จักรพรรดิโกไดโงะ

จักรพรรดิโกไดโงะ (ญี่ปุ่น: 後醍醐天皇) จักรพรรดิองค์ที่ 96 แห่ง ราชวงศ์ญี่ปุ่น ตามที่ได้บันทึกไว้ใน รายพระนามจักรพรรดิญี่ปุ่น

โกไดโงะ
พระบรมสาทิสลักษณ์ของจักรพรรดิโกไดโงะ
จักรพรรดิแห่งญี่ปุ่น องค์ที่ 96
ครองราชย์ 29 มีนาคม พ.ศ. 1861 - 18 กันยายน พ.ศ. 1882
พิธีราชาภิเษก	30 เมษายน [ตามปฎิทินเก่า: 29 เดือน 3] 1861 พระราชวังหลวงเฮอัง
ไดโจไซ	15 ธันวาคม [ตามปฎิทินเก่า: 22 เดือน 11] 1861
พระนามหลังสิ้นพระชนม์	จักรพรรดิโกไดโงะ (後醍醐院) ถวายพระนามเมื่อวันที่ 11 ตุลาคม พ.ศ. 1882
รัชกาลก่อนหน้า	ฮะนะโซะโนะ
รัชกาลถัดไป	ราชสำนักใต้ : โกะ-มุระกะมิ ราชสำนักเหนือ : จักรพรรดิโคงง , จักรพรรดิโคเมียว
ประสูติ	26 พฤศจิกายน [ตามปฎิทินเก่า: 2 เดือน 11] 1831
พระบรมนามาภิไธย	เจ้าชายทะกะฮะรุ
สวรรคต	19 กันยายน [ตามปฎิทินเก่า: 16 เดือน 8] 1882
พิธีฝังพระศพ	11 ตุลาคม [ตามปฎิทินเก่า: 8 เดือน 9] 1882
สุสานหลวง	สุสานหลวงโท โนะ โอะโนะ
พิธีฉลองการเจริญวัย	27 มกราคม [ตามปฎิทินเก่า: 20 เดือน 12] 1847
พระราชบิดา	จักรพรรดิโกะ-อุดะ
พระราชมารดา	ฟุจิวะระ โนะ ชูชิ
จักรพรรดินี (โคโง)	ฟุจิวะระ โนะ คิชิ เจ้าหญิงจุนชิ
นางสนองพระโอษฐ์	ฟุจิวะระ โนะ เรนชิ
พระราชโอรส-ธิดา	เจ้าชายโนะริโยะชิ , จักรพรรดิโกะ-มุระกะมิ
ลายพระอภิไธย

จักรพรรดิโกะไดโงะครองราชย์ระหว่าง พ.ศ. 1861 - พ.ศ. 1882

โดยพระนามของพระองค์นั้นนำมาจากพระนามของ จักรพรรดิไดโงะ ที่ครองราชย์ในช่วง ศตวรรษที่ 9 โดยเมื่อใส่คำว่า โก (後) ที่แปลว่า สอง หรือ ยุคหลัง เข้าไปทำให้พระนามของพระองค์แปลได้ว่า จักรพรรดิไดโงะที่สอง หรือ จักรพรรดิไดโงะยุคหลัง

พระราชประวัติ

จักรพรรดิโกะ-ไดโงะมีพระนามก่อนจะขึ้นสืบราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศว่า เจ้าชายทะกะฮะรุ (尊治親王)

เป็นพระราชโอรสองค์ที่ 2 ใน จักรพรรดิโกะ-อุดะ จักรพรรดิองค์ที่ 91 และเป็นพระราชอนุชาต่างพระราชมารดาของ จักรพรรดิโกะ-นิโจ จักรพรรดิองค์ที่ 94

เหตุการณ์ในพระชนมชีพของจักรพรรดิโกะ-ไดโงะ

 

ภาพพิมพ์บล็อกไม้แสดงภาพจักรพรรดิโกะ-ไดโงะกำลังทรงพระสุบินถึงผีในพระตำหนัก

• พ.ศ. 1851 (ปี เอ็นเกียว ที่ 1) : จักรพรรดิโกะ-นิโจ ผู้เป็นพระเชษฐาต่างพระราชมารดาสวรรคตเจ้าชายโทะมิฮิโตะจากสายราชสกุลจิเมียวอินขึ้นสืบราชบัลลังก์เป็น จักรพรรดิฮะนะโซะโนะ เมื่อพระชนมายุเพียง 11 พรรษาเจ้าชายทะกะฮะรุได้รับสถาปนาขึ้นเป็นรัชทายาทโดยได้รับแรงสนับสนุนจาก รัฐบาลโชกุนคะมะกุระ

• 29 มีนาคม พ.ศ. 1861 (วันที่ 26 เดือน 2 ปี บุนโป ที่ 2) : ปีที่ 10 ในรัชสมัย จักรพรรดิฮะนะโซะโนะ องค์จักรพรรดิได้ประกาศสละราชบัลลังก์ให้กับเจ้าชายทะกะฮะรุที่รัชทายาทพระชนมายุ 30 พรรษาขึ้นสืบราชบัลลังก์ต่อมา

ทำให้อดีต จักรพรรดิโกะ-อุดะ พระราชบิดาได้เป็น ไดโจโฮโอ (มหาธรรมราชา) กุมพระราชอำนาจเหนือพระราชโอรสอีกครั้งดังเช่นรัชสมัย จักรพรรดิโกะ-นิโจ จนกระทั่งปี พ.ศ. 1864 จักรพรรดิโกะ-ไดโงะจิงสามารถบริหารราชการแผ่นดินได้ด้วยพระองค์เอง

• พ.ศ. 1862 (เดือน 4 ปี บุนโป ที่ 3) : เปลี่ยน รัชศก เป็นปี เก็นโอ เพื่อแสดงถึงการเริ่มต้นของจักรพรรดิองค์ใหม่

ในปี พ.ศ. 1867 อันเป็นช่วงปลาย ยุคคะมะกุระ จักรพรรดิโกะ-ไดโงะพยายามโค่นล้มรัฐบาลโชกุนแต่ที่ปริกษาในพระองค์คนหนึ่งได้ทำการทรยศด้วยการนำแผนการโค่นล้มรัฐบาลโชกุนของจักรพรรดิโกะ-ไดโงะไปแจ้งแก่ รัฐบาลโชกุนคะมะกุระ ทำให้การก่อการครั้งนี้ไม่สำเร็จ

ในปี พ.ศ. 1874 องค์จักรพรรดิได้พยายามโค่นล้มรัฐบาลโชกุนอีกครั้งแต่ไม่สำเร็จเนื่องจากที่ปรึกษาในพระองค์คนหนึ่งได้นำแผนการไปแจ้งแก่รัฐบาลที่ คะมะกุระ ทำให้รัฐบาลโชกุนได้ทำการเนรเทศองค์จักรพรรดิไปยัง จังหวัดโอะกิ ซึ่งเป็นสถานที่เดียวกับที่อดีต จักรพรรดิโกะ-โทะบะ เคยถูกเนรเทศไปภายหลัง สงครามปีโจคิว เมื่อปี พ.ศ. 1764 หรือ 110 ปีก่อนหน้านั้นและสถาปนาเจ้าชายคะซูฮิโตะจากราชสกุลจิเมียวอินขึ้นเป็น จักรพรรดิโคงง

ปี พ.ศ. 1876 องค์จักรพรรดิโกะ-ไดโงะสามารถหลบหนีออกจากที่คุมขังโดยความช่วยเหลือของ นะวะ นะงะโตะชิ ขุนศึกผู้จงรักภักดีในระหว่างนั้น อะชิกะงะ ทะกะอุจิ อดีตขุนศึกของฝ่ายรัฐบาลโชกุนที่แปรพักตร์มาเข้ากับฝ่ายจักรพรรดิได้ทำการยึดคืน นครหลวงเฮอัง มาจากฝ่ายรัฐบาลได้สำเร็จพร้อมกันนั้นอีกหนึ่งขุนศึกแปรพักตร์คือ นิตตะ โยะชิซะดะ ได้ทำการยึด คะมะกุระ ได้สำเร็จทำให้รัฐบาลโชกุนล่มสลายและคนในตระกูลโฮโจกระทำเซ็ปปุกุ (ฆ่าตัวตาย) ทั้งหมด

ปี พ.ศ. 1877 จักรพรรดิโกะ-ไดโงะเสด็จนิวัติกลับไปยัง นครหลวงเฮอัง และปลดจักรพรรดิโคงงลงจากราชบัลลังก์พร้อมกับรวมพระราชอำนาจทั้งหมดไว้ที่พระองค์อันเป็นจุดกำเนิด ยุคฟื้นฟูสมัยเก็งมู ทำให้อะชิกะงะ ทะกะอุจิซึ่งสามารถปราบปรามศัตรูทางการเมืองรวมถึงนิตตะ โยะชิซะดะและสถาปนาตนเองเป็นปฐมโชกุนแห่งอะชิกะงะไม่พอใจยกกองทัพบุกเข้านครหลวงเฮอังเมื่อปี พ.ศ. 1879 พร้อมกับสถาปนาพระอนุชาของอดีตจักรพรรดิโคงงขึ้นเป็น จักรพรรดิโคเมียว ทางฝั่งจักรพรรดิโกะ-ไดโงะและพระราชวงศ์ได้เสด็จลี้ภัยลงไปยังเมือง โยะชิโนะ ซึ่งตั้งอยู่ทางใต้ของ นครหลวงเฮอัง พร้อมกับตั้งราชสำนักขึ้นที่นี่เมื่อ เดือนมกราคม พ.ศ. 1880 ทำให้เกิด ยุคราชสำนักเหนือ-ใต้ ขึ้นมา

• 18 กันยายน พ.ศ. 1882 (วันที่ 15 เดือน 8 ปี ราคุโอะ ที่ 2) ปีที่ 21 ในรัชสมัยจักรพรรดิโกะ-ไดโงะสละราชสมบัติที่เมืองโยะชิโนะให้กับ เจ้าชายโนะริโยะชิ ที่รัชทายาทขิ้นสืบราชบัลลังก์ต่อมาเป็น จักรพรรดิโกะ-มุระกะมิ

• 19 กันยายน พ.ศ. 1882 (วันที่ 16 เดือน 8 ปี ราคุโอะ ที่ 2) อดีตจักรพรรดิโกะ-ไดโงะสวรรคตเมื่อพระชนมายุเพียง 51 พรรษา

แผนผังจักรพรรดิญี่ปุ่น

(88) โกซางะ

มุเนะตะกะ ^(โชกุนลำดับที่ 6)

(จิเมียวอิง) (89) โกะ-ฟุกะกุซะ

(ไดกะกุจิ) (90) คาเมยามะ

โคะเระยะซุ ^(โชกุนลำดับที่ 7)

(92) ฟุชิมิ

เจ้าชายฮิซะอะกิ ^(โชกุนลำดับที่ 8)

(91) โกอูดะ

(93) โกะ-ฟุชิมิ

(95) ฮะนะโซะโนะ

เจ้าชายโมะริกุนิ ^(โชกุนลำดับที่ 9)

(94) โกะ-นิโจ

(96) โกไดโงะ

(อ้าง 1) โคงง

นะโอะฮิโตะ

คุนิโยะชิ

(96) โกไดโงะ

โคงง (อ้าง 1)

(อ้าง 2) โคเมียว

(97) โกะ-มูรากามิ

(อ้าง 3) ซุโก

(อ้าง 4) โกะ-โคงง

(98) โชเก

(99) โกะ-คะเมะยะมะ

(อ้าง 5) โกะ-เอ็งยู

(100) โกะ-โคะมะสึ ^อ้าง 6

(101) โชโก

(102) โกะ-ฮะนะโซะโนะ

ดูเพิ่ม

• จักรพรรดิญี่ปุ่น
• รายพระนามจักรพรรดิญี่ปุ่น

อ้างอิง