สงครามไครเมีย

สงครามไครเมีย (อังกฤษ: Crimean War, ตุลาคม ค.ศ. 1853 – กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1856) เป็นสงครามระหว่างจักรวรรดิรัสเซียฝ่ายหนึ่ง กับพันธมิตรอันประกอบด้วยจักรวรรดิฝรั่งเศส จักรวรรดิอังกฤษ จักรวรรดิออตโตมัน และราชอาณาจักรซาร์ดิเนียอีกฝ่ายหนึ่ง สงครามนี้เป็นส่วนหนึ่งของการแข่งขันอันยาวนานระหว่างมหาอำนาจยุโรปเพื่อมีอิทธิพลเหนือดินแดนของออตโตมันที่เสื่อมอำนาจลง สงครามส่วนใหญ่เกิดขึ้นในคาบสมุทรไครเมีย แต่ยังมีการทัพขนาดเล็กในอนาโตเลียตะวันตก คอเคซัส ทะเลบอลติก มหาสมุทรแปซิฟิก และทะเลขาว

สงครามไครเมีย
ภาพวาดพาโนรามา The Siege of Sevastopol (1904)
วันที่ ตุลาคม ค.ศ. 1853 – กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1856 สถานที่ คาบสมุทรไครเมีย, คอเคซัส, คาบสมุทรบอลข่าน, ทะเลดำ, ทะเลบอลติก, ทะเลขาว, ตะวันออกไกล ผลลัพธ์ ฝ่ายพันธมิตรได้รับชัยชนะ, สนธิสัญญาปารีส
คู่ขัดแย้ง
จักรวรรดิฝรั่งเศส  จักรวรรดิออตโตมัน  สหราชอาณาจักร  ซาร์ดีเนีย	จักรวรรดิรัสเซีย
ผู้บัญชาการหรือผู้นำ
จักรพรรดินโปเลียนที่ 3 ฌัก เลอรอย เด แซ็งต์ อาร์โนด์ มาเรชัล ก็องโรแบรต์ แอมาเบล เปลิสซึร์ ฟรังซัวส์ อะชีล บาแซง ปาทริซ เดอ มัก-มาฮอน สุลต่านอับดุล เมจิดที่ 1 โอมาร์ พาชา อีสเคนเดอร์ พาชา เอิร์ลแห่งแอเบอร์ดีน เซอร์เจมส์ เกรแฮม ลอร์ดแรกแลน เซอร์เจมส์ ซิมป์สัน เซอร์วิลเลียม โคดริงตัน กามิลโล ดิ กาวูร์ อัลฟอนโซ ลา มาร์มอรา	สมเด็จพระจักรพรรดินิโคลัสที่ 1 จักรพรรดิอเล็กซานเดอร์ที่ 2 ปาเวล นาฮีมอฟ † เจ้าชายเมนชิคอฟ วาซิลี ซาวอยโก นิโคไล มูราวยอฟ เยฟฟิมี พูตยาติน วลาดิมีร์ อิสโทมิน † เคานท์ทอลสตอย
กำลัง
รวม: 1,000,000 จักรวรรดิฝรั่งเศส 400,000 นาย จักรวรรดิออตโตมัน 300,000 นาย สหราชอาณาจักร 250,000 นาย ซาร์ดีเนีย 15,000 นาย กองทหารเยอรมัน 4,250 นาย กองทหารสวิส 2,200 นาย 2,000 Italian legion กองทหารโปแลนด์ 1,500 นาย	รวม: 720,000 จักรวรรดิรัสเซีย 700,000 นาย กองทหารบัลแกเรีย 3,000 นาย กองทหารเซอร์เบีย-มอนเตเนโกร 2,000 นาย กองทหารกรีก 1,000 นาย
กำลังพลสูญเสีย
รวม: เสียชีวิต 300,000–375,000 นาย  จักรวรรดิออตโตมัน รวมเสียชีวิตประมาณ 175,300 นาย รวมเสียชีวิต 95,000 นาย แบ่งเป็น: 10,240 นายเสียชีวิตในสนามรบ; 20,000 นายเสียชีวิตจากบาดแผล; c. 60,000 นายเสียชีวิตจากโรคภัยไข้เจ็บ  สหราชอาณาจักร รวมเสียชีวิต 21,097 นาย แบ่งเป็น: 2,755 นายเสียชีวิตในสนามรบ; 2,019 นายเสียชีวิตจากบาดแผล; 16,323 นายเสียชีวิตจากโรคภัยไข้เจ็บ  ซาร์ดีเนีย รวมเสียชีวิต 2,050 นาย รวมเสียชีวิตประมาณ 50,000 นาย	รวม: เสียชีวิต 220,000–530,000 นาย: 80,000 นายเสียชีวิตในสนามรบ 40,000 นายเสียชีวิตจากบาดแผล 100,000 นายเสียชีวิตจากโรคภัยไข้เจ็บ

สงครามไครเมียเป็นที่รู้จักกันเนื่องด้วยข้อผิดพลาดทางพลาธิการและยุทธวิธีระหว่างการทัพทางบกของทั้งสองฝ่าย ส่วนกองทัพเรือนั้น การทัพฝ่ายสัมพันธมิตรประสบความสำเร็จในการทำลายเรือส่วนใหญ่ของกองทัพเรือรัสเซียในทะเลดำ แม้กระนั้น บางครั้งสงครามดังกล่าวถูกมองว่าเป็นหนึ่งในสงคราม "สมัยใหม่" ครั้งแรก ๆ เพราะมัน "ได้นำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลงทางเทคนิคซึ่งส่งผลกระทบต่อเส้นทางสงครามในอนาคต" ซึ่งรวมไปถึงการใช้ทางรถไฟและโทรเลขในทางยุทธวิธีเป็นครั้งแรกด้วย นอกจากนี้ สงครามดังกล่าวยังมีชื่อเสียงจากผลงานของฟลอเรนซ์ ไนติงเกลและแมรี ซีโคล ผู้บุกเบิกการประกอบกิจพยาบาลขณะให้การดูแลทหารอังกฤษที่ได้รับบาดเจ็บ

สงครามไครเมียเป็นหนึ่งในสงครามครั้งแรก ๆ ที่มีการบันทึกอย่างกว้างขวาง ทั้งเป็นลายลักษณ์อักษรและภาพถ่าย ที่โดดเด่นเป็นผลงานของวิลเลียม รัสเซลล์ ผู้สื่อข่าวหนังสือพิมพ์เดอะไทมส์ และโรเจอร์ เฟนตัน ตามลำดับ ข่าวส่งถึงอังกฤษจากไครเมียเป็นครั้งแรกที่สาธารณชนได้รับทราบข้อมูลเกี่ยวกับความเป็นไปของสงครามแบบวันต่อวัน

อ้างอิง

1. Военная Энциклопедия, М., Воениздат 1999, т.4, стр.315
2. Napoleon III, Pierre Milza, Perrin edition, 2004
3. John Sweetman, Crimean War, Essential Histories 2, Osprey Publishing, 2001, ISBN 1-84176-186-9, p.89
4. Clive Pointing, The Crimean War: The Truth Behind the Myth, Chatto & Windus, London, 2004, ISBN 0-7011-7390-4, p.344
5. Clodfelter 2017, p. 180.
6. Зайончковский А. М. Восточная война 1853—1856. СПб:Полигон, 2002
7. Kinglake (1863:354)
8. Sweetman (2001:7)
9. Royle. Preface
10. Oxford Dictionary of National Biography.