แทรมโพลีน

แทรมโพลีน เป็นอุปกรณ์อุปกรณ์ออกกำลังกายประเภทหนึ่งที่ประกอบไปด้วย ผืนผ้าใบขึงตึก คาดยึดที่เป็นเหล็ก และสปริงที่ทำหน้าที่ในการขึงให้แผ่นผ้าใบตึกติดกับโครงเหล็กที่แข็งแรงของตัวแทรมโพลีนเอง ผู้คนทั่วไปใช้แทรมโพลีนในเรื่องของการออกกำลังกายและการผ่อนคลายซะเป็นส่วนใหญ่. โดยวัสดุหลักที่ทำให้แทรมโพลีนนั้นเด้งได้ คือ ผืนผ้าใบ ที่สามารถยืดหยุ่นได้ แต่กำลังและพลังในการเด้งส่วนใหญ่จะมาจากสปริงที่ยึดติดกับเฟรมเหล็กของแทรมโพลีนมากกว่า แทรมโพลีน เป็นเครื่องเล่นสำหรับกระโดด เพิ่มทักษะ และเสริมพัฒนาการเด็กการกระโดดบนแทรมโพลีน เป็นการออกกำลังกายที่ดี ช่วยสร้างพื้นฐานในการเล่นกีฬาช่วยให้สุขภาพแข็งแรงทั้งร่างกายและจิดใจ ช่วยเสริมสร้างบุคลิกที่ดี

คนกำลังเด้งบนแทรมโพลีน

ประวัติ

แทรมโพลีนยุคแรก

การละเล่นแบบแทรมโพลีนนั้นมีต้นกำเนิดมาจากการละเล่นของชาวเอสกิโม ที่มักเล่นโยนกันโดยอาศัยหนังสัตว์ขึงตึงมาเป็นตัวช่วย ทั้งนี้ในยุโรปก็ได้มีหลักฐานว่ามีการละเล่นแบบนี้เช่นเดียวกัน โดยจะโยนและเด้งคนเล่นขึ้นที่สูงโดยใช้คนขึงผ้าและดึงให้ตึงแทนการใช้หนังสัตว์ และการใช้ผ้าขึงนี่เองทำให้สมัยนั้นเมืองประมาณปี ค.ศ. 1887 นักดับเพลิงจึงได้ประยุกต์เอาไปใช้ในการช่วยชีวิตคนที่โดดตึกจากการหนีไฟไหม้ จากการแสดงเพื่อตลกที่มีอยู่ทั่วโลกจนกระทั่งไปสู่ระดับกีฬาโอลิมปิคและมีการจัดการแข่งขันครั้งแรกในปี ค.ศ. 1946 ที่ ดาลัส เท็กซัส ก่อนหน้านั้นนักยิมนาสติกชาวอมเริกันใช้แทรมโพลีนในการฝึกนักกระโดดน้ำเพื่อที่จะฝึกท่ายากและท่าผาดโผน ใน ค.ศ. 1964 ได้มีการจัดการแข่งขันชิงแชมป์โลกครั้งแรกที่ลอนดอนประเทศอังกถษ และ 5 ปีต่อมานั้นได้มีการจัดการแข่งขันขึ้นในระดับยูโรแชมป์เปียนซิป ใน ค.ศ. 1992 และเริ่มมีการจัดการแข่งขันที่ใหญ่ขึ้นในระดับเวิลด์คลับ และในปี ค.ศ. 2000 ได้มีการจัดรูปแบบการแข่งขันรูปแบบใหม่เป็นครั้งแรกโดยได้จัดในกีฬาโอลิมปิคที่เมืองซิดนี่ย์ ประเทศออสเตียเลีย สำหรับกีฬาแทรมโพลีนในประเทศไทยของเรานั้น ยังไม่เป็นที่นิยมเล่นกันอย่างแพร่หลาย ถึงแม้ว่าได้มีการจัดการแข่งขันระดับโลกมากกว่า 40 ปีมาแล้วก็ตาม ดังนั้นสมาคมยิมนาสติกแห่งประเทศไทยจึงได้เห็นความสำคัญของยิมนาสติกแทรมโพลีน จึงได้เป็นเจ้าภาพจัดอบรมยิมนาสติกแทรมโพลีน ระดับ 1 ให้กับประเทศในแถบเอเซีย เมื่อเดือนธันวาคม พ.ศ. 2552 ภายใต้การสนับสนุนของ สหพันธุ์ยิมนาสติกนานาชาติ (FIG) ประเทศสวิสเซอร์แลนด์ และในปี พ.ศ. 2553 สมาคมยิมนาสติกแห่งประเทศไทยได้เริ่มมีการส่งเสริมสนับสนุนให้หน่วยงานของภาครัฐและเอกชนให้มีการฝึกยิมนาสติกแทรมโพลีน

 

George Nissen และผู้เล่นคนอื่น กำลังแสดงวิธีการเล่นแทรมโพลีนยุคแรกๆ ในปารีส ปี 1965

ต้นแบบแทรมโพลีน

แทรมโพลีนที่มีลักษณะคล้ายกับแทรมโพลีนปัจจุบันนั้น ถูกคิดค้นและพัฒนาโดย George Nissen และ Larry Griswold ในปี คศ. 1936 โดยที่ Nissen นั้นเคยเป็นนักยิมนาสติกและนักกระโดดน้ำมาก่อน ส่วน Griswold ก็เป็นหนึ่งในทีมงานของทีมยิมนาสติกเช่นกัน ที่มหาวิทยาลัยไอโอวา สหรัฐอเมริกา พวกเขาได้แสดงการห้อยโหนศิลปินใช้สุทธิแน่นเพื่อเพิ่มค่าความบันเทิงให้ประสิทธิภาพการทำงานของพวกเขาและทดลองโดยการยืดชิ้นส่วนของผ้าใบที่พวกเขาได้ใส่ grommets ตามแต่ละด้านเพื่อให้กรอบเหล็กมุมโดยวิธีการของน้ำพุขด มันถูกใช้ครั้งแรกในการฝึกอบรม tumblers แต่ไม่ช้าก็กลายเป็นที่นิยมในสิทธิของตนเอง Nissen อธิบายว่าชื่อมาจากภาษาสเปน Trampolinหมายถึงคณะกรรมการการดำน้ำ . จอร์จนิสเซ่นเคยได้ยินคำว่าทัวร์สาธิตในเม็กซิโกในปลายปี 1930 และตัดสินใจที่จะใช้รูปแบบ anglicized เป็นเครื่องหมายการค้าเครื่องในปี 1942, และ Griswold Nissen สร้าง Griswold-Nissen ผ้าใบและ Tumbling บริษัท และเริ่มทำในเชิงพาณิชย์ trampolines ในซีดาร์แรพิดส์ คำทั่วไปสำหรับผ้าใบเครื่องหมายการค้าเป็นแก้วเด้งและกีฬาที่เริ่มเป็นเด้งไม้ลอย . มันได้หายไปตั้งแต่เครื่องหมายการค้าและได้กลายเป็นเครื่องหมายการค้าทั่วไป .1968 การสาธิตการ Spaceball ในช่วงต้นของการพัฒนาของพวกเขา Nissen trampolines ที่คาดว่าจะถูกนำมาใช้ในจำนวนของพื้นที่สันทนาการรวมทั้งผู้ที่เกี่ยวข้องกับมากกว่าหนึ่งผู้เข้าร่วมบน trampoline เดียวกัน เกมดังกล่าวเป็น Spaceball-เกมของทั้งสองทีมที่สองบนผ้าใบเดียวกับการสร้างขึ้นเป็นพิเศษจบ "ผนัง" และ "ผนัง" กลางผ่านที่ลูกจะได้รับการผลักดันให้สามารถเข้าถึงกลุ่มเป้าหมายในด้านอื่น ๆ สิ้นสุดผนัง

ความปลอดภัย

ด้วยเครือข่ายความปลอดภัยความเสี่ยงของการล้มปิดแทรมโพลีนจะลดลงโดยใช้ผ้าใบอาจเป็นอันตรายและในคลับจัดและโรงยิมมักจะมีความปลอดภัยปลายดาดฟ้าขนาดใหญ่ที่มีแผ่นโฟมที่ปลายแต่ละด้านและสังเกตการณ์อยู่ข้างเตียงผ้าใบที่จะพยายามที่จะทำลายการล่มสลายของนักกีฬาที่สูญเสียการควบคุมและน้ำตกใด ๆ ส่วนใหญ่ของการบาดเจ็บที่เกิดขึ้นกับเอกชนแทรมโพลีนบ้าน ใหญ่ปิดผ้าใบจะส่งผลให้ในฤดูใบไม้ร่วง 3-4 เมตร (10-13 ฟุต) จากจุดสูงสุดของการตีกลับลงไปที่พื้นหรือตกเข้าไปในน้ำพุระงับและกรอบ มีการเพิ่มขึ้นในจำนวนของ trampolines บ้านในปีที่ผ่านมาและเพิ่มขึ้นสอดคล้องกันในจำนวนของการบาดเจ็บรายงานที่นำบางองค์กรทางการแพทย์เพื่อแสดงให้เห็นว่าพวกเขาถูกห้ามเจ้าหน้าที่แนะนำให้เพียงคนเดียวที่ควรจะเป็น ได้รับอนุญาตให้ข้ามไปในเวลาที่จะหลีกเลี่ยงการชนและผู้คนที่ถูกยิงในทิศทางที่ไม่คาดคิดหรือสูงกว่าที่พวกเขาคาดหวัง ในความเป็นจริงเป็นหนึ่งในแหล่งที่พบมากที่สุดของการบาดเจ็บคือเมื่อมีผู้ใช้หลายใหญ่ในแทรมโพลีนในครั้งเดียว บ่อยกว่าไม่สถานการณ์เช่นนี้จะนำไปสู่ผู้ใช้เข้าไปใหญ่อีกคนหนึ่งและจึงกลายเป็นที่ได้รับบาดเจ็บ หลายคนกระดูกหักเป็นผลจากการเชื่อมโยงไปถึงแปลกหลังจากเคาะเป็นผู้ใช้คนอื่น อีกประการหนึ่งในแหล่งที่พบมากที่สุดของการบาดเจ็บที่ร้ายแรงเป็นความพยายามที่จะดำเนินการตีลังกาโดยไม่ต้องฝึกอบรมที่เหมาะสม ในบางกรณีคนลงจอดบนคอหรือหัวของพวกเขาซึ่งอาจทำให้เกิดอัมพาตหรือเสียชีวิตเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่มีชื่อเสียงในปี 1960 เสาลิ่วอัมพาตแชมป์ไบรอันสเติร์นจากคอลง อันตรายจะลดลงโดยการฝังผ้าใบเพื่อให้นอนอยู่ใกล้กับพื้นผิวโดยรอบเพื่อลดระยะทางที่ลดลงและช่องว่างภายในที่บริเวณโดยรอบ แผ่นในช่วงฤดู​​ใบไม้ผลิและกรอบลดความรุนแรงของการบาดเจ็บส่งผลกระทบต่อ การรักษาน้ำพุครอบคลุมยังช่วยลดความเสี่ยงของแขนตกระหว่างช่องว่างในน้ำพุและส่วนที่เหลือของร่างกายลดลงออกจากผ้าใบ ชุดที่มีอยู่สำหรับแทรมโพลีนบ้านที่ให้การรักษาสุทธิรอบผ้าใบและป้องกันผู้ใช้จากใหญ่เหนือขอบ American Academy of Pediatrics ระบุว่าไม่มีหลักฐานทางระบาดวิทยาว่าสิ่งเหล่านี้ปรับปรุงความปลอดภัยตาข่ายจะป้องกันไม่ให้จัมเปอร์ล้มปิดผ้าใบลงบนพื้นดินน้ำตกเหล่านี้จะไม่ได้เป็นแหล่งที่พบมากที่สุดของการบาดเจ็บและผู้ใช้หลายคนใหญ่ในตาข่าย ผ้าใบยังคงสามารถได้รับบาดเจ็บ นี้จะมีประโยชน์ขนาดใหญ่เพื่อการปกป้องแทรมโพลีนเดี่ยวตราบเท่าที่พวกเขาหลีกเลี่ยงการตกอยู่บนศีรษะ / คอของพวกเขา มีการฝึกอบรมในโรงยิมอาจเป็นประโยชน์ในการแจ้งเตือนคนที่จะอันตรายไปได้และให้เทคนิคในการหลีกเลี่ยงการตกไม่ดี พื้นที่เชิงพาณิชย์ครอบครัวที่มุ่งเน้นในอเมริกาเหนือเช่นห้างสรรพสินค้า carnivals, และอื่น ๆ มักจะมีการปิด trampolines พอง (CITS) เป็นสถานที่สำหรับเด็ก เหล่านี้มีเครือข่ายความปลอดภัยที่ด้านข้างเพื่อป้องกันการบาดเจ็บ

มินิแทรมโพลีน

มินิแทรมโพลีน หรือจะเรียกอีกแบบหนึ่งว่า เตียงเด้ง จ๊อกกิ้งแทรมโพลีน หรือแทรมโพลีนออกกำลังกาย มีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางเล็กกว่า 1 เมตร (3 ฟุต 3 นิ้ว) และสูงจากพื้นประมาณ 30 ซม. นิยมเก็บไว้ในที่ร่มหรือในห้อง ส่วนใหญ่ใช้เป็นเครื่องมือในการออกกำลังกาย ดังนั้น จึงเรียกอีกแบบว่าเตียงเด้ง เพราะสามารถช่วยลดแรงกระแทกจากการบาดเจ็บเพราะแทรมโพลีนแบบนี้จะไม่เด้งสูงจึงมีความปลอดภัยสูง

อ้างอิง

1. ตัวแทนแทรมโพลีนที่ได้รับความนิยมในประเทศไทย