กระบวนการเผาไหม้ซิลิกอน

ในการศึกษาฟิสิกส์ดาราศาสตร์ กระบวนการเผาไหม้ซิลิกอน (อังกฤษ: Silicon burning) คือขั้นตอนสั้นๆ หลังจากการเกิดปฏิกิริยานิวเคลียร์ฟิวชั่นที่เกิดขึ้นในดาวฤกษ์มวลมาก (ขนาดอย่างน้อย 8-11 เท่าของมวลดวงอาทิตย์) เป็นกระบวนการสุดท้ายในวงจรชีวิตดาวฤกษ์ซึ่งใช้เชื้อเพลิงจนหมดแล้ว ทำให้ดาวฤกษ์ยังคงอยู่ในแถบลำดับหลักบนไดอะแกรมของแฮร์ทสชปรุง-รัสเซลล์ไปได้อีกระยะหนึ่ง การเผาไหม้ซิลิกอนเริ่มต้นขึ้นเมื่อเกิดการยุบตัวเนื่องจากแรงโน้มถ่วงของดาวฤกษ์ที่อุณหภูมิแกนกลางประมาณ 2.7–3.5 พันล้านเคลวินขึ้นกับขนาดมวล เมื่อดาวฤกษ์สิ้นสุดช่วงเวลาของกระบวนการเผาไหม้ซิลิกอนแล้ว มันก็จะระเบิดออกกลายไปเป็นซูเปอร์โนวาชนิด II

ดูเพิ่ม

• วิวัฒนาการของดาวฤกษ์

อ้างอิง

1. Woosley, S.; Janka, T. (2006). "The physics of core collapse supernovae". arΧiv:astro-ph/0601261. 

แหล่งข้อมูลอื่น

• Stellar Evolution: The Life and Death of Our Luminous Neighbors, by Arthur Holland and Mark Williams of the University of Michigan
• The Evolution and Death of Stars, by Ian Short 2011-08-14 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
• Star, by World Book @ NASA 2005-05-08 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
• Origin of Heavy Elements, 2008-02-21 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน by Tufts University 2007-10-19 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
• Chapter 21: Stellar Explosions, 2013-04-11 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน by G. Hermann