โครงสร้างพื้นฐานด้านข้อมูลปริภูมิ

โครงสร้างพื้นฐานด้านข้อมูลปริภูมิ (อังกฤษ: spatial data infrastructure - SDI) เป็นคำที่นำมาใช้เรียกแนวทางการพัฒนา ระบบภูมิสารสนเทศ โดยมาจากคำในภาษาอังกฤษ มีระดับของแนวทางการพัฒนาที่หลากหลาย ตั้งแต่ระดับ Global ระดับ Regional และลงไปในระดับที่ใช้เป็นแนวทางการจัดการในระดับโครงการหรือ Project เลยก็ว่าได้ ในบางครั้งการนำเอาคำ คำนี้มาใช้ในภาษาไทยอาจเรียกว่า โครงสร้างพื้นฐานภูมิสารสนเทศแห่งชาติ ก็ได้ ทั้งนี้เพราะคำว่า Spatial Data นั้นมีการใช้คำในภาษาไทยซึ่งเป็นที่เข้าใจตรงกันหลายๆ คำ อาทิ ข้อมูลปริภูมิ หรือ ข้อมูลเชิงปริภูมิ ข้อมูลภูมิสารสนเทศ ข้อมูลเชิงพื้นที่ เป็นต้น โดยคำทั้งหมดที่กล่าวมานั้น เป็นที่เข้าใจตรงกันว่า หมายถึงข้อมูลที่มีการอ้างอิงทางตำแหน่งบนผิวโลก เช่นเดียวกับความว่าข้อมูลในระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์

แนวทางการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานปริภูมิ ประกอบด้วยแนวทาง 4 ด้านที่สำคัญได้แก่

1. กรอบนโยบายการบริหารจัดการ Institutional frame work กล่าวถึงเรื่องนโยบาย (Policy)
2. ชั้นข้อมูลพื้นฐาน Fundamental Datasets ซึ่งในที่นี้จะหมายถึงชั้นข้อมูลภูมิสารสนเทศพื้นฐาน ที่เป็นข้อมูลต้นน้ำ หรือชั้นข้อมูลที่จะถูกนำไปอ้างอิงโดยชั้นข้อมูลอื่นๆ
3. มาตรฐาน Technical Standard หรือมาตรฐานทางวิชาการ ซึ่งจะเป็นเรื่องของข้อกำหนด หลักการ หรือแบบแผนเกี่ยวกับเรื่องต่างๆ ภายใน NSDI เช่น มาตรฐานเมทาเดตาซึ่งในปัจจุบันประเทศไทยใช้แบบแผนตาม โดยประกาศเป็นมาตรฐานของประเทศไทย ชื่อว่าสารสนเทศภูมิศาสตร์-การอธิบายข้อมูล
4. เครือข่ายเพื่อการเข้าถึงข้อมูล Access Network หรือกลไกที่จะช่วยให้ผู้ใช้สามารถเข้าถึง หรือสืบค้นหาข้อมูลภูมิสารสนเทศตามที่ต้องการได้ โดยผ่านทางระบบที่เรียกว่าเคลียริ่งเฮาส์(Clearinghouse) ซึ่งจะทำหน้าที่เป็นเสมือนศูนย์กลางที่จัดเก็บดัชนีของรายการเมทาเดตาเพื่อช่วยในการค้นหาข้อมูลภูมิสารสนเทศตามที่ผู้ใช้ต้องการ

อ้างอิง

1. ISO/TC211