รัฐจ้าว

จ้าว (จีนตัวย่อ: 赵; จีนตัวเต็ม: 趙; พินอิน: Zhào) เป็นหนึ่งในเจ็ดรัฐใหญ่ระหว่าง ยุครณรัฐ (戰國時代) ในยุคจีนโบราณ. เกิดขึ้นเมื่อรัฐจิ้นแยกออกเป็นสามรัฐ คือ รัฐจ้าว, รัฐหาน (韓國), และรัฐเว่ย (魏國), ในศตวรรษที่ 5 ก่อนคริสตกาล. รัฐจ้าว ได้รับความแข็งแกร่งอย่างมากจากการปฏิรูปทางทหารที่ริเริ่มในช่วงระหว่างรัชสมัยพระเจ้าจ้าวอู่หลิง (趙武靈王), แต่ก็พ่ายแพ้อย่างยับเยินให้แก่ รัฐฉิน (秦國) ในยุทธการที่ฉางผิง (長平之戰). อาณาเขตของรัฐจ้าวรวมถึงพื้นที่ในปัจจุบันของ มองโกเลียใน, เหอเป่ย์, ชานซี, และฉ่านซี. รายล้อมด้วยดินแดนของรัฐฉิน, รัฐเว่ย์, ซฺยงหนู (匈奴), และหานตาน (邯郸).

จ้าว 趙
403 ปีก่อนคริสตกาล–222 ปีก่อนคริสตกาล
สถานะ	ราชอาณาจักร
เมืองหลวง	จิ้นหยาง (晉陽), หานตาน (邯郸)
ศาสนา	ศาสนาพื้นเมืองจีน การบูชาบรรพบุรุษ
การปกครอง	ราชาธิปไตย
ยุคประวัติศาสตร์	ยุครณรัฐ
• รัฐจิ้นล่มสลาย	403 ปีก่อนคริสตกาล
• รัฐฉินผนวก	222 ปีก่อนคริสตกาล
สกุลเงิน	เงินพลั่ว และเหรียญกระษาปณ์อื่น ๆ
ก่อนหน้า ถัดไป จิ้น (รัฐจีน) ราชวงศ์ฉิน

รัฐจ้าวเป็นบ้านของนักปรัชญาการบริหาร เชิ่น เต้า (慎到) นักนิติปรัชญา, กงซุนหลง (公孫龍) นักตรรกวิทยา, และสฺวินข้วง (荀況) ปรัชญาเมธีลัทธิขงจื๊อ.

อ้างอิง

1. Huang Kejian 2010 p.185. From Destiny to Dao: A Survey of Pre-Qin Philosophy in China. https://books.google.com/books?id=bATIDgAAQBAJ&pg=PA185