มุฮัมมัด อิบน์ อับดุลวะฮ์ฮาบ

มุฮัมมัด อิบน์ อับดุลวะฮ์ฮาบ (อาหรับ: محمد بن عبد الوهاب‎; ค.ศ. 1703 – 22 มิถุนายน ค.ศ. 1792) เป็นผู้นำทางศาสนา นักวิชาการอิสลาม และนักเทววิทยา จากแคว้นนัจด์ทางตอนกลางของอาระเบีย เป็นผู้ก่อตั้งหลักคำสอนและกลุ่มเคลื่อนไหวที่รู้จักกันในชื่อว่า วะฮาบีย์ เกิดในครอบครัวตุลาการ อิบน์ อับดุลวะฮ์ฮาบได้ศึกษาในเรื่องฟิกฮ์ของมัซฮับฮันบะลี ซึ่งเป็นสำนักที่แพร่หลายในบริเวณที่เขาอาศัยอยู่ ถึงแม้ว่าเขารู้เกี่ยวกับธรรมเนียมพื้นฐานของซุนนี อิบน์ อับดุลวะฮ์ฮาบต่อต้านธรรมเนียมหลายอย่างของซุนนี เช่น การเยี่ยมและเคารพต่อสุสานคนดี ซึ่งเขารู้สึกว่าเป็นนวัตกรรมทางศาสนาของพวกนอกรีตหรือแม้แต่การบูชารูปปั้น ถึงแม้ว่าคำสอนของเขาถูกปฏิเสธและต่อต้านโดยนักวิชาการสำคัญของซุนนีส่วนใหญ่ในเวลานั้นก็ตาม ซึ่งรวมไปถึงพ่อของเขาและพี่ชายของเขา อิบน์ อับดุลวะฮ์ฮาบ ได้บันทึกข้อตกลงทางการเมืองและศาสนากับมุฮัมมัด อิบน์ ซะอูดเพื่อช่วยพระองค์ก่อตั้งเอมิเรตแห่งดิรอียะฮ์ รัฐซาอุดีแรก และเริ่มก่อตั้งพันธมิตรทางราชวงศ์และแบ่งปันอำนาจระหว่างครอบครัวของพระองค์ที่ดำเนินการปกครองต่อในราชอาณาจักรซาอุดีอาระเบีย อาล อัชชัยค์ ผู้นำครอบครัวทางศาสนาของซาอุดีอาระเบีย เป็นลูกหลานของอิบน์ อับดุลวะฮ์ฮาบ และเป็นผู้นำ อุละมาอ์ ในรัฐซาอุดี ที่ครอบคลุมสถาบันทางศาสนาของรัฐด้วย

มุฮัมมัด อิบน์ อับดุลวะฮ์ฮาบ
อักษรวิจิตรอิสลามของมุฮัมมัด อิบน์ อับดุลวะฮ์ฮาบ
ส่วนบุคคล
เกิด	ค.ศ. 1703 (ฮ.ศ. 1115) อุยัยนะฮ์, แคว้นนัจด์
ตาย	22 มิถุนายน ค.ศ. 1792 (ฮ.ศ. 1206, 88-89 ปี) ดิรอียะฮ์, รัฐซาอุดีแรก
ศาสนา	อิสลาม
บุตร	List อะลี (คนแรก) ฮะซัน ฮุซัยน์ อิบรอฮีม อับดุลลอฮ์ อะลี (คนที่สอง) ฟาฏิมะฮ์ อับดุลอะซีซ
นิกาย	ซุนนี
สำนักคิด	ฮันบะลี
ลัทธิ	อะษะรียะฮ์
ความสนใจหลัก	อะกีดะฮ์ (เทววิทยาอิสลาม)
แนวคิดโดดเด่น	วะฮาบีย์ พิวริตันของซะละฟี ต่อต้านลัทธิศูฟี
ผลงานโดดเด่น	กิตาบุตเตาฮีด (อาหรับ: كتاب التوحيد‎; "หนังสือเทววิทยา")
ตำแหน่งชั้นสูง
ได้รับอิทธิจาก อะฮ์มัด อิบน์ ฮันบัล อิบน์ ตัยมียะฮ์ อิบน์ ก็อยยิม อัจเญาซียะฮ์
มีอิทธิพลต่อ มุฮัมมัด อิบน์ ซะอูด, ราชวงศ์ซะอูด อับดุลอะซีซ อิบน์ บาซ, มุฮัมมัด อิบน์ อัลอุษัยมีน, มุฮัมมัด นาศิรุดดีน อัลอัลบานี,^[ต้องการอ้างอิง] อับดุรเราะฮ์มาน อัซซุดัยส์, ซะอูด อัชชุร็อยม์
แม่แบบ:Infobox Arabic name

อ้างอิง

1. Brown 2009, p. 245.
2. Haykel 2013, pp. 231-232.
3. Laoust, H. (2012) [1993]. "Ibn ʿAbd al-Wahhāb". ใน Bearman, P. J.; Bianquis, Th.; Bosworth, C. E.; van Donzel, E. J.; Heinrichs, W. P. (บ.ก.). Encyclopaedia of Islam (2nd ed.). Leiden: Brill Publishers. doi:10.1163/1573-3912_islam_SIM_3033. ISBN 978-90-04-16121-4.
4. "Ibn Abd al-Wahhab, Muhammad - Oxford Islamic Studies Online". www.oxfordislamicstudies.com. Oxford University Press. 2020. จากแหล่งเดิมเมื่อ 15 July 2020. สืบค้นเมื่อ 15 July 2020.
5. Halverson 2010, p. 48.
6. Khatab 2011, pp. 57-58, 62-63.
7. Silverstein 2010, pp. 112-113.
8. Ágoston & Masters 2009, p. 260.
9. Khatab 2011, pp. 62-65.
10. Delong-Bas 2004, pp. 56-65.
11. Van Bruinessen, Martin (2009). "Sufism, 'popular' Islam and the Encounter with Modernity". ใน Masud, Muhammad Khalid; Salvatore, Armando; Van Bruinessen, Martin (บ.ก.). Islam and Modernity: Key Issues and Debate. Edinburgh: Edinburgh University Press. pp. 125–157. ISBN 978-0-7486-3792-8.
12. Khatab 2011, pp. 65-67.
13. Saeed 2013, pp. 29–30.
14. Delong-Bas 2004, pp. 41-42.
15. Moosa 2015, p. 97.
16. White 2017, pp. 252-253.
17. Hubbard, Ben (10 July 2016). "A Saudi Morals Enforcer Called for a More Liberal Islam. Then the Death Threats Began". The New York Times. New York. ISSN 0362-4331. จากแหล่งเดิมเมื่อ 15 December 2016. สืบค้นเมื่อ 10 June 2020.
18. Michael Sells, Professor of History and Literature of Islam and Comparative Literature at the Divinity School of the University of Chicago (22 December 2016). "Wahhabist Ideology: What It Is And Why It's A Problem". The Huffington Post. New York. สืบค้นเมื่อ 10 June 2020.
19. Asad, Talal (3 February 2003). Formations of the Secular: Christianity, Islam, Modernity. Stanford University Press. p. 222. ISBN 9780804747684. จากแหล่งเดิมเมื่อ 11 June 2020. สืบค้นเมื่อ 5 September 2017.
20. Khatab 2011, pp. 56-76.
21. Hourani 1992: 257–258
22. Nawaf E. Obaid (September 1999). "The Power of Saudi Arabia's Islamic Leaders". Middle East Quarterly. VI (3): 51–58. จากแหล่งเดิมเมื่อ 6 August 2011. สืบค้นเมื่อ 23 June 2011.
23. Abir 1987: 4, 5, 7
24. Metz 1992

สารานุกรม

• Ágoston, Gábor; Masters, Bruce, บ.ก. (2009). "Ibn Abd al-Wahhab, Muhammad". Encyclopedia of the Ottoman Empire. New York: Facts On File. pp. 260–261. ISBN 978-0-8160-6259-1. สืบค้นเมื่อ 6 July 2020.CS1 maint: ref=harv (link)
• Delong-Bas, Natana J. (2004). Wahhabi Islam: From Revival and Reform to Global Jihad. New York: Oxford University Press. ISBN 0-19-516991-3. สืบค้นเมื่อ 1 June 2020.CS1 maint: ref=harv (link)
• Brown, Daniel W. (2009). "The Wahhābī Movement". A New Introduction to Islam. Chichester, West Sussex: Wiley-Blackwell. pp. 245–247. ISBN 978-1-4051-5807-7. สืบค้นเมื่อ 1 June 2020.CS1 maint: ref=harv (link)
• Commins, David (2015). "From Wahhabi to Salafi". ใน Haykel, Bernard; Hegghammer, Thomas; Lacroix, Stéphane (บ.ก.). Saudi Arabia in Transition: Insights on Social, Political, Economic and Religious Change. Cambridge: Cambridge University Press. pp. 151–166. doi:10.1017/CBO9781139047586.011. ISBN 978-1-107-00629-4. สืบค้นเมื่อ 15 June 2020.CS1 maint: ref=harv (link)
• Halverson, Jeffry R. (2010). Theology and Creed in Sunni Islam: The Muslim Brotherhood, Ash'arism, and Political Sunnism. Basingstoke: Palgrave Macmillan. p. 48. ISBN 978-1-349-28721-5. สืบค้นเมื่อ 17 June 2020.CS1 maint: ref=harv (link)
• Haykel, Bernard (2013). "Ibn ‛Abd al-Wahhab, Muhammad (1703-92)". ใน Böwering, Gerhard; Crone, Patricia; Kadi, Wadad; Mirza, Mahan; Stewart, Devin J.; Zaman, Muhammad Qasim (บ.ก.). The Princeton Encyclopedia of Islamic Political Thought. Princeton, New Jersey: Princeton University Press. pp. 231–232. ISBN 978-0-691-13484-0. สืบค้นเมื่อ 15 June 2020.CS1 maint: ref=harv (link)
• Khatab, Sayed (2011). "Wahhabism". Understanding Islamic Fundamentalism: The Theological and Ideological Basis. Cairo, Egypt: American University in Cairo Press. pp. 56–76. ISBN 978-977-416-499-6. สืบค้นเมื่อ 6 July 2020.CS1 maint: ref=harv (link)
• Moosa, Ebrahim (2015). What Is a Madrasa?. Chapel Hill, North Carolina: University of North Carolina Press. ISBN 978-1-4696-2013-8. สืบค้นเมื่อ 1 June 2020.CS1 maint: ref=harv (link)
• Saeed, Abdullah (2013). "Precursors of the Modernist-Salafiya Movement". ใน Esposito, John L.; Shahin, Emad El-Din (บ.ก.). The Oxford Handbook of Islam and Politics. New York: Oxford University Press. pp. 29–30. ISBN 978-0-19-539589-1. สืบค้นเมื่อ 17 June 2020.CS1 maint: ref=harv (link)
• Silverstein, Adam J. (2010). "Wahhabism". Islamic History: A Very Short Introduction. New York: Oxford University Press. pp. 112–113. ISBN 978-0-19-954572-8. สืบค้นเมื่อ 6 July 2020.CS1 maint: ref=harv (link)
• White, Jonathan R. (2017). "Militant Scholars and Strategists". Terrorism and Homeland Security (9th ed.). Boston: Cengage Learning. pp. 252–253. ISBN 978-1-305-63377-3. LCCN 2015951183. สืบค้นเมื่อ 1 June 2020.CS1 maint: ref=harv (link)
• Valentine, S. R., "Force & Fanaticism: Wahhabism in Saudi Arabia and Beyond", Hurst & Co, London, 2015, ISBN 978-1849044646
• Abualrub, Jalal (January 2003). Muhammad ibn Abdil Wahhab: his life-story and mission. Madinah Publishers and Distributors. ISBN 978-0-9703766-5-7. สืบค้นเมื่อ 25 December 2011.
• al-Rasheed, Madawi (1 January 2009). Kingdom without borders: Saudi political, religious and media frontiers. Capstone. ISBN 978-0-231-70068-9.

แหล่งข้อมูลอื่น

 

วิกิซอร์ซภาษาอาหรับ (العربية) มีข้อมูลต้นฉบับเกี่ยวกับ: Muhammad ibn Abd al-Wahhab

•   Wheeler Thatcher, Griffithes (1911). "Wahhābis" . สารานุกรมบริตานิกา ค.ศ. 1911. 28 (11 ed.). p. 245.
• Biodata at MuslimScholars.info