มุณเฑศวรีมนเทียร

มุณเฑศวรีมนเทียรเป็นมนเทียรโบราณที่ตั้งอยู่ในหมู่บ้านรามครห์ (Ramgarh village) ในอำเภอไกมูร์ รัฐพิหาร ประเทศอินเดีย บนเทือกเขามุณเฑศวรี มนเทียรนี้เป็นมนเทียรเก่าแก่ที่สร้างขึ้นเพื่อบูชาพระศิวะและศักติ ถือกันว่าที่นี่เป็นมนเทียรที่เก่าแก่มากที่สุดแห่งหนึ่งของประเทศอินเดีย และถือกันว่าเป็นมนเทียรที่เก่าแก่ที่สุดในประเทศอินเดียที่ยังคงมีการดำเนินพิธีกรรมและมีการกราบไหว้บูชาจนถึงปัจจุบันป้ายข้อมูลของกรมสำรวจโบราณคดีอินเดีย (ASI) ระบุอายุของมนเทียรว่าสร้างขึ้นในปี 625 มนเทียรนี้อยู่ภายใต้การดูแลของ ASI ตั้งแต่ปี 1915

มุณเฑศวรีมนเทียร
มนเทียรทรงนคร
ศาสนา
ศาสนา	ศาสนาฮินดู
เขต	อำเภอไกมูร์
เทพ	พระศิวะ, พระนางศากติ
เทศกาล	รามนวมี, ศิวราตรี, นวรตรา.
ที่ตั้ง
ที่ตั้ง	หมู่บ้านรามครห์
รัฐ	รัฐพิหาร
ประเทศ	อินเดีย
ที่ตั้งในอินเดีย แสดงแผนที่อินเดีย มุณเฑศวรีมนเทียร (รัฐพิหาร) แสดงแผนที่รัฐพิหาร
พิกัดภูมิศาสตร์	24°59′00″N 83°33′53″E / 24.9833958°N 83.5646939°E / 24.9833958; 83.5646939พิกัดภูมิศาสตร์: 24°59′00″N 83°33′53″E / 24.9833958°N 83.5646939°E / 24.9833958; 83.5646939
สถาปัตยกรรม
เสร็จสมบูรณ์	1995 Hindu inscriptions dated 4th century AD were found in the temple m.^[ต้องการอ้างอิง]
ลักษณะจำเพาะ
วัด	หนึ่ง
ระดับความสูง	608 m (1,995 ft)
เว็บไซต์
http://maamundeshwari.org

สถาปัตยกรรม

มนเทียรสร้างขึ้นด้วยหิน และจัดวางด้วยรูปแบบแปดเหลี่ยมซ่งถือว่าไม่พบบ่อยในสถาปัตยกรรมฮินดู มนเทียรที่หลงเหลืออยู่เป็นตัวอย่างชิ้นเก่าแก่ที่สุดของสถาปัตยกรรมแบบนครที่พบในรัฐพิหาร ในผนังทั้งสี่มีปรากฏประตู หน้าต่าง และฐานที่ซึ่งเคยรองรับรูปปั้นประดับ ส่วนยอดของอาคาร ศิขระ นั้นสูญหายหรือพังทลายไปแล้ว ในขณะที่ปัจจุบันได้มีการสร้างหลังคาราบขึ้นมาทดแทนศิขระที่สูญสลายไป ผนังด้านในของโบสถ์ปรากฏงานแกะสลักนูนต่ำและงานปั้นลอยในรูปของหม้อกลัศ แจกัน และงานออกแบบลวดลายดอกไม้และพรรณพืช ประตูทางเข้าออกนั้นประดับประดาด้วยทวารปาละ, พระแม่คงคา, พระแม่ยมุนา และมูรติอื่น ๆ เทพเจ้าองค์ประธานที่ประดิษฐานภายในครรภคฤห์คือพระแม่มุณเฑศวรี และจตุรมุขศิวลึงค์ (ศิวลึงค์สี่หน้า) เทวรูปของเทวีมุณเฑศวรีนั้นมีสิบกร ประทับบนควาย ซึ่งสื่อถึงมหิศาสูรมรรทินี นอกจากนี้ภายในมนเทียรยังพบมูรติของเทพเจ้าองค์อื่น ๆ เช่า พระคเณศ พระสูรยะ และพระวิษณุ โครงสร้างหินจำนวนหนึ่งของมนเทียรนั้นได้รับความเสียหาย และสามารถพบซากโครงสร้างหินกระจัดกระจายทั่วบริเวณ อย่างไรก็ตาม มนเทียรนี้เป็นพื้นที่สำหรับการศึกษาโบราณคดีโดย ASI เป็นเวลาสักพักหนึ่งแล้ว

การบูชา

เทศกาลสำคัญของมนเทียรนี้ได้แก่รามนวมีและศิวราตรี เทศกาลใหญ่ประจำปีของมนเทียร (เมลา) จะมีจัดอยู่ใกล้เคียงในระหว่างช่วงนวราตรี คติการบูชาศักติในรูปของเทวีมุณเฑศวรีนั้นเป็นตัวชี้ให้เห็นถึงวัฒนธรรมการบูชาแบบตันตระ ซึ่งมีปฏิบัติทั่วไปในแถบอินเดียตะวันออก เช่นรัฐพิหาร

อ้างอิง

1. The information plaque erected by the Archaeological Survey of India (ASI) at the site indicates the dating of the temple to 1995 CE BUT The BSRTB fixed its date in 108 AD.  
2. . Serial number 62. Archaeological Survey of India. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2011-11-03. สืบค้นเมื่อ 2011-06-03.
3. . Times of India. 1 January 2011. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2012-06-14. สืบค้นเมื่อ 2 June 2011.
4. . Hindu Temples. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 9 November 2018. สืบค้นเมื่อ 2 June 2011.
5. . The Times Of India. 12 June 2011. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2011-11-05. สืบค้นเมื่อ 2021-01-06.
6. . The Times Of India. 18 January 2008. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2012-09-13. สืบค้นเมื่อ 2021-01-06.
7. . Hindu Books.org. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2012-04-03. สืบค้นเมื่อ 5 June 2011.
8. "Mundeshwari temple". Plaque by Archaeological Survey of India. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 25 January 2013. สืบค้นเมื่อ 2 June 2011.
9. . Hindu Books.org. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2012-04-03. สืบค้นเมื่อ 5 June 2011.
10. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ Google
11. "Facelift to the Mundeshwari temple". Hindustan Times. 3 January 2011. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2013-01-25. สืบค้นเมื่อ 5 June 2011.
12. . Hindubooks.org. p. 11. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 22 April 2016. สืบค้นเมื่อ 5 June 2011.