นอร์ทอเมริกัน พี-51 มัสแตง

นอร์ทอเมริกันเอวิเอชัน พี-51 มัสแตง (อังกฤษ: North American Aviation P-51 Mustang) เป็นเครื่องบินขับไล่และทิ้งระเบิดพิสัยไกลหนึ่งที่นั่งสัญชาติอเมริกาซึ่งถูกใช้ในสงครามโลกครั้งที่ 2 สงครามเกาหลี และสงครามอื่นๆ มันถูกออกแบบและสร้างโดยนอร์ทอเมริกันเอวิเอชันหรือเอ็นเอเอเพื่อตอบโจทย์ของกระทรวงการบินจากการสั่งซื้อของอังกฤษ ลำตันแบบคือเอ็นเอ-73เอ็กซ์ที่สร้างเสร็จในวันที่ 9 กันยายน พ.ศ. 2483 เป็นเวลา 102 วันหลังจากมีการเซ็นสัญญาและทำการบินครั้งแรกเมื่อวันที่ 26 ตุลาคม

นอร์ทอเมริกัน พี-51 มัสแตง

บทบาท	เครื่องบินขับไล่, เครื่องบินขับไล่-ทิ้งระเบิด
ชาติกำเนิด	สหรัฐ
บริษัทผู้ผลิต	นอร์ทอเมริกันเอวิเอชัน
บินครั้งแรก	26 ตุลาคม 2483
เริ่มใช้	2485
สถานะ	ปลดประจำการทางทหารในปี 2527, ยังใช้ในงานพลเรือน
ผู้ใช้งานหลัก	กองทัพอากาศทหารบกสหรัฐ กองทัพอากาศสหราชอาณาจักร กองทัพอากาศนิวซีแลนด์ กองทัพอากาศแคนาดา
จำนวนที่ผลิต	กว่า 15,000 ลำ
มูลค่า	50,985 ดอลลาร์สหรัฐ ในปี 2488
แบบอื่น	นอร์ทอเมริกัน เอฟ-82 ทวินมัสแตง

ประวัติ

เดิมทีมัสแตงถูกออกแบบมาเพื่อใช้เครื่องยนต์อัลลิสัน วี-1710 ซึ่งมีความสูงที่จำกัดในการบิน การบินครั้งแรกเกิดขึ้นโดยกองทัพอากาศอังกฤษเพื่อทำหน้าที่ลาดตระเวนทางอากาศและเป็นเครื่องบินขับไล่ทิ้งระเบิด (มัสแตง มาร์ค 1) ต่อมามีการใช้เครื่องยนต์โรลส์-รอยซ์ เมอร์ลินในรุ่นพี-51บีและซีเพื่อให้มัสแตงสามารถบินได้ที่ความสูงเหนือ 15,000 ฟุต ซึ่งทำให้มันบินได้ดีกว่าหรือเท่ากับเครื่องบินส่วนมากของกองทัพอากาศเยอรมนี รุ่นสุดท้ายคือพี-51ดีซึ่งมีเครื่องยนต์เป็นเครื่องแพคคาร์ด วี-1650-7 เป็นเครื่องยนต์ดัดแปลงจากเครื่องยนต์โรลส์-รอยซ์ 60 ที่เป็นเครื่องยนต์ซูเปอร์ชาร์จเจอร์สองความเร็ว และมีอาวุธเป็นปืนกลเอ็ม2 บราวนิงขนาด 12.7 มม.หกกระบอก

ประวัติการรบ

ตั้งแต่ปลายปีพ.ศ. 2486 พี-51บีถูกใช้โดยกองทัพอากาศที่ 8 ของสหรัฐอเมริกาเพื่อคุ้มกันเครื่องบินทิ้งระเบิดที่ต้องบินในน่านฟ้าของนาซีเยอรมนี ในขณะที่กองทัพอากาศทางยุทธวิธีที่ 2 ของอังกฤษและกองทัพอากาศที่ 9 ของสหรัฐฯ ใช้เครื่องบินมัสแตงเครื่องยนต์เมอร์ลินทำหน้าที่ทิ้งระเบิดและขับไล่ เป็นบทบาทที่เพิ่มความแน่นอนให้กับความเป็นเจ้าอากาศของฝ่ายสัมพันธมิตรในปีพ.ศ. 2487 พี-51 ยังทำหน้าที่ให้กับฝ่ายสัมพันธมิตรในการรบบริเวณแอฟริกาเหนือเหนือทะเลเมดิเตอร์เรเนียนและอิตาลี นอกจากนี้ยังทำการรบกับจักรวรรดิญี่ปุ่นในมหาสมุทรแปซิฟิกอีกด้วย ในสงครามโลกครั้งที่ 2 นักบินมัสแตงอ้างว่าได้ยิงเครื่องบินศัตรูตกไป 4,950 ลำ

เมื่อสงครามเกาหลีเริ่มต้นขึ้น มัสแตงได้กลายเป็นเครื่องบินขับไล่ประเภทหลักของสหประชาชาติจนกระทั่งเครื่องบินขับไล่เครื่องยนต์ไอพ่น เช่น นอร์ทอเมริกัน เอฟ-86 เซเบอร์เข้ามาทำหน้าที่แทน จากนั้นมัสแตงก็กลายเป็นเครื่องบินขับไล่ทิ้งระเบิดแบบพิเศษ แม้ว่าเครื่องบินไอพ่นจะเข้ามาแทนที่แต่มัสแตงก็ยังคงประจำการในกองทัพอากาศในบางประเทศจนถึงต้นทษวรรษที่ 2523 หลังจากสงครามโลกครั้งที่ 2 และสงครามเกาหลี มัสแตงจำนวนมากถูกดัดแปลงให้ใช้โดยพลเรือน โดยเฉพาะการแข่งขันทางอากาศและการบินแสดงในการแสดงเครื่องบินต่างๆ

คุณลักษณะ (พี-51ดี มัสแตง)

 

พี-51ดี มัสแตง

• ผู้สร้าง: นอร์ทอเมริกันเอวิเอชัน (สหรัฐ)
• ประเภท: เครื่องบินขับไล่
• เครื่องยนต์: 1 × Packard (Rolls Royce) V-1650-7 Merlin
• กางปีก: 11.28 เมตร
• ยาว: 9.83 เมตร
• สูง: 4.08 เมตร
• พื้นที่ปีก: 21.83 ตารางเมตร
• น้ำหนักเปล่า: 3,465 กิโลกรัม
• น้ำหนักวิ่งขึ้นสูงสุด: 5,488 กิโลกรัม
• อัตราเร็วสูงสุด: 708 กิโลเมตร/ชั่วโมง
• อัตราไต่: 16.3 เมตร/ วินาที
• พิสัยบินไกลสุด: 2,656 กิโลเมตร
• อาวุธ: ปืนกล AN/M2 Browning ขนาด 12.7 มม. 6 กระบอก

อ้างอิง

1. "North American P-51D Mustang." พิพิธภัณฑ์กองทัพอากาศแห่งชาติสหรัฐฯ 2 เมษายน 2011. สืบค้นเมื่อ: 17 มกราคม 2012.
2. Knaack 1978.
3. Kinzey 1996, p. 5.
4. Kinzey 1996, p. 56.
5. Kinzey 1997, pp. 10–13.
6. Gunston 1984, p. 58.

แหล่งข้อมูลอื่น

• "เครื่องบินขับไล่" Popular Science, กรกฎาคม 1943, P-51A
• "อาชาสีขาวแห่งท้องฟ้า" Popular Mechanics, พฤศจิกายน 1943
• Joe Baugher, นอร์ทอเมริกัน พี-51 มัสแตง
• สวิสมัสแตง