สแต็กฟริต

สแต็กฟริต (ฝรั่งเศส: steak frites) หรือ บิฟแต็กฟริต (bifteck frites) แปลว่า "สเต๊ก [กับ] เฟรนช์ฟรายส์" เป็นอาหารที่พบได้ทั่วไปและเป็นที่นิยมเสิร์ฟมากในร้านอาหารที่มีบรรยากาศเป็นกันเองในยุโรป บางคนถือว่าสแต็กฟริตเป็นอาหารประจำชาติของเบลเยียมและฝรั่งเศสซึ่งต่างอ้างว่าประเทศตนเป็นต้นกำเนิดอาหารชนิดนี้

สแต็กฟริต

ชื่ออื่น	บิฟแต็กฟริต
ประเภท	เนื้อสัตว์
จาน	อาหารจานหลัก
แหล่งกำเนิด	เบลเยียมหรือฝรั่งเศศ
อุณหภูมิเสิร์ฟ	ร้อน
ส่วนผสมหลัก	สเต๊ก, มันฝรั่ง, ซอสต่าง ๆ
ตำราอาหาร:สแต็กฟริต   วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ Media: สแต็กฟริต

แต่เดิมนิยมใช้เนื้อสันสะโพก (rump steak) ในการทำอาหารชนิดนี้ แต่ในปัจจุบันมักจะใช้ อ็องเทรอโกต [เนื้อระหว่างซี่โครง ซึ่งมีชื่อเรียกอื่นว่าริบอายหรือสกอตช์ฟิลลิต (ในออสเตรเลียและนิวซีแลนด์)] นำไปทอดในกระทะให้สุกเพียงเล็กน้อย (หรือเรียกว่า แซญ็อง แปลว่า "ชุ่มเลือด") ในซอสที่ได้จากน้ำของเนื้อที่งวดลงในกระทะ หรือใช้ซอสออล็องแดซและซอสเบอาร์แนซในบางครั้ง เสิร์ฟกับมันฝรั่งทอด

ความนิยมวัฒนธรรมฝรั่งเศสได้นำสแต็กฟริตเข้าสู่กลุ่มประเทศที่พูดภาษาโปรตุเกสซึ่งเรียกอาหารชนิดนี้ว่า บีฟึแอ [บาตาตัช] ฟรีตัช (bife e [batatas] fritas) หรือ บีฟึกงบาตาตาฟรีตา (bife com batata frita) โดยเฉพาะในบราซิล เป็นหนึ่งในอาหารที่นิยมกินกับข้าวและถั่ว ซอสที่ใช้ราดสเต๊กทำจากหัวหอมหั่นเป็นแว่นทอดในน้ำจากเนื้อและน้ำมันทอดเนื้อ อาหารชนิดนี้ยังเป็นที่นิยมในกลุ่มประเทศที่พูดภาษาสเปนเช่นกัน

อ้างอิง

1. Schehr, Lawrence R.; Weiss, Allen S. (2001). French Food: On the Table On the Page and in French Culture. Abingdon: Routledge. p. 158. ISBN 0415936284.
2. Bourdain, Anthony; Jose de Meirelles; Philippe Lajaunie (2004). Anthony Bourdain's Les Halles cookbook: strategies, recipes, and techniques of Classic Bistro Cooking. New York, NY: Bloomsbury. pp. 120 & 137. ISBN 978-1-58234-180-4. สืบค้นเมื่อ 3 January 2012.
3. Beeton, Isabella Mary (1888). The Book of Household Management. London & New York: Ward, Lock & Company. p. 770. สืบค้นเมื่อ 3 January 2012.