สเปกตรัมการเมือง

สเปกตรัมการเมือง (อังกฤษ: Political spectrum) เป็นระบบในการกำหนดลักษณะและจำแนกจุดยืนทางการเมืองที่แตกต่างกันแต่มีความสัมพันธ์ซึ่งกันและกัน ตำแหน่งเหล่านี้ตั้งอยู่บนเรขาคณิตพิกัดหนึ่งหรือหลายพิกัดที่แสดงมิติทางการเมืองที่เป็นอิสระ นิพจน์ เข็มทิศทางการเมือง และ แผนที่ทางการเมือง ใช้เพื่ออ้างถึงสเปกตรัมการเมืองเช่นกัน โดยเฉพาะกับแบบจำลองสองมิติที่เป็นที่นิยม

สเปกตรัมที่ประเทศส่วนใหญ่นิยมใช้ ได้แก่ การเมืองฝ่ายซ้าย–ฝ่ายขวา ซึ่งแต่เดิมอ้างถึงการจัดที่นั่งในรัฐสภาฝรั่งเศสหลังการปฏิวัติ (ค.ศ. 1789 – 1799) โดยมีกลุ่มหัวรุนแรงอยู่ฝ่ายซ้าย และขุนนางอยู่ฝ่ายขวา ในขณะที่ลัทธิคอมมิวนิสต์และสังคมนิยมมักได้รับการยกย่องในระดับสากลว่าอยู่ฝ่ายซ้าย ส่วนอนุรักษนิยมและลัทธิฟาสซิสต์ได้รับการยกย่องในระดับสากลว่าอยู่ฝ่ายขวา ส่วนเสรีนิยมอาจหมายถึงสิ่งที่แตกต่างกันในบริบทที่แตกต่างกันบางครั้งอยู่ฝ่ายซ้าย (เสรีนิยมสังคม) และบางครั้งอยู่ฝ่ายขวา (เสรีนิยมอนุรักษ์) ผู้ที่มีมุมมองระดับกลางบางครั้งถูกจัดให้เป็นผู้ที่อยู่ในการเมืองสายกลาง การเมืองที่ปฏิเสธการเมืองฝ่ายซ้าย–ฝ่ายขวา มักเรียกว่า การเมืองเชิงผสาน แม้ว่าป้ายจะมีแนวโน้มที่จะกำหนดตำแหน่งที่มีตำแหน่งตรรกะบนสเปกตรัม 2 แกนไม่ถูกต้อง เนื่องจากดูเหมือนว่าจะนำมารวมกันแบบสุ่มบนสเปกตรัมฝ่ายซ้าย–ฝ่ายขวา ฝ่ายละ 1 แกน

นักรัฐศาสตร์มักตั้งข้อสังเกตว่าสเปกตรัมฝ่ายซ้าย–ฝ่ายขวาเพียงแกนเดียวเรียบง่ายเกินไป และไม่เพียงพอสำหรับการอธิบายรูปแบบที่มีอยู่ในความเชื่อทางการเมือง และรวมถึงแกนอื่น ๆ แม้ว่าคำอธิบายที่ตรงข้ามขั้วอาจแตกต่างกันไป แต่แกนของสเปกตรัม 2 แกนที่นิยมมักจะแยกระหว่างประเด็นทางเศรษฐกิจ (ในมิติซ้าย-ขวา) และประเด็นทางสังคมและวัฒนธรรม (ในมิติของอำนาจ-เสรีภาพ)

ดูเพิ่ม

• การเมืองฝ่ายซ้าย–ฝ่ายขวา

อ้างอิง

1. Heywood, Andrew (2017). Political Ideologies: An Introduction (6th ed.). Basingstoke: Macmillan International Higher Education. pp. 14–17. ISBN 9781137606044. OCLC 988218349.
2. Petrik, Andreas (3 ธันวาคม 2010). . JSSE – Journal of Social Science Education (ภาษาอังกฤษ): 4–2010: Social Science Literacy I: In Search for Basic Competences and Basic Concepts for Testing and Diagnosing. doi:10.4119/jsse-541. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 22 มิถุยายน 2019. สืบค้นเมื่อ 27 มิถุยายน 2019. Check date values in: |access-date=, |archive-date= (help)
3. Sznajd-Weron, Katarzyna; Sznajd, Józef (มิถุนายน 2005). "Who is left, who is right?". Physica A: Statistical Mechanics and Its Applications (ภาษาอังกฤษ). 351 (2–4): 593–604. Bibcode:2005PhyA..351..593S. doi:10.1016/j.physa.2004.12.038.
4. Lester, J. C. (กันยายน 1996). "The Political Compass and Why Libertarianism is not Right-Wing". Journal of Social Philosophy (ภาษาอังกฤษ). 27 (2): 176–186. doi:10.1111/j.1467-9833.1996.tb00245.x. ISSN 0047-2786.
5. Stapleton, Julia (ตุลาคม 1999). "Resisting the Centre at the Extremes: 'English' Liberalism in the Political Thought of Interwar Britain". The British Journal of Politics and International Relations (ภาษาอังกฤษ). 1 (3): 270–292. doi:10.1111/1467-856X.00016. ISSN 1369-1481.
6. Knapp, Andrew; Wright, Vincent (2006). "1 French political traditions in a changing context" (ebk). The Government and Politics of France (ภาษาEnglish) (5 ed.). Taylor and Francis. ISBN 978-0-203-40260-3. France invented the terms Left and Right early in the great Revolution of 1789– 94 which first limited the powers of, and then overthrew, the Bourbon monarchy.CS1 maint: unrecognized language (link)^{[ลิงก์เสีย]}
7. Griffin, Roger (1995). Fascism. Oxford University Press. pp. 8, 307. ISBN 978-0-19-289249-2.
8. Eatwell, Roger (2003). "A 'Spectral-Syncretic' Approach to Fascism". ใน Kallis, Aristotle A. (บ.ก.). The fascism reader. Routledge. p. 71. ISBN 978-0-415-24359-9.
9. Fenna, Alan; Robbins, Jane; Summers, John (2013). Government Politics in Australia. Robbins, Jane., Summers, John. (10th ed.). Melbourne: Pearson Higher Education AU. pp. 126 f. ISBN 9781486001385. OCLC 1021804010.
10. Love, Nancy Sue (2006). Understanding Dogmas and Dreams (Second ed.). Washington, District of Columbia: CQ Press. p. 16. ISBN 9781483371115. OCLC 893684473.