เอสเอช-60 ซีฮอว์ก

เอสเอช-60/เอ็มเอช-60 ซีฮอว์ก (อังกฤษ: SH-60/MH-60 Seahawk) เป็นเฮลิคอปเตอร์หลากภารกิจที่มีเครื่องยนต์เทอร์โบชาฟท์สองเครื่องยนต์ โดยมีพื้นฐานโครงสร้างมาจากยูเอช-60 แบล็กฮอว์กและเฮลิคอปเตอร์ตระกูลซิคอร์สกี้ เอส-70 การดัดแปลงที่เด่นชัดที่สุดคือที่ส่วนหางเพื่อลดรอยขูดขีดที่อาจเกิดขึ้นเมื่อลงจอดบนดาดฟ้าเรือ

เอสเอช-60 / เอ็มเอช-60 ซีฮอว์ก

บทบาท	เฮลิคอปเตอร์ทางน้ำหลากภารกิจ
บริษัทผู้ผลิต	ซิคอร์สกี้ แอร์คราฟท์
บินครั้งแรก	12 ธันวาคม พ.ศ. 2522
เริ่มใช้	พ.ศ. 2527
สถานะ	ประจำการ
ผู้ใช้งานหลัก	กองทัพเรือสหรัฐ กองทัพเรือไทย
ช่วงการผลิต	ทศวรรษที่ 2513-ปัจจุบัน
มูลค่า	28 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (เอ็มเอช-60เอส)
พัฒนามาจาก	ยูเอช-60 แบล็กฮอว์ก
แบบอื่น	เอชเอช-60 เจย์ฮอว์ก มิตซูบิชิ เอสเอช-60

กองทัพเรือสหรัฐใช้โครงสร้างของเอช-60 พัฒนารุ่นที่มีชื่อว่าเอสเอช-60บี เอสเอช-60เอฟ เอชเอช-60เอช เอ็มเอช-60อาร์ และเอ็มเอช-60เอส มันสามารถใช้ได้บนเรือฟริเกต เรือพิฆาต เรือลาดตระเวน เรือสนับสนุนการรบ เรือโจมตีสะเทินน้ำสะเทินบก หรือเรือบรรทุกเครื่องบิน ซีฮอว์กสามารถใช้ทำหน้าที่ในสงครามปราบเรือดำน้ำ สงครามใต้น้ำ สงครามทำลายกำลังพื้นผิว สงครามพิเศษทางน้ำ ภารกิจค้าหาและช่วยเหลือ การกิจค้นหาและช่วยเหลือการรบ การส่งกำลังเพิ่มเติมทางดิ่ง และการเคลื่อนย้ายคนเจ็บ

การออกแบบและการพัฒนา

ต้นกำเนิด

ในทศวรรษที่ 2513 กองทัพเรือสหรัฐได้เริ่มมองหาเฮลิคอปเตอร์แบบใหม่เพื่อเข้ามาแทนที่เอสเอช-2 ซีสไปรท์ ซีสไปรท์นั้นถูกใช้เพื่อเป็นฐานให้กับระบบอเนกประสงค์ทางอากาศขนาดเบา เป็นระบบอิเลคทรอนิกอากาศสำหรับสงครามทางทะเลและมีความสามารถรองคือการค้าหนและช่วยเหลือ ด้วยความก้าวหน้าในเซ็นเซอร์และระบบอิเลคทรอนิกอากาศที่นำระบบดังกล่าวไปสู่รุ่นที่สอง แต่เอสเอช-2 ก็ไม่ใหญ่พอที่จะติดตั้งอุปกรณ์เหล่านั้นได้หมด ในกลางทศวรรษที่ 2513 กองทัพได้ประเมินซิคอร์สกี้ วายยูเอช-60 และโบอิง-เวอร์ทอล วายยูเอช-31 ในการแข่งขันหาอากาศยานขนส่งแบบใหม่ กองทัพเรือมีความต้องการเดียวกับกองทัพบกเพื่อลดราคา ซิคอร์สกี้และโบอิง-เวอร์ทอลได้ยื่นข้อเสนอให้กับกองทัพเรือโดยเป็นรุ่นที่ดัดแปลงมาจากของกองทัพบกในเดือนเมษายน พ.ศ. 2520 กองทัพเรือยังได้มองหาเฮลิคอปเตอร์ที่ผลิตโดยเบลล์ คาแมน เวสท์แลนด์ และเอ็มบีบี แต่ก็ล้วนมีขนาดเล็กเกินไป พอต้นปีพ.ศ. 2521 กองทัพเรือได้เลือกการออกแบบเอส-70บีของซิคอร์สกี้ ซึ่งใช้ชื่อว่า"เอสเอช-60บี ซีฮอว์ก"

เอสเอช-60บี ซีฮอว์ก

 

ซีฮอว์กที่บินรอรับผู้บาดเจ็บที่ถูกหามมาบนเปล ทั้งหมดเป็นเพียงการซ้อมเท่านั้น

เอสเอช-60บีนั้นมีความคล้ายคลึงกับยูเอช-60เอถึง 83% การเปลี่ยนแปลงหลักการป้องกันการกัดกร่อน เครื่องยนต์ที700 ที่ทรงพลังมากขึ้น เลื่อนตำแหน่งของล้อหลังไปด้านหน้า 13 ฟุต แทนที่ประตูด้านข้างด้วยโครงสร้างลำตัว และเพื่อจุดติดอาวุธเข้าไปสองตำแหน่ง การเปลี่ยนแปลงส่วนอื่นๆ ก็มีทั้งเซลล์เชื้อเพลิงขนาดใหญ่ขึ้น ระบบับเก็บใบพัดด้วยไฟฟ้า ครีบหางที่พับเก็บได้ และท่อปล่อยกระบอกโซนาร์ 25 ท่อที่ด้านข้าง การเปลี่ยนตำแหน่งของล้อด้านหลังทำให้ลดรอยขูดขีดที่เกิดขึ้นเมื่อจอดลงบนดาดฟ้าเรือ

มีวายเอสเอช-60บี ซีฮอว์ก แลมป์ส 3 ที่เป็นต้นแบบ 5 ลำถูกสั่งซื้อ วายเอสเอช-60บีทำการบินครั้งแรกในวันที่ 12 ธันวาคม พ.ศ. 2522 เอสเอช-60บีที่เป็นรุ่นผลิตนั้นทำการบินครั้งแรกในวันที่ 11 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2526 เอสเอช-60บีได้เข้าประจำการในปีพ.ศ. 2527 โดยใช้งานครั้งแรกในปีพ.ศ. 2528

เอสเอช-60บี แลมป์ส 3 จะถูกใช้บนเรือฟริเกต เรือพิฆาต และเรือลาดตระเวนเป็นหลัก ภารกิจหลักของมันคือสงครามทำลายกำลังพื้นผิวและการปราบเรือดำน้ำ

เอสเอช-60บีมีระบบเซ็นเซอร์ที่ซับซ้อนรวมทั้งเครื่องตรวจจับความผิดปกติของแม่เหล็กหรือแมด (Magnetic Anomaly Detector, MAD) และกระบอกโซนาร์ เซ็นเซอร์อื่นๆ รวมทั้งเรดาร์ค้นหาเอพีเอส-124 ระบบอีเอสเอ็ม เอแอลคิว-142 และป้อมอินฟราเรดส่วนหน้าตรงปลายจมูก มันบรรทุกตอร์ปิโดมาร์ก 46 มาร์ก 50 หรือมาร์ก 54 ขีปนาวุธเอจีเอ็ม-114 เฮลไฟร์ และปืนกล เอ็ม60/เอ็ม240 ขนาด 7.62 หรือปืนกลจีเอยู-16 ขนาด 12.7 ม.ม.

เอสเอช-60บีต้องการนักบินเพียงหนึ่งนายและผู้ควบคุมระบบการสงครามหรือเซ็นเซอร์อีกหนึ่งนาย

เอสเอช-60เจเป็นรุ่นหนึ่งของเอสเอช-60บีที่ผลิตมาเพื่อกองกำลังป้องกันตนเองทางอากาศของญี่ปุ่น เอสเอช-60เคเป็นรุ่นที่ดัดแปลงมาจากเอสเอช-60เจ เอสเอช-60เจและเคถูกสร้างขึ้นภายใต้ใบอนุญาตโดยอุตสาหกรรมิตซูบิชิในญี่ปุ่น

เอสเอช-60เอฟ โอเชียนฮอว์ก

หลังจากที่เอสเอช-60บีได้เข้าประจำการ กองทัพเรือก็เริ่มทำการพัฒนาเอสเอช-60เอฟขึ้นมาเพื่อแทนที่เอสเอช-3 ซีคิง การพัฒนาเริ่มขึ้นเมื่อได้ทำสัญญากับซิคอร์สกี้เมื่อเดือนมีนาคม พ.ศ. 2528 เอสเอช060บีแบบแรกๆ นั้นถูกดัดแปลงให้กลายเป็นรุ่นเอฟ บริษัทได้ผลิตรุ่นเอฟออกมา 7 ลำในเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2529 และทำการบนทดสอบครั้งแรกในวันที่ 19 มีนาคม พ.ศ. 2530

เอสเอช-60เอฟทำหน้าที่ในหมวดเรือบรรทุกเครื่องบิน มันมีภารกิจหลักในสงครามปราบเรือดำน้ำและเป็นเฮลิคอปเตอร์ในการค้นหาและช่วยเหลือ มันจะล่าเรือดำน้ำด้วยการหย่อนโซนาร์เอเอ็น/เอคิวเอส-13 และมีโซนาร์กระบอก 14 กระบอก เอสเอช-60เอฟมีตอร์ปิโด มาร์ก 46 และปืนกลที่ประตู อาจเป็นเอ็ม60ดี เอ็ม240 หรือจีเอยู-16 มันมีนักบินหนึ่งนาย นักบินผู้ช่วยหนึ่งนาย ผู้ควบคุมเซ็นเซอร์ยุทธวิธีหนึ่งนาย และผู้ควบคุมเซ็นเซอร์เสียงอีกหนึ่งนาย

เอสเอช-60เอฟเข้าประจำการครั้งแรกในวันที่ 22 มิถุนายน พ.ศ. 2532 ฝูงบินเอสเอช-60เอฟจะเปลี่ยนมาใช้เอสเอช-60เอสในปีพ.ศ. 2552

เอชเอช-60เอช เรสคิวฮอว์ก

 

เอชเอช-60เอชพร้อมนักดำน้ำค้นหาและช่วยเหลือ

เอชเอช-60เอชทำการพัฒนาขึ้นในเดือนกันยายน พ.ศ. 2529 โดยในสัญญาจะผลิตออกมา 5 ลำ มันทำการบินครั้งแรกในวันที่ 17 สิงหาคม พ.ศ. 2531 เอชเอช-60เอชถูกสร้างขึ้นมาพร้อมกับเอชเอช-60 เจย์ฮอว์กของยามชายฝั่งสหรัฐ การส่งมอบเริ่มขึ้นในปีพ.ศ. 2532 พวกมันเริ่มปฏิบัติการได้ในเดือนเมษายน พ.ศ. 2533

มันมีพื้นฐานมาจากเอสเอช-60เอฟ ทำให้มันมีหน้าที่หลักในการค้นหาและช่วยเหลือการรบ การรบพิเศษทางทะเล และสงครามทำลายกำลังพื้นผิว มันมีเซ็นเซอร์แบบรุกและป้องกันมากมาย จึงทำให้มันเป็นหนึ่งในเฮลิคอปเตอร์ที่อยู่รอดได้ดีที่สุดในโลก เซ็นเซอร์นั้นประกอบด้วยป้อมออนฟราเรดหน้าที่มีเลเซอร์ระบบุตำแหน่งและอุปกรณ์ช่วยชีวิต โดยมีเครื่องรบกวนอินฟราเรดเอเแอลคิว-144 เครื่องตรวจจับเลเซอร์เอวีอาร์-2 เครื่องตรวจจับเรดาร์เอพีอาร์-39(วี)2 เครื่องตรวจจับการปล่อยขีปนาวุธเอเออาร์-7 และเครื่องปล่อยพลุล่อเป้าเอแอลอี-47 นอกจากนี้แล้วมันยังได้รับการพัฒนาด้านโครงสร้างของตัวสะท้อนไอเสียเครื่องยนต์ที่จะลดความร้อนซึ่งขีปนาวุธติดตามความร้อนมักมองหา เอชเอช-60เอชสามารถติดตั้งขีปนาวุธเฮลไฟร์ได้ถึง 4 ลูกบนปีกโดยใช้เครื่องยิงแบบเอ็ม299 และยังมีหน้าต่างที่หลากหลายเพื่อติดตั้งปืนกลอย่างเอ็ม60ดี เอ็ม240 จีเอยู-16 และจีเอยู-17/เอ ลูกเรือจะประกอบด้วยนักบินหนึ่งนาย นักบินผู้ช่วยหนึ่งนาย และพลปืนประจำประตูสองนาย

เอ็มเอช-60เอส ไนท์ฮอว์ก

 

เอ็มเอช-60เอส ไนท์ฮอว์ก (MH-60S Knighthawk) ที่กำลังส่งกำลังเพิ่มเติมในแนวดิ่ง

กองทัพเรือได้ติดสินใจว่าจะแทนที่ซีเอช-46 ซีไนท์ของพวกเขาในปีพ.ศ. 2540 หลังจากมีการสาธิตยูเอช-60 ที่ถูกดัดแปลง กองทัพเรือก็ทำสัญญาให้มีการผลิตซีเอช-60 ในปีพ.ศ. 2541 มันทำการบินครั้งแรกในวันที่ 27 มกราคม พ.ศ. 2543 และเริ่มทำการบินทดสอบในปีต่อมา ซีเอช-60 ถูกตั้งชื่อใหม่ว่าเอ็มเอช-60เอสในเดือนมกราคม พ.ศ. 2544

เอ็มเอช-60เอสนั้นมีพื้นฐานมาจากยูเอช-60แอลและมีจุดเด่นมากมายจากเอสเอช-60 มันถูกใช้งานบนเรือโจมตีสะเทินน้ำสะเทินบกและเรือเร็วสนับสนุนการรบ มันมีสองภารกิจ คือ ขนส่งทหารและการส่งกำลังเพิ่มเติมในแนวดิ่ง แต่ก็สามารถทำหน้าที่ค้นหาและช่วยเหลือได้เช่นกัน เอ็มเอช-60เอสไม่มีเซ็นเซอร์ด้านการรุกแต่มีเครื่องรบกวนเรดาร์เอแอลคิว-144 ในอนาคตมันจะมีระบบตรวจหาทุ่นระเบิดเอคิวเอส-20เอและระบบตรวจหาทุ่นระเบิดเลเซอร์ทางอากาศสำหรับการระบุวัตถุที่ถูกฝังอยู่ใต้น้ำ รุ่นเอสนั้นเป็นเฮลิคอปเตอร์แบบแรกของกองทัพเรือสหรัฐที่ใช้ห้องนักบินแก้วซึ่งข้อมูลการบินจะถูกส่งให้กับนักบินผ่านทางหน้าจอดิจิตอลแทนที่จะใช้เกจ์ธรรมดา การป้องกันหลักของมันคือปืนกลเอ็ม60ดี เอ็ม240 หรือจีเอยู-17/เอ ปีกของมันมีพื้นฐานมาจากยูเอช-60แอลของกองทัพบกเพื่อติดตั้งขีปนาวุธเฮลไฟร์ ไฮดรา 70 หรืออาวุธที่ใหญ่กว่านั้น

เอ็มเอช-60เอสรู้จักกันอย่างไม่เป็นทางการว่า"ไนท์ฮอว์ก" (Knighthawk) เพื่อสะท้อนการสืบทอดตำแหน่งจาก"ซีไนท์" (Sea Knight) แม้ว่าชื่อดังกล่าวยังไม่ได้รับการอนุมัติเพื่อมีชื่อ"ซีฮอว์ก"แล้ว ลูกเรือของซีไนท์ประกอบด้วยนักบินหนึ่งนาย นักบินผู้ช่วยหนึ่งนาย และทหารอีกสองนายที่ขึ้นอยู่กับภารกิจ ฝูงบินที่ใช้เอ็มเอช-60เอสถูกตั้งชื่อใหม่เป็นเฮลิคอปเตอร์โจมตีทางทะเล (Helicopter Sea Combat, HSC)

มันไม่เหมือนกับเอช-60 ทั้งหมดของกองทัพเรือ เอ็มเอช-60เอสนั้นไม่ได้มีพื้นฐานมาจากเอส-70บี/เอสเอช-60บีที่มันมีล้อคู่ด้านท้ายที่เยื้องไปทางด้านหน้าและประตูเลื่อนเพียงด้านเดียว แทนที่จะเป็นเช่นนั้นรุ่นเอสเป็นแบบผสม มันมีจุดเด่นที่โครงสร้างหลักของเอส-70เอ/ยูเอช-60 โดยมีประตูเลื่อนทั้งสองด้านและล้อเพียงอันเดียวที่เยื้องไปด้านหลัง และเครื่องยนต์กับใบพัดนั้นมาจากเอส-70บี/เอสเอช-60

ในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2552 สาธารณรัฐเกาหลีได้ร้องของเอ็มเอช-60เอส 8 ลำ เครื่องยนต์จีอี ที700-401ซี 16 เครื่อง และระบบเซ็นเซอร์สัมพันธ์ ซึ่งจะขายในการขายทางกองทัพข้ามประเทศ

เอ็มเอช-60อาร์ ซีฮอว์ก

 

เอ็มเอช-60อาร์กำลังใช้โซนาร์

เดิมทีนั้นเอ็มเอช-60อาร์คือ"การพัฒนาแลมป์ส มาร์ก 3 บล็อก 2" (LAMPS Mark III Block II Upgrade) เมื่อมันเริ่มพัฒนาในปีพ.ศ. 2536 เอสเอช-60บีสองลำถูกดัดแปลงโดยซิคอร์สกี้เพื่อโครงการดังกล่าว เอสเอช-60 ลำแรกที่ถูกดัดแปลงทำการบินครั้งแรกในวันที่ 22 ธันวาคม พ.ศ. 2542 การดัดแปลงทำให้มันได้ชื่อว่าวายเอสเอช-60เอส มันถูกส่งมอบเพื่อทำการทดสอบในปีพ.ศ. 2544 แบบสำหรับการผลิตได้รับชื่อใหม่ว่าเอ็มเอช-60เอส

เอ็มเอช-60อาร์ถูกออกแบบมาโดยผสมลักษณะเด่นของเอสเอช-60บีและเอสเอช-60เอฟ เซ็นเซอร์ของมันมีทั้งชุดเอเอสอี อินฟราเรดหน้า การเชื่อมโยงข้อมูลทางอากาศที่ก้าวหน้า และโซนาร์ทางอากาศแบบใหม่ มันไม่มีเครื่องตรวจจับความผิดปกติของแม่เหล็ก นักบินจะอยู่ในห้องนักบินแก้วแบบเดียวกับเอ็มเอช-60เอส ซึ่งใช้หน้าจอดิจิตอลแทนที่จะเป็นเกจ์วัด ความสามารถในการรุกของมันเพิ่มขึ้นโดยมีตอร์ปิโด มาร์ก 54 และขีปนาวุธเฮลไฟร์

รุ่นอาร์ทำการส่งมอบในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2548 และเริ่มทำการฝึกนักบิน ในปีพ.ศ. 2550 เอ็มเอช-60 ก็เข้าสู่การทดสอบสุดท้ายเพื่อเข้าทำงานในกองบิน เมื่อถึงเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2551 มันถูกส่งไปประจำการบนเรือยูเอสเอส จอห์น ซี. สเตนนิส ตามที่ล็อกฮีด มาร์ตินอ้าง "ภารกิจรองของมันคือการค้นหาและช่วยเหลือ การเพิ่มเติมกำลังในแนวดิ่ง การยิงสนับสนุนพื้วผิวทะเล การสนับสนุนทางจำนวน ยานลำเลียงพล การเคลื่อนย้ายคนเจ็บ และการสื่อสารและส่งข้อมูล"

รุ่นต่างๆ

ในสหรัฐ

• วายเอสเอช-60บี ซีฮอว์ก เป็นรุ่นในการพัฒนาที่ทำให้เกิดเอสเอช-60บี
• เอสเอช-60บี ซีฮอว์ก
• เอ็นเอสเอช-60บี ซีฮอว์ก รุ่นหลักที่ใช้ในการบินทดสอบ
• เอสเอช-60เอฟ โอเชียนฮอว์ก
• เอ็นเอสเอช-60เอฟ ซีฮอว์ เอสเอช-60เอฟที่ถูกดัดแปลงเพื่อทำการสนับสนุนโครงการพัฒนาห้องนักบิน
• เอชเอช-60เอช เรสคิวฮอว์ก
• วายเอสเอช-60อาร์ ซีฮอว์ก
• เอ็มเอช-60อาร์ ซีฮอว์ก:
• วายซีเอช-60เอส ไนท์ฮอว์ก (Knighthawk)
• เอ็มเอช-60เอส ไนท์ฮอว์ก (Knighthawk)

รุ่นส่งออก

• เอส-70บี ซีฮอว์ก ซิคอร์สกี้ที่ออกแบบมาโดยมีชื่อว่าซีฮอว์ก เป็นชื่อที่มักใช้เรียกรุ่นที่ส่งออก
  • เอส-70บี-1 ซีฮอว์ก รุ่นปราบเรือดำน้ำสำหรับกองทัพเรือสเปน ซีฮอว์กรุ่นนี้มีระบบแลมป์สติดตั้งอยู่ด้วย (Light Airbone Multipurpose System, LAMPS)
  • เอส-70บี-2 ซีฮอว์ก รุ่นปราบเรือดำน้ำสำหรับกองทัพเรือออสเตรเลีย คล้ายคลึงกับเอสเอช-บี ซีฮอว์กของสหรัฐ
  • เอส-70บี-3 ซีฮอว์ก รุ่นปราบเรือดำน้ำสำหรับกองกำลังป้องกันตนเองทางทะเลของญี่ปุ่น มีอีกชื่อหนึ่งว่าเอสเอช-60เจ กองทัพเรือญี่ปุ่นได้ทำการสั่งซื้อทั้งสิ้น 101 ลำ โดยเริ่มทำการส่งมอบเมื่อปีพ.ศ. 2534
  • เอส-70บี-6 อีเจียนฮอว์ก เป็นรุ่นของกองทัพกรีกซึ่งเป็นการผสมของเอสเอช-60บีกับเอฟ มีพื้นฐานมาจากเอส-70ซี(เอ็ม)1/2 ของไต้หวัน
  • เอส-70บี-7 ซีฮอว์ก รุ่นส่งออกสำหรับกองทัพเรือไทย
  • เอส-70ซี(เอ็ม)-1/2 ธันเดอร์ฮอว์ก รุ่นส่งออกสำหรับกองทัพเรือสาธารณรัฐจีน (ไต้หวัน)
  • เอส-70เอ (เอ็น) นาวัลฮอว์ก รุ่นทางทะเลที่เป็นการผสมของเอส-70เอ แบล็กฮอว์กและเอส-70บี ซีฮอว์ก

ประเทศผู้ใช้งาน

  สหรัฐ

• กองทัพเรือสหรัฐ

  ออสเตรเลีย

• กองทัพเรือออสเตรเลีย ได้รับเอส-70บี-2 ซีฮอว์ก 16 ลำและมีทั้งหมด 16 ลำอยู่ในประจำการเมื่อปีพ.ศ. 2551

  บราซิล

• กองทัพเรือบราซิล จะได้รับซีฮอว์ก 4 ลำในปีพ.ศ. 2552

  กรีซ

• ได้รับเอส-70บี-6 อีเจียนฮอว์ก 11 ลำและมีเอส-70บี 11 ลำในประจำการเมื่อปีพ.ศ. 2551

  ญี่ปุ่น

• ดูที่มิตซูบิชิ เอสเอช-60

  สเปน

• กองทัพเรือสเปน ได้รับเอส-70บี-1 ซีฮอว์ก 12 ลำและมี 12 ลำในประจำการเมื่อปีพ.ศ. 2551

  สาธารณรัฐจีน (ไต้หวัน)

• กองทัพเรือสาธารณรัฐจีน ได้รับเอส-70ซี 21 ลำ (เอส-70ซี(เอ็ม)-1 จำนวน 10 ลำและเอส-70ซี(เอ็ม)-2 จำนวน 11 ลำ)และมีเอส-70ซี 19 ลำในประจำการเมื่อปีพ.ศ. 2551 ประจำการอยู่ในฝูงบินเฮลิคอปเตอร์ที่ 702

  ไทย

• กองทัพเรือไทย ได้รับเอส-70บี-7 ซีฮอว์ก 6 ลำและสั่งซื้อเอ็มเอช-60เอส ไนท์ฮอว์ค 6 ลำ โดยมีเอส-70บีทั้งหมด 6 ลำในประจำการเมื่อปีพ.ศ. 2541

  ตุรกี

• กองทัพเรือตุรกี ได้รับเอส-70บี-28 ซีฮอว์ก 8 ลำโดยมีอีก 17 ลำในรายการสั่งซื้อ โดยมีเอส-70บี 7 ลำในประจำการเมื่อปีพ.ศ. 2551

รายละเอียดของเอสเอช-60บี

• ลูกเรือ 3-4 นาย
• ความจุ ผู้โดยสาร 5 คนหรือขนย้ายด้วยสลิงในน้ำหนัก 6 พันปอนด์หรือบรรทุกน้ำหนักภายในได้ 4,100 ปอนด์สำหรับรุ่นบี เอฟ และเอช ส่วนรุ่นเอสบรรทุกผู้โดยสารได้ 11 คนหรือสลิงบรรทุกได้ 9 พันปอนด์
• ความยาว 19.75 เมตร
• เส้นผ่าศูนย์กลางใบพัด 16.35 เมตร
• ความสูง 5.2 เมตร
• พื้นที่ในการหมุน 210 ตารางเมตร
• น้ำหนักเปล่า 6,895 กิโลกรัม
• น้ำหนักบรรทุก 8,055 กิโลกรัม
• น้ำหนักของจำเป็น 3,031 กิโลกรัม
• น้ำหนักบินขึ้นสูงสุด 9,927 กิโลกรัม
• ขุมกำลัง เครื่องยนต์เทอร์โบชาฟท์เจเนรัล อิเลคทริก ที700-จีอี-401ซี สองเครื่องยนต์ โดยให้กำลังเครื่องละ 1,890 แรงม้า
• ความเร็วสูงสุด 333 กิโลเมตรต่อชั่วโมง
• ความเร็วประหยัด 146 นอท
• พิสัย 834 กิโลเมตรที่ความเร็วประหยัด
• เพดานบินทำการ 12,000 ฟุต
• อัตราการไต่ระดับ 1,650 ฟุตต่อนาที
• อาวุธ
  • ตอร์ปิโด มาร์ก 46 หรือ มาร์ก 50 3 ลูก
  • ขีปนาวุธเอจีเอ็ม-114 เฮลไฟร์ 4 ลูกสำหรับเอสเอช-60บีและเอช 8 ลูกสำหรับเอ็มเอช-60เอส บล็อก 3
  • ขีปนาวุธเอจีเอ็ม-119 เพนกวิน (กำลังถูกยกเลิก)
  • ปืนกล เอ็ม60 หรือ ปืนกล เอ็ม240 หรือ จีเอยู-16/เอ หรือ จีเอยู-17/เอ
  • ระบบกวาดทุ่นระเบิดทางอากาศอย่างรวดเร็ว (Rapid Airborne Mine Clearance System) ด้วยการใช้ปืนใหญ่มาร์ก 44 ม็อด 0 ขนาด 30 ม.ม.

ดูเพิ่ม

การพัฒนาที่เกี่ยวข้อง

• ซิคอร์สกี้ เอส-70
• ยูเอช-60 แบล็กฮอว์ก
• เอชเอช-60 เพฟฮอว์ก
• เอชเอช-60 เจย์ฮอว์ก
• มิตซูบิชิ เอสเอช-60
• ซิคอร์สกี้ เอส-92/ซีเอช-148 ไซโคลน

อากาศยานที่เทียบเท่า

• โบอิง-เวอร์ทอล วายยูเอช-61
• คามอฟ คา-27
• อาร์บิน แซด-9
• เอ็นเอชไอ เอ็นเอช90
• เวสท์แลนด์ ลิงคซ์

อ้างอิง

1. MH-60S Knighthawk, Deagle, สืบค้นเมื่อ 2008-10-05
2. Leoni 2007, pp. 203–4.
3. Sikorsky S-70B Seahawk, Vectorsite.net, 1 July 2006.
4. Eden, Paul. "Sikorsky H-60 Black Hawk/Seahawk", Encyclopedia of Modern Military Aircraft, p. 431. Amber Books, 2004. ISBN 1904687849.
5. Leoni 2007, pp. 206–9.
6. Mitsubishi (Sikorsky) SH-60J (Japan). Jane's, 17 April 2007.
7. Mitsubishi SH-60K Upgrade, Jane's, 11 June 2008.
8. Leoni 2007, p. 211.
9. Donald 2004, pp. 158. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่สมเหตุสมผล มีนิยามชื่อ "Donald_p158" หลายครั้งด้วยเนื้อหาต่างกัน
10. Donald 2004, pp. 159-160.
11. Helicopter Sea Combat Wing, Pacific. GlobalSecurity.org
12. Donald 2004, pp. 160-161.
13. SH-60 Seahawk fact file, US Navy, สืบค้นเมื่อ 2008-10-05
14. Sikorsky SH-60 Seahawk helicopter, Fact File. Sikorsky. checked 2008-10-05
15. Airscoop, US Navy, 2003
16. MH-60S Knighthawk — Multi-Mission Naval Helicopter, USA, Naval Technology, สืบค้นเมื่อ 2008-10-05
17. "Korea – MH-60S Multi-Mission Helicopters". US Defense Security Cooperation Agency, 22 July 2009.
18. Donald 2004, pp. 161-162.
19. Donald 2004, p. 161.
20. "MH-60R Helicopter Departs Lockheed Martin To Complete First Operational Navy Squadron", Lockheed Martin, July 30, 2008.
21. DoD 4120-15L, Model Designation of Military Aerospace Vehicles. DoD, 2004.
22. Leoni 2007, pp. 250-256.
23. "Directory: World Air Forces". Flight International, 11-17 November 2008.
24. Leoni 2007, pp. 274-277.
25. Leoni 2007, pp. 303-304.
26. Leoni 2007, pp. 292–98.
27. Taiwan Air Power, ROCN S-70C(M)-1/2 page. Taiwanairpower.org, update April 12, 2008. Retrieved Sept. 15, 2009.
28. Leoni 2007, pp. 304-305.
29. Up to $246M for 6 Royal Thai Navy MH-60S Helicopters Defense Industry Daily
30. Leoni 2007, pp. 306–13.
31. Taylor, M J H (editor) (1999). Brassey's World Aircraft & Systems Directory 1999/2000 Edition. Brassey's. ISBN 1 85753 245 7.CS1 maint: extra text: authors list (link)
32. S-70B Seahawk Technical Information, 2001.
33. S-70B Seahawk Technical Information, 2008. Sikorsky.com.

แหล่งข้อมูลอื่น

• เอส-70บี ซีฮอว์กใน Sikorsky.com
• แฟ้มข้อมูลและประวัติของเอสเอช-60 ในเว็บไซต์ของกองทัพเรือสหรัฐ
• SH-60, HH-60H, เอ็มเอช-60 ใน Globalsecurity.org
• "กองทัพสหรัฐทำสัญญาการผลิตนาน 5 ปีของยูเอช-60" (รวมทั้งเอชเอช-60เอ็มและเอ็มเอช-60อาร) ซิคอร์สกี้,12 ธันวาคม พ.ศ. 2550