พระมหาวีระ

พระมหาวีระ หรือ นิครนถนาฏบุตร เป็นศาสดาของศาสนาเชน และตีรถังกรพระองค์ที่ 24 ประสูติก่อนคริสต์ศักราช 599 ปี ในวันที่ประสูติสมาชิกในครอบครัวได้มารวมตัวกันในงานเลี้ยงที่ยิ่งใหญ่ บิดาของเขาได้กล่าวว่า ครอบครัวของเราได้รับความผาสุกและความดีงามตั้งแต่แม่ของมหาวีระได้ตั้งครรภ์และทั้ง 2 นั้นได้ตั้งชื่อลูกที่เกิดมาว่า วรรธมานะ แปลว่า ความเพิ่มพูน หรือผู้ที่เจริญ แต่ว่าบรรดาสานุศิษย์ของมหาวีระได้เรียกว่า มหาวีระและพวกเขาได้อ้างว่าชื่อนี้คือชื่อที่บรรดาเทพเจ้าเรียกกัน ความหมายคือ ผู้ชนะที่ยิ่งใหญ่ มหาวีระนั้นเป็นลูกคนที่ 2 เขาได้ใช้ชีวิตในช่วงแรกๆอยู่ในอ้อมกอดของบิดามารดา ได้รับความสุขสบายอย่างมากมายโดยมีคนรับใช้อำนวยความสะดวกให้แก่เขา

พระมหาวีระ
ตีรถังกรที่ 24
พระมหาวีระ
ชื่ออื่น	วีระ, อาทิวีระ
เป็นที่บูชาใน	ศาสนาเชน
สืบทอดตำแหน่งจาก	พระปารศวนาถ
สัญลักษณ์	สิงโต
ความสูง	7 cubits (10.5 feet)
อายุขัย	72 ปี
ต้นไม้	Shorea robusta
สีกาย	สีทอง
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	ป. 540 BC (historical) ป. 599 BCE (traditional) ไวสาลี, แคว้นวัชชี
เสียชีวิต	ป. 468 BC (historical) ป. 527 BCE (Svetambara) ป. 510 BCE (Digambara) ปวบุรี, แคว้นมคธ
บิดา-มารดา	สิทธารถะแห่งกุนทครามะ (บิดา) ตฤศลา (มารดา)

มหาวีระนั้นเป็นผู้ที่ยกย่องให้เกียรติ ต่อบิดามารดาอย่างมาก ต่อมาเมื่อเติบใหญ่ขึ้น ได้สมรสกับหญิงคนหนึ่งและมีลูกสาวหนึ่งคน มหาวีระนั้นได้ใช้ชีวิตอย่างสุขสบายเพราะว่าเขานั้นเป็นลูกชายเจ้าเมือง บ้านของบิดาของเขานั้นเป็นที่เยี่ยมเยือนของบรรดานักบวชและพระ ทุกๆครั้งที่บรรดานักบวชได้ไปเยี่ยมเยือน พวกเขาเหล่านี้จะได้รับการต้อนรับอย่างดีและสมเกียรติ และมหาวีระก็จะไปนั่งฟังคำสอนจากพวกเขาเหล่านี้ ซึ่งทำให้เขานั้นประหลาดใจในคำสอนเหล่านั้นและตัวเขาเองนั้นมีความปรารถนาที่จะติดตามพวกนักบวชเหล่านี้ แต่เพราะความรักที่มีให้กับบิดามารดาได้มายับยั้งเขาจากการทำให้บรรลุตามความปรารถนา โดยเขารู้ดีว่าท่านทั้ง 2 นั้นไม่ต้องการให้ มหาวีระอยู่ในหนทางของนักบวช

ภายหลังจากที่บิดาของเขาได้เสียชีวิตพี่ชายคนโตได้ขึ้นปกครองเมืองแทนบิดาของเขา หลังจากที่พี่ชายเขานั้นขึ้นปกครองเมืองได้ 1 ปีเต็มมหาวีระนั้นได้ขออนุญาตพี่ชายเพื่อที่จะเป็นนักบวช พี่ชายก็อนุญาตตามคำขอ ดังนั้นเองเขาก็เริ่มถอดเครื่องแต่งกายของเขาพร้อมกับสวมเครื่องแต่งกายของนักบวช ต่อมาเขาก็เริ่มลดอาหารและเครื่องดื่มให้น้อยลงและใช้ชีวิตอยู่กับปัจจัยยังชีพที่เล็กน้อย หลังจากนั้น 13 เดือนต่อมาเขาก็เปลือยกาย แท้จริงมหาวีระได้บรรลุถึงขั้นหนึ่ง เขาได้ขจัดกิเลสต่างๆออกจากตัวเขาจนหมดสิ้น ไม่มีความอาย ไม่มีความเจ็บปวด ไม่มีความดีใจหรือเสียใจ เขายังคงฝึกฝนการบำเพ็ญตนเป็นระยะเวลาถึง 12 ปีด้วยกัน หลังจากบรรลุถึงขั้นนี้แล้วเขาก็เริ่มต้นขั้นใหม่ คือการเรียกร้องไปสู่แนวทางของเขา เขาเริ่มต้นจากครอบครัว ญาติใกล้ชิดตลอดจนประชาชนในเมืองของเขา พวกเขาเหล่านี้ได้ให้การตอบรับแนวทางของมหาวีระเป็นอย่างดี เขายังคงประกาศแนวทางของเขาจนถึงอายุ 72 ปี และเขาก็ได้ไปพำนักอยู่ที่เมืองๆ หนึ่งชื่อว่า บานบุรี (อ่านตามภาษาอาหรับ) เขานั้นได้เทศนาธรรม 555 ครั้งและได้ตอบคำถามถึง 36คำถามที่ไม่เคยถูกถามมาก่อนเลยภายหลังจากนี้ได้ไม่นานใน พ.ศ. 16 มหาวีระได้เสียชีวิตอย่างสงบคนเดียวโดยไม่มีผู้ใดอยู่พร้อมกับท่านเลย

อ้างอิง

1. Tandon 2002, p. 45.
2. Dundas 2002, p. 24.
3. Taliaferro & Marty 2010, p. 126.

• ศาสนาเปรียบเทียบของมหาวิทยาลัย อัล อัซฮัร ไคโร อียิปต์ 2008