ศีรษะมาร
ศีรษะมาร เป็นนิยายแนวลึกลับผสมวิทยาศาสตร์และพลังจิตหรือปรจิตวิทยา แต่งโดยจินตวีร์ วิวัธน์ นามปากกาของจินตนา ภักดีชายแดน ถือเป็นนิยายที่มีความยาวมากที่สุดเรื่องหนึ่งของเธอ แม้จะมีเนื้อหาเช่นนวนิยายสยองขวัญ แต่มีการผสานศาสตร์เร้นลับเข้ากับวิทยาศาสตร์บางประการเพื่ออธิบายอำนาจเหนือธรรมชาติของตัวละครหลักคือปิลันธา เช่น การแทรกจิตด้วยคลื่นความคิด (Telephathy), การใช้จิตควบคุมการลอยตัว (Levitation) และการใช้จิตเพื่อควบคุมการเคลื่อนไหวของวัตถุ (Telekinesis) ซึ่งสำแดงด้วยการใช้พลังจิตทำให้ศีรษะที่ขาดจากร่างของเธอลอยไปลอยมาอย่างอิสระ
ศีรษะมาร | |
---|---|
ผู้ประพันธ์ | จินตวีร์ วิวัธน์ |
ประเทศ | ไทย |
ภาษา | ไทย |
ประเภท | วิทยาศาสตร์–เหนือธรรมชาติ |
สำนักพิมพ์ | โชคชัยเทเวศร์ (พ.ศ. 2531) รวมสาส์น (พ.ศ. 2536) กรู๊ฟ พับลิชชิ่ง (พ.ศ. 2557) |
วันที่พิมพ์ | พ.ศ. 2531 |
หน้า | เล่ม 1: 453 หน้า เล่ม 2: 451 หน้า |
ISBN | 9786167735252 |
เนื้อหาเป็นเรื่องราวของปิลันธาหรือปี๋ หญิงสาวผู้มีพลังจิต เธอประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์อย่างรุนแรงเป็นผลให้ศีรษะและลำตัวขาดออกจากกัน แต่ด้วยอำนาจวิเศษเธอจึงไม่ตายและได้รับการช่วยเหลือจากปีติ ลุงซึ่งเป็นแพทย์ช่วยรักษาและคงสภาพศีรษะของปิลันธาไว้ได้ แต่ร่างกายกลับเน่าเปื่อยไม่คงสภาพ เธอมีชีวิตรอดได้ด้วยการดูดเลือดผู้อื่นเพื่อเป็นพลังงาน และใช้ศีรษะเคลื่อนที่ไปมาไล่ฆ่าผู้อื่นในยามวิกาล ด้วยเหตุนี้ปิลันธาจึงแสวงหาร่างของหญิงที่งามมากพอให้ศีรษะของเธอได้สวมใส่สำหรับมัดใจชาย โดยเฉพาะสักการคู่หมั้นของวิฬารี เธออำพรางรอยแผลที่คอด้วยผ้าพันคอ
ศีรษะมาร เป็นที่กล่าวขวัญกันเป็นอย่างมากเมื่อช่วงที่ทำเป็นละครโทรทัศน์ ที่ออกอากาศทางสถานีโทรทัศน์สีกองทัพบกช่อง 7 เมื่อปี พ.ศ. 2536 ผลิตโดยค่ายดาราวิดีโอ บทโทรทัศน์โดยลุลินารถ กำกับการแสดงโดยจรูญ ธรรมศิลป์ นำแสดงโดยชฎาพร รัตนากร, บิลลี่ โอแกน, อุษณีย์ รักกสิกรณ์ และภาณุเดช วัฒนสุชาติ ถือเป็นละครสยองขวัญที่ถูกกล่าวถึงมากจนถึงปัจจุบัน
เนื้อเรื่อง
ปิลันธา วิเชียรภัทธ หรือ ปี๋ เป็นหญิงผู้มีดวงหน้าสวยงามแต่กลับมีใจคอโหดร้ายเจ้าอารมณ์ เธออาศัยอยู่กับศาสตราจารย์ นายแพทย์ปีติ วิเชียรภัทธ ศัลยแพทย์ผู้มีชื่อเสียงและเป็นลุงของเธอ กับพร ชายแก่ร่างผอมซึ่งเป็นคนรับใช้คนสนิท ปิลันธามีความสามารถพิเศษผิดกับผู้อื่นคือมีพลังจิต เคลื่อนย้ายสิ่งของต่าง ๆ ไปมาได้ กระทั่งคืนหนึ่ง ปิลันธาประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ ทำให้กระจกรถตัดคอเธอจนขาดออกจากร่างแต่เธอกลับไม่ตาย ปิลันธาใช้พลังจิตที่มีบังคับร่างกายให้หิ้วหัวที่ขาดของตัวเองเดินกลับไปบ้านเพื่อให้ปีติช่วยให้เธอกลับสู่สภาพเดิมโดยเร็ว ด้วยความสงสาร ปีติให้ปิลันธาลงไปซ่อนในห้องทดลองใต้ดิน และใช้น้ำยาวิทยาศาสตร์หรือสารสังเคราะห์สีเหลืองอ่อนและเหลืองแก่ที่ตนเองคิดค้น เพื่อคงสภาพร่างกายของปิลันธาทั้งสองส่วนไว้ ด้วยความหวังที่จะทำการต่อศีรษะเข้ากับร่างกายให้ปิลันธากลับมามีชีวิตปรกติดังเดิม จากการช่วยเหลือของปีติ ปิลันธาใช้ผ้าพันคอปิดบังรอยแผลระหว่างหัวกับตัวที่คอไปพลาง แลดูเผิน ๆ ก็เหมือนคนปรกติไม่มีผิด แม้จะพูดไม่ได้อย่างปรกติ แต่เธอสื่อสารด้วยการแทรกจิตด้วยคลื่นความคิดแทน
คืนหนึ่ง ปิลันธาอยากออกไปยังโลกภายนอก จึงหนีออกจากห้องใต้ดินต่อรถหลายทอดออกไปไกลถึงย่านหนองแขม พรซึ่งเป็นคนใช้คนสนิท ตามออกไปด้วยความเป็นห่วงแต่กลับถูกโจรทำร้าย ปิลันธาเห็นเช่นนั้นจึงถอดหัวออกจากร่าง เข้าไปกัดคอโจรจนขาดใจตาย เหตุนี้เองที่ทำให้ปิลันธารับรู้ว่าเลือดของมนุษย์เป็นสิ่งที่หล่อเลี้ยงศีรษะของเธอได้ดีเสียยิ่งกว่าน้ำยาวิทยาศาสตร์ของลุงเสียอีก นับตั้งแต่นั้น ปิลันธามักลอบไปดูดเลือดคนในยามวิกาลเสมอ ๆ แม้น้ำยาวิทยาศาสตร์นั้นสามารถคงสภาพศีรษะของปิลันธาไว้ได้ แต่ร่างกายนั้นกลับเน่าเปื่อยมีกลิ่นศพโชยออกมา ด้วยเหตุนี้เธอจึงเสาะแสวงหาหญิงสาวที่มีรูปร่างสะสวยมาแทนที่ร่างกายที่เน่าเปื่อยอยู่ตลอด จนเกิดเป็นคดีหญิงสาวหายตัวลึกลับ
ต่อมาวิฬารี หรือ แมวเหมียว หลานสาวของหนึ่งของปีติและเป็นลูกพี่ลูกน้องของปิลันธาเดินทางกลับจากต่างประเทศพร้อมกับสักการ ซึ่งเป็นคนรัก ปิลันธาที่แอบไปเห็นเขาก็สนใจ เมื่อเธอใช้พลังจิตบังคับสักการ แต่กลับไม่เป็นผลก็ยิ่งทวีความสนใจในชายคนนี้ขึ้นไปอีก และพยายามแย่งมาเป็นของเธอ พรเห็นเช่นนั้นจึงตักเตือนปิลันธาด้วยความหวังดี แต่ปิลันธาโกรธมากจึงทำให้พรตาบอด ครั้นปีติทราบว่าปิลันธาทำร้ายพรก็เข้าไปต่อว่าอีก ปิลันธาโกรธจัดจนควบคุมตัวเองไม่ได้ เข้าทำลายข้าวของในห้องทดลองของปีติ ปีติโกรธจัดจึงผลักปิลันธาออกไปจนชนผนัง ทำให้น้ำกรดชนิดเข้มข้นพิเศษที่เก็บอยู่บนตู้ตกลงมาราดรดตัวปิลันธา ศีรษะและร่างกายของเธอแหลกเหลวไปต่อหน้าปีติ ปิลันธาร้องทรมานด้วยความเจ็บปวด ใบหน้าที่สวยงามมลายหาย ดวงตาที่เคยสวยงามก็หลุดห้อยลงมาน่าสยดสยอง เธอขอให้ปีติผ่าตัดเอาสมองออกจากร่างนี้ บัดนี้ปิลันธาคงเหลือแต่ก้อนสมอง แต่ก้อนสมองของปิลันธานี้มีพลังจิต ยังบังคับให้ปีติช่วยให้เธอมีร่างกายกลับคืนดังเดิม โดยเฉพาะการยึดร่างของวิฬารีเพราะหวังจะครองรักกับสักการ ระหว่างนั้นปีติได้ออกแบบอุปกรณ์สำหรับดูดเลือดแก่ก้อนสมอง ปิลันธาที่เหลือเพียงก้อนสมอง สามารถลอยไปลอยมาเพื่อดูดเลือดคนต่อไปอีก
คืนหนึ่ง วิฬารีเดินออกมาจากบ้าน แล้วพบเข้ากับก้อนสมองลอยได้ ปิลันธาใช้พลังจิตทำให้วิฬารีสลบ ก้อนสมองลอยเข้าไปเกาะที่ศีรษะของวิฬารีแล้วบังคับร่างให้ไปที่ห้องทดลองใต้ดิน หวังให้ปีติผ่าตัดร่างวิฬารีให้เป็นของเธอ ขณะเดียวกัน สักการพบว่าวิฬารีหายตัวไปจึงออกตามหา จนพบว่าร่างของวิฬารีอยู่ในห้องใต้ดินของปีติ และพบว่าวิฬารีถูกก้อนสมองของปิลันธาควบคุมอยู่ สักการเข้าไปช่วยขณะที่ปิลันธาทำร้ายวิฬารีเจียนตาย สักการยืนยันว่าขอกอดศพวิฬารีดีกว่าจะต้องเอาสมองของคนอื่นมาใส่ร่างของวิฬารี สุดท้ายก้อนสมองถูกกระสุนปืนยิงแหลกกระจาย ทว่าดวงจิตของปิลันธายังไม่ไปไหน เธอยังคงวนเวียนอยู่ในห้องทดลองชั้นใต้ดินเพื่อเฝ้ารอโอกาสที่จะกลับมามีชีวิตอีกครั้ง
ตัวละคร
- ปิลันธา วิเชียรภัทธ หรือ ปี๋ — หญิงวัยเบญจเพศ ผู้ที่มีรูปโฉมงดงามแต่ทว่ามีจิตใจโหดร้ายทารุณ มักรังแกสิ่งมีชีวิตเป็นนิจศีล เธอเป็นบุตรของปิลันธน์ เป็นหลานสาวของปีติ และเป็นลูกพี่ลูกน้องของวิฬารี ปิลันธาสูญเสียบิดาไปแต่เด็ก จึงได้รับการดูแลจากพรและแส ซึ่งเป็นพ่อบ้านแม่บ้าน เธอมีพลังจิตหลายประการ เป็นต้นว่า การควบคุมสิ่งของให้เคลื่อนไหว ลอยตัว หรือแม้แต่สะกดจิต ปีติซึ่งเป็นลุงจึงให้ความสนใจกับหลานสาวคนนี้ ปิลันธาไม่คงแก่เรียน ลาออกจากโรงเรียนเมื่อเรียนจบชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 กระนั้นก็เป็นคนมีความรู้ถึงระดับบัณฑิตมหาวิทยาลัย
- วิฬารี อนรรฆเกียรติ หรือ แมวเหมียว — หญิงสาวอายุ 20 ปีเศษ เป็นหลานสาวของปีติ และเป็นลูกพี่ลูกน้องของปิลันธา เพราะมารดาเป็นพี่สาวของปีติและปิลันธน์ เธอที่ใช้ชีวิตต่างแดนมาตลอด สำเร็จการศึกษาด้านเลขานุการจากต่างประเทศ วิฬารีมีคู่หมั้นชื่อสักการ
- สักการ ศีขรินทร์ หรือ สัก — เป็นดอกเตอร์หนุ่มด้านศึกษาศาสตร์ ซึ่งสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาเอกจากสหรัฐ เขามีใบหน้าคมเข้ม ผิวขาว และสูงใหญ่กว่าชายไทยทั่วไป สักการรักใคร่ชอบพอกับวิฬารีซึ่งเป็นนักศึกษารุ่นน้อง และยังเป็นชายที่ปิลันธาหมายปอง เมื่อกลับไทย เขาประกอบกิจเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร
- ปีติ วิเชียรภัทธ — เป็นศัลยแพทย์ชื่อดัง เป็นบุรุษร่างผอม ผิวคล้ำ โหนกแก้มสูง หน้าตอบ เกิดในตระกูลขุนนางเก่า มีบิดาเป็นทูต เป็นพี่ชายของปิลันธน์ บิดาของของปิลันธา จบการศึกษาด้านวิทยาศาสตร์และศัลยแพทย์จากสหรัฐ เคยสมรสกับหญิงงามชาวอเมริกันแต่ไม่มีบุตรด้วยกัน ต่อมาหย่าร้างเพราะปีติให้ความสำคัญกับการทดลองมากเกินไป อดีตภรรยาก็ไปสมรสใหม่ เมื่อผิดหวังกับความรักเขาจึงเดินทางกลับมาเปิดคลินิกในประเทศไทย โดยมีปิลันธาคอยช่วยเหลือ
- ปิลันธน์ วิเชียรภัทธ — เป็นบิดาของปิลันธา เกิดในตระกูลขุนนางเก่า มีบิดาเป็นทูต มีพี่ชายคือปีติ ส่วนเครือญาติอื่น ๆ ที่มีก็กระจัดพลัดพรายไปทั่ว ปิลันธน์มีหลายโรครุมเร้าจึงเสียชีวิตไปก่อนวัยอันควร ด้วยเหตุนี้ปิลันธาจึงตกอยู่ในการดูแลของพรและแส
- พร — พ่อบ้านคนสนิทและเป็นญาติฝั่งมารดาของปิลันธา เขาเป็นชายแก่ร่างผอมแต่แข็งแรงผิดกับรูปลักษณ์ เขาเป็นผู้เลี้ยงดูปิลันธามาตั้งแต่ยังเด็ก ไม่ว่าปิลันธาจะต้องการอะไร พรจะหามาให้ทุกอย่าง พรรักปิลันธามากเพราะเป็นลูกสาวคนเดียวของปิลันธน์ เจ้านายซึ่งเสียชีวิตไปแล้ว พรเป็นคนใช้เพียงคนเดียวที่อาศัยกับเจ้านายบนตึกใหญ่ ต่างจากคนใช้และคนครัวอื่น ๆ ที่อาศัยอยู่ในเรือนเล็ก
- แส — แม่บ้านคนสนิทและญาติฝั่งมารดาของปิลันธา เธอเลี้ยงดูปิลันธามาตั้งแต่เด็ก แต่แสเสียชีวิตไปนานแล้ว
- ทิพย์ — คนครัวร่างท้วมประจำคฤหาสน์วิเชียรภัทธ เป็นคนเก่าแก่พอ ๆ กับพร
- จันทร์ — แม่บ้านประจำคฤหาสน์วิเชียรภัทธ เป็นคนเก่าแก่พอ ๆ กับทิพย์ เป็นมารดาของจำปี
- จำปี — แม่บ้านประจำคฤหาสน์วิเชียรภัทธ เป็นลูกสาวของจันทร์
- ยง — คนสวนประจำคฤหาสน์วิเชียรภัทธ
- ยุพา — หญิงวัย 20 ปีเศษ เป็นสาวใช้ที่พรส่งให้วิฬารีเมื่อกลับไทย ทั้งสองอาศัยอยู่ร่วมกันในตึกเล็กในคฤหาสน์วิเชียรภัทธ
- ประเสริฐ หรือ เสริฐ — หัวหน้าแก๊งอันธพาล มีอุปนิสัยรวมกลุ่มกับลูกน้องลักเล็กขโมยน้อยและโทรมหญิง เคยถูกปิลันธาดูดเลือดพร้อมกับสุริยัน
- ย้ง — ลูกน้องของประเสริฐ เป็นหนุ่มลูกครึ่งจีนหน้าจืด ผิวเหลือง หน้าเสี้ยม ตาชั้นเดียว และติดยาเสพติดจนร่างกายผ่ายผอม
- หอย — ลูกน้องของประเสริฐ เป็นผู้พบปิลันธาที่คอขาดพร้อมกับย้ง
- สุริยัน หรือ ยัน — ลูกน้องของประเสริฐ มีหน้าตาดีพอใช้ เป็นผู้ที่ถูกปิลันธาดูดเลือดต่อหน้าประเสริฐ เขากลายเป็นคนไข้ของรุ่งยศ
- รำไพ — สาวรุ่นที่คบหากับสุริยันราวสองเดือน ซึ่งหายตัวไปอย่างลึกลับ
- รวย — แม่ค้าผลไม้ในตลาดวัย 40 ปี เป็นมารดาของรำไพ
- ชัยชิต ภักดีอมร หรือ ชิต — หนุ่มนักหนังสือพิมพ์ เป็นชายผิวสองสี ตัวสูงกว่ามาตรฐานชายไทย หน้ายิ้มระรื่น และเป็นเพื่อนสนิทของสักการ ชัยชิตจบการศึกษาจากต่างประเทศ เดิมเป็นนักข่าวมาก่อน และจึงเข้าเป็นนักหนังสือพิมพ์ สารไทย ซึ่งเป็นของบิดา
- รุ่งยศ ลาภานันท์ หรือ หมอ — เป็นนายแพทย์หนุ่มเพื่อนสนิทของสักการ มีใบหน้าเคร่งขรึม สูงโปร่ง ผิวคล้ำ และมีศีรษะเถิกจึงถูกสักการแซวว่าหัวล้านอยู่เสมอ
- รพินทร์ ปฏิภาณไพบูลย์ — เป็นตำรวจยศร้อยตำรวจโท เป็นเพื่อนของชัยชิตและรุ่งยศ ที่ร่วมสืบคดีผีหัวขาดดูดเลือด
- ทอม — แมวสีสวาดของวิฬารีที่นำมาจากประเทศอังกฤษ เป็นแมวช่างประจบและพะเน้าพะนอ คอยรับคำสั่งเป็นภาษาอังกฤษถนัดกว่าภาษาไทย เป็นที่รักของวิฬารีและเหล่าคนใช้ แต่จู่ ๆ ทอมก็หายไปจากตึกเล็ก ซึ่งแท้จริงแล้วทอมถูกปิลันธาจับไปฟาดพื้นจนตายที่เรือนร้างภายในคฤหาสน์
- สุวณี หรือ สุ — นางแบบซึ่งเป็นเพื่อนของชัยชิต
- เพ็ญทิวา หรือ เป้า — น้องสาวของเพื่อนชัยชิต
- เด่นทิพย์ ทศพร หรือ เด่น — นางแบบผู้มีชื่อเสียงในสังคม มีหุ่นผอมบาง นัยน์ตาสีน้ำตาล แม้หน้าตาไม่สะสวยมาก แต่แต่งตัวดี มีเสียงแหบเสน่ห์ เป็นเพื่อนคนหนึ่งของสุวณี เธอชอบสักการอย่างออกนอกหน้าและพยายามตีสนิท
การเผยแพร่
นวนิยาย
ศีรษะมาร เคยตีพิมพ์ครั้งแรก โดยพิมพ์เป็นตอน ๆ ในนิตยสาร บางกอก ช่วง พ.ศ. 2529–2530 ก่อนรวมเล่มครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. 2531 ตีพิมพ์โดยสำนักพิมพ์โชคชัยเทเวศร์ ตีพิมพ์ครั้งที่สองเมื่อ พ.ศ. 2536 โดยสำนักพิมพ์รวมสาสน์ ปัจจุบันสำนักพิมพ์กรู๊ฟ พับลิชชิ่งนำ ศีรษะมาร มาตีพิมพ์ และแบ่งนวนิยายเรื่องนี้ออกเป็นสองเล่ม เพื่อสะดวกในการอ่าน
ละครโทรทัศน์
ศีรษะมาร (พ.ศ. 2536)
ศีรษะมาร | |
---|---|
สร้างโดย | ดาราวิดีโอ |
เขียนโดย | จินตวีร์ วิวัธน์ |
กำกับโดย | จรูญ ธรรมศิลป์ |
แสดงนำ | บิลลี่ โอแกน ชฎาพร รัตนากร อุษณีย์ รักกสิกรณ์ ภาณุเดช วัฒนสุชาติ |
ผู้ประพันธ์เพลงธีม | "ศีรษะมาร" โดยฉันทนา กิติยพันธ์ |
จำนวนตอน | 19 ตอน |
การผลิต | |
ความยาวตอน | 70 นาที /ตอน |
ออกอากาศ | |
เครือข่าย | สถานีโทรทัศน์สีกองทัพบกช่อง 7 |
ออกอากาศครั้งแรก | 10 ธันวาคม 2536 |
ออกอากาศ | 10 ธันวาคม พ.ศ. 2536 – 13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2537 |
ศีรษะมาร ถูกทำเป็นละครโทรทัศน์ ออกอากาศทางสถานีโทรทัศน์สีกองทัพบกช่อง 7 เมื่อปี พ.ศ. 2536 ผลิตโดยค่ายดาราวิดีโอ บทโทรทัศน์โดยลุลินารถ กำกับการแสดงโดยจรูญ ธรรมศิลป์ นำแสดงโดยชฎาพร รัตนากร, บิลลี่ โอแกน, อุษณีย์ รักกสิกรณ์ และภาณุเดช วัฒนสุชาติ ถือเป็นละครสยองขวัญที่ถูกกล่าวถึงมากจนถึงปัจจุบัน ส่วนเพลงประกอบละครก็ใช้ชื่อ "ศีรษะมาร" เช่นกัน ขับร้องโดยฉันทนา กิติยพันธ์
ตัวละคร | แสดงโดย |
---|---|
สักการ ศีขรินทร์ | บิลลี่ โอแกน |
ปิลันธา วิเชียรภัทธ (ปี๋) | ชฎาพร รัตนากร |
หยาดทิพย์ ราชปาล (วัยเด็ก) | |
ปิติ วิเชียรภัทธ | ภาณุเดช วัฒนสุชาติ |
วิฬารี อนรรฆเกียรติ (แมวเหมียว) | อุษณีย์ รักกสิกรณ์ |
รพินทร์ | อติเทพ ฤทธิไกรวัล |
รุ่งยศ | พิทยา ณ ระนอง |
ชัยชิต ภักดีภมร | มาฬิศร์ เชยโสภณ |
ยุพา | สุรางคณา สุนทรพนาเวช |
เด่นทิพย์ ทศพร | ศิตา เมธาวี |
พร | ชุมพร เทพพิทักษ์ |
ทิพย์ | เมตตา รุ่งรัตน์ |
ยง | มอริส เค |
จันทร์ | มนทิพย์ พันธุ์เพ็ง |
สุริยันต์ | สิงห์แก้ว ศรีวิลา |
ประเสริฐ | พิพัฒน์พล โกมารทัต |
ย้ง | สมศักดิ์ รัตนกุล |
สุรางค์ | ดวงฤดี พูนพิพัฒน์ |
เฉลิม | ชลิต เฟื่องอารมย์ |
บัว | จันทนา ศิริผล |
ศีรษะมาร (พ.ศ. 2565)
ศีรษะมาร เป็นที่กล่าวขวัญกันเป็นอย่างมาก[ใครกล่าว?]เมื่อช่วงที่ทำเป็นละครโทรทัศน์ ที่ออกอากาศทางช่อง 8 ในปี พ.ศ. 2565 ผลิตโดยค่ายอาร์เอส บทโทรทัศน์โดยลุลินารถ กำกับการแสดงโดยนิติวัฒน์ ชลวณิชสิริ นำแสดงโดยหยาดทิพย์ ราชปาล, กฤษฎา พรเวโรจน์, เกวลิน ศรีวรรณา, วิลลี่ แมคอินทอช, ภรัณยู โรจนวุฒิธรรม, ชลิดา กล่ำปาน และรักษ์ณภัค วงศ์ธนทัศน์ ถือเป็นละครสยองขวัญที่ถูกกล่าวถึงมากจนถึงปัจจุบัน[ใครกล่าว?]
- หยาดทิพย์ ราชปาล รับบทเป็น ปิลันธา วิเชียรภัทธ (ปี๋) / ปรียา
- กฤษฎา พรเวโรจน์ รับบทเป็น ดร.สักการ ศีขรินทร์
- เกวลิน ศรีวรรณา รับบทเป็น วิฬารี อนรรฆเกียรติ (แมวเหมียว)
- วิลลี่ แมคอินทอช รับบทเป็น นพ.ปิติ วิเชียรภัทธ
- ภรัณยู โรจนวุฒิธรรม รับบทเป็น
- ชลิดา กล่ำปาน รับบทเป็น
- รักษ์ณภัค วงศ์ธนทัศน์ รับบทเป็น
- ชานนท์ ทิพกนก รับบทเป็น หมวดพีรพัฒน์
- พุทธิพงษ์ คล้ำจีนภาณุวงศ์ รับบทเป็น
อ้างอิง
- ↑ มิรายญิ์ (2554). จินตวีร์ปริทัศน์ (PDF). p. 5-9. Check date values in:
|year=
(help) - ↑ "ศีรษะมาร : จินตวีร์ วิวัธน์". บล็อกแก๊ง. 24 กรกฎาคม 2556. สืบค้นเมื่อ 20 กันยายน 2562. Check date values in:
|accessdate=, |date=
(help) - ↑ พงศกร จินดาวัฒนะ (25 พฤษภาคม 2562). "ศีรษะมาร". กรู๊ฟ พับลิชชิ่ง. สืบค้นเมื่อ 20 กันยายน 2562. Check date values in:
|accessdate=, |date=
(help) - ↑ อรัณย์ หนองพล (10 ตุลาคม 2561). "คุณนายลั่นทม อีแพง คุณปี๋ ฯลฯ ผีผู้หญิงในละคร แรงเฮี้ยนที่ไม่ใช่แค่ความน่ากลัว". The Standard. สืบค้นเมื่อ 20 กันยายน 2562. Check date values in:
|accessdate=, |date=
(help) - ↑ Piyakul Phusri (15 กันยายน 2560). "Haunted Theme Songs ไตเติ้ลหลอน ละครผี". ฟังใจ. สืบค้นเมื่อ 20 กันยายน 2562. Check date values in:
|accessdate=, |date=
(help) - ↑ "10 ละครสยองขวัญ ในความทรงจำ นึกถึงทีไรขนลุกทุกที". สุดสัปดาห์. 13 มิถุนายน 2560. สืบค้นเมื่อ 20 กันยายน 2562. Check date values in:
|accessdate=, |date=
(help) - ↑ ศุภโชติ ไชยโย. "แนะนำให้อ่าน 'ศีรษะมาร'". อ่านเอา. สืบค้นเมื่อ 18 กรกฎาคม 2564. Check date values in:
|accessdate=
(help)