเขาเด่นอื่นๆ เช่น บินโฮนตอง (Binhontaung) สูง 2,003 ฟุต (611 เมตร) โกดิตอง (Kodittaung) สูง 1,885 ฟุต (575 เมตร) โพอูตอง (Phoe-Oo Taung) และเนินเขาสิงคุตระ (เชียงกุตระ)

ธรณีวิทยา

ทิวเขาพะโคเกิดขึ้นจากการเปลี่ยนแปลงทางธรณีในยุคพาลีโอจีน ทำให้มีชั้นตะกอนทะเลลึก (pelagic sediment) ประสมกับหินและเถ้าจากภูเขาไฟ ที่เกิดขึ้นในภายหลัง

ประวัติ

เจดีย์ชเวดากอง ถูกสร้างขึ้นกว่าพันปีก่อนบริเวณเนินเขาสิงคุตระ (เชียงกุตระ)

ทิวเขาพะโค เมื่อปี ค.ศ. 1930-1931 เป็นสถานที่เดิมของซะยาซาน ในการต่อต้านการปกครองของอังกฤษ ซะยาซานยกธงประกาศความเป็นอิสระบริเวณเนินเขาอลันตองใกล้เมืองสารวดี

ต่อมาในช่วงหลังทิวเขาพะโคกลายเป็นศูนย์กลางของพรรคคอมมิวนิสต์พม่า

นิเวศวิทยา

ทางตอนเหนือสุดของทิวเขาพะโคเป็นเขตแห้งแล้งของพม่า ขณะที่ทางใต้มีฝนตกได้มากกว่า 80 นิ้วต่อปี เนินเขาในทิวเขาพะโคเดิมทีเป็นป่าทึบมีไม้สักและไม้เนื้อแข็งที่เป็นประโยชน์ในเชิงพาณิชย์ ทางตอนใต้คือป่าไม้เนื้อแข็ง ขณะที่ตอนกลางและตอนเหนือเป็นป่าที่มีไม้สัก การตัดไม้ทำลายป่าอย่างแพร่หลายทำให้ปัจจุบันพื้นที่ป่ามีขนาดลดลง

อ้างอิง

1. Seekins, Donald M. (2006) Historical dictionary of Burma (Myanmar) Scarecrow Press, Lanham, Maryland, page 357, ISBN 0-8108-5476-7
2. Seekins, Donald M. (2006) Historical dictionary of Burma (Myanmar) Scarecrow Press, Lanham, Maryland, page 191, ISBN 0-8108-5476-7
3. Moore, Elizabeth H. (2007) Early landscapes of Myanmar River Books, Bangkok, page 44, ISBN 974-9863-31-3
4. topographic map, 1:250,000 Thayetmyo, Burma, NE 46-4, Series U542, United States Army Map Service, October 1959
5. Ghosh, Parimal (2000) Brave men of the hills: resistance and rebellion in Burma, 1825-1932 University of Hawai'i Press, Honolulu, Hawaii, page 174, ISBN 0-8248-2207-2
6. Seekins, Donald M. (2006) Historical dictionary of Burma (Myanmar) Scarecrow Press, Lanham, Maryland, page 151, ISBN 0-8108-5476-7
7. Stamp, L. Dudley (1930) "Burma: An Undeveloped Monsoon Country" Geographical Review 20(1): pp.86-109, page 105
8. de Terra, Hellmut (1944) "Component Geographic Factors of the Natural Regions of Burma" Annals of the Association of American Geographers 34(2): pp. 67-96, page 82