บาป (ศาสนาพุทธ)

ในศาสนาพุทธ บาป หมายถึง ความชั่วร้าย ได้แก่ อกุศลกรรมทั้งหลาย

ทางแห่งอกุศลกรรม เรียกว่าอกุศลกรรมบถ มี 10 ประการ ได้แก่ แบ่งเป็น กายกรรม 3 วจีกรรม 4 และมโนกรรม 3 ดังนี้

กายกรรม

1. ปาณาติบาต หมายถึง การฆ่า
2. อทินนาทาน หมายถึง การเอาของที่เจ้าของไม่ได้ให้
3. กาเมสุมิจฉาจาร หมายถึง การประพฤติผิดในกาม

วจีกรรม

1. มุสาวาท หมายถึง คำโกหก
2. ปิสุณาวาจา หมายถึง คำส่อเสียด
3. ผรุสวาจา หมายถึง คำหยาบ
4. สัมผัปปลาปะ หมายถึง คำพูดเพ้อเจ้อ

มโนกรรม

1. อภิชฌา หมายถึง การเพ่งเล็งอยากได้ของเขา
2. พยาบาท หมายถึง การคิดร้ายผู้อื่น
3. มิจฉาทิฏฐิ หมายถึง ความเห็นผิด

เมื่อได้กระทำกรรมใดกรรมหนึ่งใน 10 อกุศลกรรมบรรถแล้วจึงถูกจัดว่าเป็นบาป

อ้างอิง

1. พระพรหมคุณาภรณ์ (ประยุทธ์ ปยุตฺโต), พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์
2. จุนทสูตร, พระไตรปิฎก เล่มที่ 24 พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ 16 อังคุตตรนิกาย ทสกนิบาต