เบองาวันโซโล

เบองาวันโซโล (อินโดนีเซีย: Bengawan Solo; บางครั้งเรียก เพียง "โซโล", คำว่า Bengawan เป็นภาษาชวาโบราณ หมายถึง แม่น้ำ) เป็นแม่น้ำสายยาวที่สุดในเกาะชวา ของประเทศอินโดนีเซีย โดยมีความยาวประมาณ 540 กิโลเมตร มีความสำคัญในฐานะเป็นเส้นทางสัญจร แหล่งน้ำใช้อุปโภคบริโภค และแหล่งน้ำเพื่อการเกษตรของพื้นที่ทางตอนเหนือและตะวันออกของเกาะ นอกจากนี้ยังมีชื่อเสียงในแวดวงโบราณมานุษยวิทยาด้วย โดยมีการค้นพบซากมนุษย์โบราณหลายครั้งในพื้นที่หลายแห่งของลุ่มน้ำเหล่านี้ รวมทั้งซากดึกดำบรรพ์ของกะโหลกมนุษย์สมัยแรกๆ ที่มีชื่อเรียกกันทั่วไปว่า มนุษย์ชวา ด้วย

เบองาวันโซโล ไหลผ่านเมืองโบโจเนโกโรในเกาะชวา

ภูมิประเทศ

แม่น้ำเบองาวันโซโล มีต้นกำเนิดที่ภูเขาไฟลาวู (Lawu) ในชวาตอนกลาง แล้วไหลไปทางเหนือ ผ่านทิวเขาเซวู ตลอดเส้นทาง มีสาขาแยกออกไปหลายช่วง มีแม่น้ำสาขาที่สำคัญ เช่น แม่น้ำมาดียุน แม่น้ำบรันตัส แม่น้ำโซโลยังผ่านไปทางตะวันออก สู่ชวาตะวันออก ผ่านทิวเขาเกินดัง และลุ่มน้ำโซโลซึ่งเป็นที่ราบ ทั้งนี้ได้ไหลผ่านเมืองใหญ่ชื่อ ซูราการ์ตา (ผู้คนในท้องถิ่นที่นี่เรียกว่า แม่น้ำโซโล) และสุดท้ายไหลออกไปที่ทะเลชวา ใกล้กับเมืองซูราบายา

ประวัติศาสตร์

แม่น้ำสายนี้เป็นแรงบันดาลใจให้ เกอซัง มาร์โตฮาร์โตโน (Gesang Martohartono) แต่งเพลงเบองาวันโซโลขึ้น โดยพรรณนาถึงแม่น้ำสายนี้ และเป็นเพลงที่มีชื่อเสียงมากเพลงหนึ่งของอินโดนีเซีย