แจงเกิลป็อป

แจงเกิลป็อป (อังกฤษ: jangle pop) เป็นแนวเพลงย่อยของป็อปร็อก ที่เน้นเสียงกีตาร์ที่แหลมเหมือนระฆัง (มักจะเป็นกีต้าร์ไฟฟ้า 12 สาย) และทำนองเพลงป็อปในทศวรรษ 1960 แม้ว่าวง Everly Brothers และ Searchers จะได้วางรากฐานให้กับแจงเกิลป็อป วงเดอะบีเทิลส์ (The Beatles) และเดอะเบิดส์ (The Byrds) มักให้ถูกให้เครดิตในฐานะผู้ริเริ่มที่ทำให้เสียง "jangly" เป็นที่แพร่หลาย โดยเฉพาะเพลง "Mr. Tambourine Man" ที่ชื่อแจงเกิลป็อปได้มาจากเนื้อร้อง "jingle-jangle morning" ที่มาพร้อบเสียงกีตาร์เหมือนระฆัง แม้จะมีวงอื่นในภายหลังที่ได้อิทธิพลจากเดอะเบิดส์ พวกเขาไม่ได้ทำเพลงโฟล์กร็อกเหมือนที่เดอะเบิดส์ทำ

แจงเกิลป็อป
แหล่งกำเนิดทางรูปแบบ	ป็อปร็อก
แหล่งกำเนิดทางวัฒนธรรม	ปลายทศวรรษที่ 1950 และกลางทศวรรษที่ 1960 สหราชอาณาจักรและสหรัฐอเมริกา

ในช่วงต้นถึงกลางทศวรรษที่ 1980 แจงเกิลป็อป ได้ปรากฏตัวเป็นสัญลักษณ์ของการเคลื่อนไหวของโพลต์พังก์อเมริกันที่กลับมาใช้เสียง "jangly" จากทศวรรษที่ 1960 ระหว่างปี 1983 ถึง 1987 แจงเกิลป็อป ในอเมริกาใช้ในการอธิบายถึงวงดนตรีเช่น อาร์.อี.เอ็ม. (R.E.M.) และ เลตส์แอคทีฟ (Let's Active) รวมถึง เพสลีย์อันเดอร์กราวนด์ (Paisley Underground) ที่เป็นแนวย่อยซึ่งรวมกับไซเคเดลิก

อ้างอิง

1. LaBate, Steve (December 18, 2009). "Jangle Bell Rock: A Chronological (Non-Holiday) Anthology… from The Beatles and Byrds to R.E.M. and Beyond". Paste. สืบค้นเมื่อ July 24, 2016.
2. Wilkin, Jeff (August 19, 2015). "British band Life in Film sounds off on 'Jangle Pop'". The Daily Gazette. สืบค้นเมื่อ July 24, 2016.
3. Unterberger, Richie (2003). Eight Miles High: Folk-rock's Flight from Haight-Ashbury to Woodstock. Backbeat Books. pp. 293–. ISBN 978-0-87930-743-1.
4. "Jangle Pop". AllMusic. สืบค้นเมื่อ March 8, 2017.